Atmanand Prakash Pustak 031 Ank 09

SR No.: 531366
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1933
Total Pages: 30
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 4 MB

Page 8

ર૧૨
શ્રી આત્માન પ્રકાશ.
મહાનુભાવો સત્તાનો મોહ-મમત્વ રાખે છે તેવી વ્યવસ્થા કરે તો કંઈક શેભે પણ ખરું આશાતના રહિત પૂજા ભક્તિ લાભદાયક છે એ યાદ રાખવાની જરૂર છે. વ્યવસ્થાપકોથી વ્યવસ્થા ન થઈ શકતી હોય તો બહેતર છે કે જલ્દી સંધને વ્યવસ્થા સેંપી દેવી. આ તે તેઓ પાપથંકમાં ડૂબે છે અને શ્રી સંઘને ભારે કરે છે. આ વાત માત્ર અયોધ્યા કે રત્નપુરીને ઉદ્દેશીને નથી લખતો. જ્યાં જ્યાં અવ્યવસ્થા અને આશાતના ચાલે છે તે દરેકને માટે મારું આ લખાણું છે.
અહીં અાવનાર ગૃહસ્થોએ અયોધ્યા ઉતરવું અને ત્યાંથી વાહનધારા ફેજાબાદ, રત્ન પુરી જવું. યાત્રા કરવી વધારે સાનુકૂળ છે. નહિં તે ફૈજાબાદ જંકશનથી પાંચ કોષ દૂર પશ્ચિમમાં સોહાવલ સ્ટેશન છે ( અયોધ્યાથી લખનૌ જતી લાઈનમાં વચ્ચે સ્ટેશન આવે છે.) ત્યાંથી ૧ માઇલ ઉત્તરમાં નારાઇ ગમ છે ત્યાં આપણું મંદિર અને ધર્મશાળા છે. મૂળ આ માઈલ દોઢ માલના રસ્તામાં વાહનની સગવડ જલ્દી થી મલતી એમ સાંભવ્યું હતું એટલે અયોધ્યાથી જ જવું ઠીક છે. પિસ્ટ અને એકીસ કૈજાબાદ છે. અહીં જે દ્વિમુખી વહીવટ ચાલે છે તેના કરતાં બંને એક થઈ વહીવટ કરે તે વધારે સારું લખન
અહીં યાત્રા કરી લાંબા વિહાર કરતા લખનૌ આવ્યા. આ શહેર મુગલાઈ જમાનામાં આબાદીમાં આવ્યું છે. મુગલાઈ જમાનામાં જ આ શહેર ફાલ્યું અને ફુલ્યું છે. મેજ વૈિભવ અને વિલાસની માત્રા અહીં અત્યધિક કહેવાય છે. હિન્દભરમાં લખનૌ વધારે રંગીલું, રસીલું અને વિલાસી મનાય છે. મોગલાઈ ગઈ છે. પરંતુ હજી પણ મોગલાઈ હોય તેમ અહીંની મુસ્લીમ પ્રજા છ ને ગુજારે છે. સાપ ગયા અને લીસોટા રહ્યા જેવું અત્યારે છે. હિન્દુઓ કરતાં મુસલમાનેનું જોર વધારે છે. હિન્દુ પ્રજાને માથે ભીરુતા, કાયરતા અને .....નું કલંક લાગેલું છે જ. અહીં જૈનેનાં ઘર ૪૦-૪૫ સામાન્ય રીતે બધા ઠીક છે; પરંતુ બધાય પિતાને શેઠીયા માને છે. કોઈ ન મળે નાને કે ન મળે મોટે. બધાય મેટા અને શેઠીયા છે. જ્યાં બધાય પિતાને અમિંદો માને ત્યાં પાંચસો સુભટોની દશા થાય તેમાં નવાઈ જેવું નથી. અહીં ૧૪-૧૫ જિનમંદિરો છે, પરન્તુ પુછો કે આમાં કયું મેટું છે તો કહેશે બધાંય મોટાં છે; કેઈ નાનું મંદિર નથી. દરેક મંદિરના વ્યવસ્થાપક પિતાના મંદિરને મોટું મંદિર માને છે અને બીજો નાનાં મંદિર છે એમ કહે છે. હવે વાત રહી વ્યવસ્થાની. પિતાની મરજીમાં આવે તેવી રીતે કામ ચાલે છે. અંધેર વ્યવસ્થા ચાલે છે. મંદિરમાં જાળાં બાઝયા છે, કચરાના ઢગલા પડ્યા છે. મંદિરમાંથી નીકળતો કચરો બહાર કાઢતા જ નથી. તેઓ કચરાને ખુણામાં રાખી એમ માનતા લાગે છે કે તેમાંથી તેજમતુરી થઈ જાય અને અમને મળી જાય (?) નહિં તે કેટલાય દિવસ કચરે કેમ રાખી મૂકે ? એકાદ બે મંદિરનાં વ્યવસ્થાપકેને કહ્યું તો સાથેના શ્રાવકે કહે આપ એ માટે કોઈને કાંઈ કહેશે જ નહિ. એ બધું એમજ ચાલે છે. બે-ત્રણ મંદિરો સાફ પણ રહે છે. અહીં એક મંદિર-કમેટી છે જે આપસમાં દર વર્ષે ઘણાંખરાં મંદિરોને હિસાબ મેળવે છે. તેમાંય બેચાર મંદિરવાળા તો હીસાબ પણ નથી બતાવતા મંદિર અમારૂં છે;