________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સદુશણલાલો સંસ્કૃત સંસાર
પ્રકરણ બીજું. અગાઉ એક વખતે ઈ. સ. ૧૯ના વર્ષમાં–શહેરમાં ભારે મરકી ચાલી અને એનું જોર એટલું તે વધી ગયું કે એકલા મહેલામાંથી દરરોજ ત્રીશ ત્રીશ, ચાલીશ ચાલીશ માણસો એ નિર્દય મરકીના સપાટામાં આવી જઈ ભયંકર મૃત્યુને શરણ જવાં લાગ્યાં. આખા શહેરમાં જ્યાં જુઓ ત્યાં ઉજડ સ્મશાન જેવું દીસતું હતું, જ્યાં દષ્ટિ પડે ત્યાં ભય અને ગભરાટ. જે બજારોમાં અધ અધી રાત્રી સુધી રાહદારીઓની ધમાલને લીધે સામા આવનારાના ખભા સાથે ખભા અથડાયા વિના રસ્તે પસાર કરી શકાતું નહીં, તે બજારે પણ એટલાં ઉજડ જણાવા લાગ્યાં કે ધોળે દિવસેખરે બપોરે પણ ત્યાં જતાં ડર ઉપજતા હતા. ફકત એક મૃત્યુનું બજારજ ગરમ હતું. “ જરી પુરાણું ” “ ઘાસલેટ ” આદિની બુમ પાડી રતે વેચનારા ફેરીઆઓના પિકાર સદંતર બંધ પડી ગયા હતા. માણસો એક બીજાને મળવા હળવા જવાની, મહેમાનદારીની, ઉજાણુની, દેવદર્શનની, ને સાજા માંદાની ખબર પુછવાની વાતને સુદ્ધાં દૂર મુકી બેઠા હતા. હરએક જણ પિતાપિતાની દુઃખી સ્થીતિમાં ડુબેલું અને આ જીન્દગીથી નાઉમેદ થયેલું હતું. એ જીવતાં કહેવાતાં એટલું જ, બાકી હતાં મુડદાંધી પણ કનિષ્ટ. નહોતી કોઈના દીલમાં કશી હિંમત, કે નહતું કેઈના હાથ પગમાં બીલકુલ કૌવત. કે પોતે દુઃખને ખાટલ લઈ પોતાના ઘરમાં પડેલું હતું, તે કોઈ પિતાના સંબંધીની એવી સ્થિતિ થયે એની સારવાર કરવામાં, તે કઈ એ નિર્દય મરકીના ભાગ થઈ પડેલાને સંભારી સંભારી રડવા કુવામાં પડેલું હતું. એ વખતના સઘળા “ કેસો ” ખરેખરા અણુચિતવ્યા હતા. નહિ કારણ કે નહિ સબબ, સાજાંતાજાં ચાલતાં હાલતાં એકાએક આરોમાં વિશ્ન આવતું ને પહેલેજ સપાટે શુદ્ધબુદ્ધ ઉડી જતી. જે ભાગ્યને બળે કઈ બચવા પામતું તે પામતું. નહિંતર જેવી તબીઅત નરમ પડતી કે સમજવું કે મૃત્યુ આવીને હમણ ઉભું રહેશે, હમણાં જ મૃત્યુના પંજામાં ફસાઈ પડ
For Private And Personal Use Only
