________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
પ્રતિષ્ઠિ’ખ.
૧૧૩
એ
વખતમાં વૈષ્ણવ અને જૈન-નિગ્રંથ સાધુ પરસ્પરમાં કેટલી ઉદારતા તથા સદ્ભાવ દાખઞતા તે આ નિંબાર્કાચાર્યના એક જીવન— પ્રસંગ ઉપરથી પૂરવાર થાય છે. વૈષ્ણુવા અને જૈને વચ્ચે એ વખતે ઠીક ઠીક સંઘષણ જામ્યું હતુ-જૈનેને પેાતાના કેટલાંક મહત્ત્વનાં સ્થાન ખાલી કરવાને વખત આવી લાગ્યા હતા, છતાં ખૂબી એ છે કે ખરેખરા તપસ્વીએ અને પ્રવર્ત્ત કે એક-બીજા પ્રત્યે મિત્રભાવ બતાવવામાં કેાઈ જાતની કૃપણુતા બતાવતા ન્હાતા.
એમ કહેવાય છે કે એક દિવસે એક જૈન મુનિ વિહરતાં–વિહરતાં શ્રી નિંબાર્કાચાર્ય ના આશ્રમ પાસે આવી પહોંચ્યા. સૂર્યાસ્તને હજી વાર હતી. જૈન સુનિ અને વૈષ્ણવ આચાર્ય, શાંતિથી શાસ્ત્રવિચાર કરવા બેઠા.
ચર્ચામાં એટલા બધા વખત નીકળી ગયા કે સૂર્યાસ્ત થવા આવ્યે. શ્રી નિંબાર્કાચાયને પણ લાગ્યુ કે પેાતાને ત્યાં આવા સંયમી સાધુ પધારે અને એમનુ ચેાગ્ય આતિથ્ય ન થાય તે પેાતાની સેવાપરાયણતા લજવાય.
“મહારાજ” શ્રી નિબાર્કાચાયે ચર્ચાને મુલતવી રાખી જૈન મુનિને સંબોધી કહેવા માંડ્યું : “આપના આહાર-પાણી માટે શી જોગવાઇ કરૂ ?'
‘એવી કઈ જ ખટપટ કરવાની જરૂર નથી, જ્ઞાનચર્ચા ચાલતી હાય ત્યાં આહાર-પાણી ભૂલી જવાય એ સ્વાભાવિક છે. અને જ્ઞાન પાતે જ શુ આત્માના આહાર નથી ? ” જૈન મુનિએ જવાબ આપ્યા.
ગમે તેમ પણ આહાર તેા લેવા જ પડશે એવા આગ્રહ થતાં, મુનિ રાજે આથમતા સૂર્ય તરફ દષ્ટિપાત કરી સૂચવ્યું કે જૈન મુનિએ સૂર્યાસ્ત પછી આહાર લઈ શકતા નથી . સૂર્યાસ્ત બાદ એમનાથી પાણી પણ પી શકાય નહીં. શ્રી નિંબાર્કાચાર્ય મુંઝાયા. સૂર્ય પણ જાણે કે પેાતાના અશ્વોને વેગ પૂર્વક દોડાવી રહ્યો હાય એમ લાગ્યું, હવે શું થાય ? પોતાના આવેલા જૈન મુનિ આહાર વિના ભૂખ્યા-તરસ્યા પડી રહે ?
આશ્રમે
વિચાર કરવાને પણ પૂરા અવસર ન હતા. ખરેખરે કસોટીનેા સમય આવેલા જોઇ, એમ કહેવાય છે કે શ્રી નિંબાર્કાચાર્યે પેાતાની યોગવિદ્યાને ઉપયાગ કર્યાં-નીચે ઉતરતા જતાં સૂર્યને પશ્ચિમ દિશામાં એમને એમ થંભાવી દીધે.
For Private And Personal Use Only
