________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૨૪
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ.
મારે માટે મન તોડે એ પણ કેમ બને? પરંતુ તેઓ તે દયાના સાગર છે. આવા પુરૂષને તે વચનમાં સિદ્ધિ હોય છે. અરેરે ! મારું ભાગ્ય તેવું કયાંથી હોય કે આ ત્યાગી પુરૂષ મને દાન આપે. આવા પુરૂષ પાસે તે દાન લેનાર પણ ભાગ્યશાળી બને. ( આમ વિચાર કરી માગણી કરે છે.)
બ્રાહ્મણ–હે વર્ધમાન કુમાર ? હે દીનદયાળ! મારા પ્રભુ! હું દીન આપ ઋષિવર પાસે દાન માગવા આવ્યો છું. મારા ઉપર કૃપા કરે. પ્રભે, હું નિર્માગી છું. જ્યારે આપે વાર્ષિક દાન આપ્યું ત્યારે હું પરદેશ રખડવા ગયે હતે. આવ્યા ત્યારે સાંભળ્યું કે આ૫ તે ખૂબ દાન આપી ત્યાગી થઈ ગયા. આપે તો પુષ્કળ દાન પહેલાં આપ્યું છે. મારા જેવા રંકને થોડું આપશે તે બસ છે. કૃપાળુ પ્રભે, મારા ઉપર થોડી કૃપા કરો.
બસ, દયાનિધિ પ્રભુએ તેની પ્રાર્થના સાંભળી, તેને વિશેષ પ્રાર્થના ન કરવી પડી. પ્રભુ પાસે દીક્ષા વખતે ઈંદ્ર મહારાજે આપેલું કિંમતી વસ્ત્ર–દેવદુષ્ય હતું પ્રભુને શરીર ઢાંકવા માટે આ એકજ વસ્ત્ર હતું, ટાઢ તડકો કે ચોમાસું આ એકજ વસ્ત્ર ઉપર ગાળ્યું હતું, પરંતુ નિષ્પરગ્રહી પ્રભુને તેની કોઈ ચિંતા ન્હોતી. પોતાનું શું થશે તેને વિચાર કર્યા વગરજ પોતાના એકના એક શરીર ઢાંકવાના વસ્ત્ર માંથી અડધું ફાડી ઉદાર મને હસ્તે મુખે તે બ્રાહ્મણને આપ્યું. અહા ! તે સમયે કુદરત પણ આ જોઈ હસી રહી હતી. વાહ પ્રભો ! નિર્મમત્વ? આકાશમાં સૂર્ય પ્રભુનું આ દાન જોઈ મંદ ગતિએ ચાલી પોતાને હર્ષ પ્રગટ કરી રહ્યા હતા. આકાશમાંના દેવે પ્રભુના દાનના ગુણગ્રામ કરી રહ્યા હતા. બસ, પ્રભુએ તો એ અડધું વસ્ત્ર આપ્યા પછી પોતાને વિહાર ચાલુ જ રાખ્યો હતો. વાહ સાચું નિર્મમત્વ, નિપરિગ્રહત્વ અને ખરું દાન તે આનું નામ. પોતાનું શું થશે તેનો કોઈ વિચારજ નહિં, તે સંબંધી કાંઈ ચિંતાજ નહિ.
પછી એ અર્ધા વસ્ત્રનું શું થયું ? તેને માટે જૈન શાસ્ત્રકારો કહે છે તે વસ્ત્ર પણ તેમની પાસે નથી રહ્યું. પ્રભુ એક વખતે વિહારમાં ચાલ્યા જતા હતા ત્યાં અને ચાનક તે અધું વસ્ત્ર કયાંક ઝરડામાં ભરાઈ ગયું અને અને શરીર ઉપરથી સરી પડયું. પ્રભુએ તે વસ્ત્ર લેવાનો વિચાર સરખાય નથી કર્યો. તેમણે અંબર–આકાશ એજ વસ્ત્ર તે સ્થિતિ ખુશીથી સ્વીકારી લીધી. જે પુરૂષ પોતાના ગૃહસ્થ વાસમાં દરેક ઋતુએ ત્રસ્તના જુદાં જુદાં વસ્ત્ર પહેરતા, રેશમનાં ઝીણાં ને મુલાયમ વસ્ત્રો તે સામાન્ય જેવાં હતાં તે પુરૂષે ત્યાગી થયા પછી એક વર્ષથી અધિક વસ્ત્ર પહેર્યા પછી તે નિવસ્ત્રીજ જીદગી વ્યતીત કરી. ટાઢ, તડકો, અને ચોમાસાના અનેક ઉપસર્ગો અને પરિસહ સમભાવે સહન કર્યા. ને અત્તે સાચું જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરી – કેવલજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરી જગના જીવ ઉપર ઉપકાર કરી મોક્ષધામમાં સિધાવ્યા.
For Private And Personal Use Only