________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
એક રમુજી સંવાદ, એક રમુજી સંવાદ.
(લેખક–મુનિ ન્યાયવિજયજી. ) પવન મંદ મંદ વહી રહ્યો છે. ભગવાન સવિતા નારાયણ પિતાના બાલ અને તિણ કીરણોને પૃથ્વી ઉપર ફેંકી તે દ્વારા તેની લાલ સાડી ખેંચી રહ્યો છે. મદીજેમાં ઘંટાના રણકાર થઈ રહ્યા છે, સાધુએ પોતાની પ્રાત:ક્રિયામાંથી નીવૃત્ત થઈ અભ્યાસની ધુન મચાવી રહ્યા છે, તે વખતે મોક્ષમાર્ગના મુખ્ય સ્તંભ સરખા દાન શીલ તપ અને ભાવ એ ચારે જણ એક ખુલ્લા મેદાનમાં-કે જ્યાં નજીકમાં ત્રિલોકના નાથ શ્રી જીનેશ્વરદેવ શેભી રહ્યા છે, ત્યાં એકઠા થઈ પિતાપિતાનાં યશોગાન ગાતા હતા. તેઓ યશગાન ગાતાં ગાતાં આત્મલાઘા ઉપર આવી ગયા. અને છેવટે તેઓને વાદવિવાદ પણ શરૂ થયા.
તેઓના વાદવિવાદનું મુખ્ય કારણ માત્ર તેઓનું અભીમાન હતું, તેઓ દ. રેકનું એવું મંતવ્ય છે કે જગતમાં બીજા કરતાં પોતાના ગુણે ચમત્કારિક સત્તા અને મોક્ષદાયક પ્રભાવ વધારે મહત્તાવાળા હોવાથી પોતેજ ઉંચ્ચ સ્થાન ભેગવવાને વધારે લાયક છે, તેમાં પિતાની મહત્તાને સ્થાપન કરતાં દાન કહે છે કે,
રાજગતમાં દરેક જીવોને મૂર્તિમાર્ગે જવા મુખ્યત્વે હુંજ કારણ ભુત છું. બાકી શીયલ, તપસ્યા કે ભાવ તમે બધા મારા સહચારી છે. કેઈ જીવમાં તાકત નથી કે મારા સિવાય તે સિદ્ધ ક્ષે જઈ શકે. આ વિશ્વમાં મારી સત્તાપ્રતિભાનું સ્થાન બીજા કરતાં કેઈ અનેરૂં છે. આ અભીમાની વાણી શિયલને રૂચિ નહીં, તે તડાક કરતાં બોલવા લાગ્યું કે,
––અરે દાન ! બસ બેસ. એટલી બધી શેખાઈ શાની કરે છે? જે હું ન હોઉં તે સારે આબરૂદાર મનુષ્યની ગમે તેવી આબરૂ પણ કેડીની છે. ભલે મનુષ્ય ગમે તેવો દાતા હોય પરંતુ જો તે મારો અનુયાયી ન હોય તો તેનાં મહરા, યશ કે પ્રભાવ આછાં થઈ જાય છે. પંડિત કે મૂખ, તવંગર કે ભીખારી અને રાજા કે રંકને પણ મારી ખાસ જરૂર પડે છે. અને મારાથી જ તેની મહત્તા તપે છે.
આ શબ્દોથી તપ પણ શેને મૌન રહી શકે ?
તા–અરે! તમે બન્ને આપબડાઈ કરી ફોકટ શું ફુલાએ છે? શું તપસ્યા વિના કેઈ જીવ મેક્ષમાં જઈ શકે ખરો ? ને ના ? એમ બનતું નથી. જીવને ગમે ત્યારે પણ તપસ્યા કરવી જ પડે છે. “ગી, જતિ, તપસ્વી કે સંન્યાસીઓ જંગલે એવી અનન્ય ભાવથી મારી સેવા આદરે છે' તેઓ મારા સા
For Private And Personal Use Only
