________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ભૂ
બાજી.
૨૧૧
છે ભૂલ્યો બાજી. છે
@ &# @ @ ૩૯
લેખક–દફતરી નંદલાલ વનેચંદ, મોરબી. ૪૪છne { આ જે બેસતો મહીનો હતો. ચાર ઘડી પાછલી રાત્રિએ વહેલા ઉઠી 'હા સામાયિક વ્રત લીધું. વિચાર કુર્યો.
આજી બાજી બાજી ભૂટો બાજી. વારંવાર તેને જાપ ચાલ્યા, શેની બાજી? કોણ ભૂલ્ય? જ્યારે ભૂલ્યો? શા કારણથી ભૂલ્યો ?
ત્યારે શું આખી બાજી ખરેખર ભૂલી જ ગયો ? આ સર્વ રમત કેમ થાય છે? એની પછવાડે કાણું ખેલ કરે છે? આવી બાજી માંડી શા માટે? અને રમતાં આવડી નહી કે માંડતાજ આવડી નહિ? અને આ સર્વ કેમ ચાલે છે? આવા આવા કેમ અને શા માટેના સવાલોના ગર્ભમાં બાજી ભૂલે એને સુમધુર પણ ખેદ કરાવનાર લય તે ચાલ્યા જ કર્યો.
આ પ્રમાણે ખેદ અને આનંદમાં ઝોકા ખાતું મન આખરે આગળ ચાલ્યું અત્યારની બાજી ભૂલ્યો છે એટલું જ નહી પણ એ અનાદિ કાળથી બાજી માંડતેજ આવ્યો છે, ભૂલતો જ આવ્યું છે, અને એથી બધી વાતોજ ખોટી છે, ઉલટે માગે જ છે, આડે અવળે રસ્તે ઉતરી પડેલ છે. અરે. અહીં તે એટલે સુધી વાત કરી નાખી છે કે એની એક પણ વાત સાજી નથી, એક પણ વાત પ્રશસ્ય નથી, એક પણ વાત સીધે માર્ગે નથી.
અ હા હા ! શી વિચારણા અને કયાં તણાઈ ગયા ? આ તો કાંઈ રસ્તોજ દેખાતો નથી. ભૂલ્યા તો ખરા પણ ભીંત ભૂલ્યા? આ રસ્તોજ અવળે લીધે. વારંવાર બાજીઓ ગોઠવી અને ઉપાડી, માંડી અને સંકેલી પણ દરેક વખતે માટે ભાગે ભૂલ્યા. બાજી માંડતા જ ન આવડી અને સંકેલતા ભાન ન રહ્યું. આખી ૨મત ખોટી માંડી અને આખરે હારેલા જુગારીની માફક ભગ્ન હદયે પોતાની માનેલી સર્વ ચીજો અને વસ્તુઓ મૂકી રમતની જગ્યા છોડી ચાલ્યા ગયા; અને આવું એક વાર નહી પણ અનેકવાર થયું, પાંચ પચાસ વાર નહિ પણ અનંતિ. વાર થયું, ભૂતકાળમાં નજર રાખી તે કાંઈ છેડો જ દેખાય નહિ. માત્ર અનુમાનથી જણાય કે અનેકવાર ખેલ ખેલ્યા અને આખરે હારીને બધું મૂકીને ખાલી હાથે
For Private And Personal Use Only
