________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
પવિત્ર જીવનનાં સાધન,
૧૯૯ ન થાય તે એમાં આશ્ચર્ય શું ? નાટકના પાત્રોના જુઠા આંસુઓથી આપણું હૃદય ખરેખરી રીતે કદી પણ દ્રવિત થાય છે ? આપણે જાણીએ છીએ કે એ બધું કલ્પિત છે. એથી એનું કંઈ પણ મૂલ્ય નથી. વાસ્તવિકતાની તે કઈ જુદી જ વાત છે. ઈશ્વરની સાચા દિલથી પ્રાર્થના થવી જોઈએ. ગભરાવાની જરૂર નથી, વિશ્વાસ તેમજ શ્રદ્ધાની જ ત્યાં આવશ્યકતા છે.
પરંતુ એ સર્વાન્તર્યામીના દરબારમાં ઢાંગને સ્થાન નથી. ત્યાં તે સાચા આંસુ જોઈએ; દેખાવ નહિ.
કેઈ વ્યક્તિ બીમાર પડેલ છે. એક વ્યક્તિ સેવાના દષ્ટિકોણથી તેની સેવા કરે છે, બીજો કોઈ લાભની આશાથી અથવા દેખાવ ખાતર કરે છે. સેવા તે બને કરે છે, પરંતુ બન્નેની સેવામાં આકાશ જમીન જેટલું અંતર છે. એકની સેવા ખરી સેવા કહેવાશે, બીજાની નહિ. ઊંચી અને નીચી ભાવનાઓને એ જ તફાવત છે.
આ મનુષ્યદેહ પામીને પણ જે આપણે એને વ્યર્થ ખોઈ નાખીએ તે પછી એ પ્રાપ્ત કરવાથી શું લાભ? આ શરીરને રત્નચિંતામણિ કહેવામાં આવે છે, કેમકે એ દ્વારા આપણે આપણું સર્વોચ્ચ લક્ષ્ય પ્રભુ સાક્ષાત્કાર સુધી પહોંચી શકીએ છીએ. આ અમૂલ્ય શરીર અને જીવન આપણે નકામું ગુમાવી બેસીએ તે પછી આપણા જેવા અભાગી કેણ ગણાય ?
કોઈ પણ બુદ્ધિમાન વ્યક્તિ ન જ ઈરછે કે આવું અમૂલ્ય જીવન સાંસારિક પ્રપંચે, વિષયોમાં ગુમાવી દેવું. તેથી ખાસ જરૂર છે કે આ જીવનની દરેકે દરેક ક્ષણને આપણે સદુપયેાગ કરવો જોઈએ. પાપથી સર્વથા દૂર રહેવું જોઈએ. સમાર્ગે ચાલવું અને હંમેશાં આપણું જીવન પવિત્રતાપૂર્વક ગાળવું. એ માટે પવિત્ર વિચારેની ખૂબ જ આવશ્યકતા છે. આપણું વિચારો જેવા હોય છે તેવા જ આપણે બનીએ છીએ. આપણા વિચારો પવિત્ર હશે તે આપણું જીવન પવિત્ર થવામાં કશે સંદેહ નથી. આપણું મસ્તિષ્કમાં કોઈ પાપવાસના નહિ આવે તે પછી તેને ચરિતાર્થ થવાની વાત જ કયાં રહી ? એથી કરીને શરીર માટે જેટલી આત્માની જરૂર છે, વૃક્ષ માટે જળની જેટલી જરૂર છે, સંસાર માટે સૂર્યની જેટલી જરૂર છે તેટલી જ જરૂર મનુષ્યના વાસ્તવિક કલ્યાણ માટે પવિત્ર વિચારોની છે. જે વ્યક્તિના વિચાર પવિત્ર નથી હોતા તેના બધા કાર્યો બિનજરૂરી પાપોથી
For Private And Personal Use Only
