________________
૨૪૮
* આત્માનંદ પ્રકાર અહો ! પૂર્વ ભવને વિષે હું બ્રાહ્મણ હતે વૈરાગ્ય પામી મેં દિક્ષા લીધી ને મનના સાથે વિચાર કર્યો કે સાધુપણામાં સર્વ સારૂ પણ હાથ, પગ, છેવા નહિ તે સારૂ નહિ કારણ કે કહ્યું છે કે,
वर्णानां ब्राह्मणो गुरुरितिवयं सर्व मुख्याः शौचस्थानकाः. ભાવાર્થ–સર્વ વર્ષે એટલે જાતિયોને બ્રાહ્મણ ગુરૂ કહેવાય છે તે માટે અમે સર્વ વર્ણના મુખ્ય રહેલા છીએ તથા શાચના સ્થાનભૂત કહેવાઈએ, તેમજ પવિત્ર કહેવાઈએ, માટે એક સાધુપણું સારું છે. પણ શૌચાદિક નથી તે સારું નથી. આવી રીતે જાતિમદના કરવા વડે કરી હું મલેચ્છ કુળમાં ઉત્પન્ન થયો છું.
આવી રીતે વૈરાગ્ય થવાથી સંસારથી ઉદ્દવિન્ન થયેલે આદ્રકુમાર અભયને કેવી રીતે મળવું તેને વિચાર કરવા લાગ્યું, પણ નહિ સુજવાથી પોતાના પિતાદિકને પુછયું તેમણે પણ ઈંહાંજ રહી મિત્રાઈ કર વિગેરે કહી નિષેધ કરવાથી મહા કષ્ટ વડે કરી, અભયકુમાર પાસે ગયા, ત્યાં અભયકુમાર મહા મહોત્સવ પૂર્વક નગરને વિષે પ્રવેશ કરાવી પિતાને ઘેર લઈ ઘણી સારી ભકિત કરી.
આદ્રકુમાર વીર ભગવાનની દેશના સુણીને શ્રવણ કરીને દિક્ષા લેવા તત્પર થયે. ત્યારે ભગવાને કહ્યું કે, હજી તને ભેગ કર્મ ફળ બાકી છે. તેથી આદ્રકુમાર બે કે હે ભગવાન! રૂણ કહેતા દેવું છે કે તે પોતાની મેળેજ મુકત થઈ જશે. કહ્યું છે કે --
થતા तो तुंगोमेरुगिरी, मयरहरो तावहोइदुरुत्तारो,
ता विसमाकज्जगई, जाव न धीरा पवजंति. ॥ १ ॥ ભાવાર્થ--ત્યાંસુધી મેરૂ પર્વત મહાન છે, તથા ત્યાંસુધી જ સમુદ્ર દુઃખે કરીને ઉતરવા લાયક કહેતા તરવા લાયક છે, તેમજ કાર્યની વિષમ ગતિ ત્યાં સુધી જ છે કે જ્યાં સુધી ધીરવીર પુરૂષે કાર્યને પકડતા નથી. જ્યારે કાર્યને વૈર્યવંત પુરૂ ગ્રહણ કરે છે, ત્યારે મહાન પદાર્થ પણ અલ્પ થઈ જાય છે એટલે મહાન પદાર્થની પ્રાપ્તિને પૂર્ણ કરે છે.
આવી રીતે સાહસિક વૃત્તિથી દિક્ષા લીધી અને ગ્રામ વિષે એક રાત્રિ તથા નગર વિષે પંચ રાત્રિ તથા છઠ, અઠમ, દશમ, દ્વાદશ વિગેરે તપસ્યાને કરતા ભૂમિ મંડળ ઉપર વિહાર કરવા લાગ્યા.
એકદા વસંતપુર નગરના ઉદ્યાનને વિષે આવી કાઉસગધ્યાનમાં રહ્યાં. ત્યાં ઘણી કન્યાઓ ક્રિડા કરવા આવી અને ક્રિડા કરતા વર-વરવાની ક્રિડા શરૂ
