________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૧૨
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ ખેડુભાની સૂચનાને અમલ થયો-એક તરફ ખેડુભા ને બીજી બાજુ જેરૂભા લાગી ગયા. કુબેરે ધુંસરી ઉપાડી. ખેડુત ભાઈઓના ધરખમ યત્નથી માંડ અડધા કલાકે ગાડી પાછી વાળી સૂકા ચીલામાં આણું શકાઈ ! ત્રણે જણના શરીર પર ખૂબ પરસેવો વળે અને પરિશ્રમનુ શું કહેવું? અને કાદવથી ગાત્ર લેપાયા એ નફામાં! છતાં કામ પાર ઉતર્યાને સંતોષ સૌના ચહેરા પર રમી રહ્યો.
જીવા શેઠે, જેરૂભાના મુખથી જાણ્યું કે તેઓ પંજા શેઠને ત્યાં જ કામે જઈ રહ્યાં છે એટલે તરત જ ત્યાં મળીશું એમ કહી, ગાડી જોડાવી પંથે પડયા. ઉભય ખેડુતોએ થોડે દૂર જઈ પાણીવડે શરીર સાફ કરી, માર્ગ કાપ શરૂ કર્યો. પંજાશેઠને ત્યાં આવ્યા ત્યારે જ કરતાં બે કલાકનું મોડું થયું ! મજુર વિના બૂમાબૂમ થઈ રહેલી. જીવાશેઠ તે કયારના આવી ગયેલા અને નાસ્તાથી પરવારી, પૂજા કરવા ગયેલા. તેમના મુખેથી રસ્તાને બનાવ સાંભળ્યા છતાં પુંજાશેઠે પરખાવ્યું કે-જુઓ જેરૂભા, આટલું મોડું ન ચલાવી લેવાય. આજે તમને આ જ નહીં મળે કામે લાગવું હોય તે લાગે.
શેઠ, જેવી તમારી મરજી. વિલંબ તે થયો છે પણ છવા શેઠને મારગમાં કેમ મૂકાય ! વળી રાજ ન ભરીએ તે ઘેર છોકરાં ખાય પણ શું? જે ગણવું હોય તે ગણજે.
વાણિઆ એટલે વહેવારીઆ ભીડમાં આવ્યા હોય તે માંગ પ્રમાણે આપે પણ જાતે ઉદારતે ક્વલ્લે જ થાય. વેપારની બીજી ત્રીજી વાતેમાં જીવાશેઠને પુંજાશેઠ ઘણુ બેઠા પણ પેલા ગરિબ ખેડુતે કેઈને યાદ ન આવ્યા. સમય થતાં જેરૂભાના હાથમાં પણ રોજના ફદીયા પડ્યા. જરૂરી જણસભાવ ખરીદી તેઓ ઘેર આવ્યા. રોજના સાદા ખોરાકમાં પણ આજે તંગાશ દેખતાં સહજ પ્રશ્ન થયા. સૌના જાણવામાં સવારને બનાવ આવ્યો. જુવાન ગેવિંદથી સહજ કહેવાયું કે-“જીવાશેઠની ગાડી સારૂ થાભ્યા શા શાર?
જેરૂભા-હાય, એમ પણ બનેનું સૌનુ પુરૂં કરનાર પ્રભુ માથે બેઠો છે. કદાચ ભૂખ્યા પણ રહેવું પડે છતાં અગવડ ભાંગવાના ટાણે જોઈ ન જ રહેવું, શક્તિ અનુસાર મદદ કરી છુટવી એજ માટે ઘમ છે. કેઈ દિ સાંકડું મન કરવું નહીં. પરમારથનુ કામ કરવાની તક ચુકવી નહીં જેને રામ રાખે તેને કોણ ચાખે? સોનું ભલું ઈચ્છવું.
For Private And Personal Use Only
