Atmanand Prakash Pustak 013 Ank 03

SR No.: 531147
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1915
Total Pages: 30
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 15 MB

Page 14

૬૦
શ્રી આત્માનદ પ્રકાશ.
રાગેાને જન્મ આપે છે એમ હાલનુ મેનેટેશન ખાતુ' આપણને ખાત્રી પૂર્વક જ ણાવે છે. એ ઉપરથી જીવવચારના 'ગે જે જે કથન કરેલુ' છે, તેની આપણને પ્રતીતિ થાય છે.તેથી જ્ઞાનીઓનાં કથન ઉપર વિશ્વાસ રાખવા એ સમ્યગ્ શ્રદ્ધાજ છે.
તિ કર ભગવંતને કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયા પછી તેઓ સંઘની સ્થાપના કરી ગણુ ધરાને ત્રિપદીના ઉપદેશ કરે છે. તેજ પ્રમાણે ભગવત મહાવીરે ત્રિપદીને ઉપદેશ પેાતાના પહેલા ગણધર શ્રી ગૈાતમસ્વામીને કર્યાં હતા. તે ત્રિપટ્ટીના ઉપ દેશ પામીને તેમણે અંગેની રચના કરી છે. જગમાં રહેલા પદા ઉત્પન્ન થાય છે, નાશ પામે છે, અને પ્રવાહપણે કાયમ રહે છે. અને પ્રવાહની અપેક્ષાએ આ જગત અનાદિ અનંત છે. જગતમાં રહેલા પદાર્થીના અભ્યાસ કરવાથી આ કથનની આપણને પ્રતિતી થાય છે એક માટી નદીના પ્રવાહ જુએ. પ્રવાહનું પાણી ચાલ્યુ' જાય છે. પાછળથી નવું આવતું જાય છે અને પ્રવાહ રૂપે પાણી કાયમને કાયમ રહે છે. જગલની અદર જુના ઝાડા નાશ પામે છે. નવીન ઉત્પન્ન થાય છે. અને પ્રવાહ રૂપે જંગલ કાયમને કાયમ રહે છે. જ મ મરણુની નોંધ અને ૧૦-૧૦ વષે થતા સેનસસ રીપેા ઉપરથો આપણી ખાત્રી થાય છે કે દરાજ સંખ્યાબંધ માણસો મરણ પામે છે, જન્મે છે અને પ્રવાહ રૂપે વસ્તી કાયમની કાયમ હોય છે. આ સ્વરૂપ સમજી જ્ઞાનીઓના કથન ઉપર વિશ્વાસ રા ખવા એ સમ્યગ્ શ્રદ્ધા છે.
જીવ, અજીવ, પૂણ્ય, પાપ, આશ્રવ સંવર, નિર્જરા, બંધ, અને મેક્ષ અ નવ તત્વ જીનાગમમાં માનવામાં આવેલ છે. પૂણ્ય, પાપ, એ બન્ને એકરીતે આશ્રવ છે, તેથી તેમને આશ્રવના પેટામાં ગણી લેવામાં આવે તે સાત તત્વ ગણાય છે. આ તત્વોનું યથાર્થ સ્વરૂપ સમજી તેનું શ્રદ્ધાન કરવુ એ પણુ સમ્યગ્ શ્રદ્ધા છે. આ તત્વાના યથા મેધ કરી આદરવા લાયક તત્વોને આદરવા, અને ત્યાગ કરવા લાયક તત્વાને ત્યાગ કરવા, યથાશક્તિ ઉદ્યમ કરવા એ દરેકન ફરજ છે. યથાશક્તિ સમ્યક્ પ્રકારે આચરણ કરનારમાં જ્ઞાન અને શ્રદ્ધાન હે!ઈ શકે, પણ તે પ્રમાણે નહી કરનારામાં તે મન્ને છે કે કેમ એ સંશય ઉત્પન્નકર છે, એમ જ્ઞાનીઓની માન્યતા છે.
સમ્યક્ શ્રદ્ધાનવાળા જીવના મનમાં આટલી વાત નિ:સ ંશય રીતે આવવી જોઇએ કે, જીવ છે, તે ક્ષીર નિરની પેઠે કર્મ પુદ્ગલ મિશ્રિત છે, તેમ તે પુદ્ગલથી ન્યારા પણ છે, તે અનાદિ અન ંત નિત્ય છે, પુનર્જન્મ છે, નરક, તિય‘ચ, મનુષ્ય, અને દેવગતિ એ જીવદ્રવ્યના પર્યાયરૂપે છે, પણ તે તે દ્રવ્યરૂપે અવિચળ અને અખંડીત છે. તે નિશ્ચયથી પેાતાના ગુણ્ણાના અને વ્યવહારથી કર્મના કર્તા છે. તે પોતાના શુભાશુભ કમના વિપાક-ફળના ભેાક્તા, અને નિશ્ચયથી સ્વગુણને ભાક્તા છે. મેાક્ષ છે, જે અચળ, અનંત સુખનુ' ધામ છે. સયમ અને જ્ઞાન એ ક્ષપદ મેળવવાના ઉપાય છે.