Page Text
________________
મમરા, દાળીયા, મગફળી, ચટણી અને ઉપર મસ્કતી દાડમના આપણને શું મળશે? ચાંદી કે એક એક રૂપિયાની કાગળની નોટ? ગુલાબી દાણા. એટલું ખાઈને પાણી પીવાથી પેટ ભરાઈ જતું. એની કિંમત શું? વિચારવાનો પ્રશ્ન એ છે કે રિઝર્વ બૅન્ક પાસે
સ્વતંત્રતા પછી એ રૂપિયાનું દશાંશ પદ્ધતિ મુજબ આધુનિકરણ એટલા પ્રમાણમાં સોનું કે ચાંદી છે કે જેથી એ આપેલું વચન પાળી થયું અને રૂપિયો થયો એકસો પૈસાનો. એ સમયે પણ એક પૈસો બે શકે? નહિ તો કોનો વિશ્વાસ કરવો? પૈસા, પાંચ પૈસા, દશ પૈસા. ૨૫ પૈસા અને ૫૦ પૈસાનું ચલણ હમણાં જ સ્વામી અગ્નિવેશના એક લેખમાં વાંચવા મળ્યું કે હતું. આજે આપણે જાણીએ છીએ તેમ ૫૦ પૈસાનું ચલણ કાયદેસર ભારત પર રૂપિયા બાર લાખ કરોડનું દેવું છે. વ્યાજસહિત ક્યારે છે પણ વપરાશમાં નથી. મતલબ કે ૧૯૨ પાઈને બદલે હવે ફક્ત ચૂકવાશે? કેવી રીતે? અને કદાચ એ દેવું પણ ડૉલરમાં ચૂકવવાનું નાનામાં નાનું ચલણ રૂપિયાનું જ રહ્યું. થોડા વખતમાં આપણે જોશું હોય તો કરન્સીના વધતા જતા ભાવ પ્રમાણે ચૂકવવાના હોય. હવે કે એક રૂપિયા, બે રૂપિયા, પાંચ રૂપિયા કે કદાચ દશ રૂપિયાની જ્યારે ખેડૂતોને કે નવો વ્યાપાર કરનારાને કોઈ પણ જાતની સલામતી નોટનું ચલણ પણ ભૂતકાળની વાત બની જશે, તો આ કાગળ- વગર રૂપિયા પચાસ હજાર સુધી આપવાના હોય કે વરસમાં કરન્સીની કિંમત કેટલી?
૭૨,000 રૂપિયા મફતમાં આપવાના હોય તો અંતે તો નોટ જ આ વાત એટલા માટે યાદ આવે છે કે એક કાળ એવો હતો છાપવાની રહેને? તો મોંઘવારી (ઇફ્લેશન) વધે એમાં નવાઈ કે જેને હજુ ૭૦ વરસ પણ નથી થયા ત્યારે જીવનનિર્વાહ માટે શી? આ વિષચક્ર ચાલ્યા જ કરવાનું? આધુનિક અર્થશાસ્ત્રીઓ ભલે ચલણનું મહત્ત્વ કે જરૂરિયાત ઘણી જ ઓછી હતી પણ જીવનનું અને વિકાસ માટે ડેફીસિટ ફાયનેન્કિંગની જરૂરત સમજે, સામાન્ય મહત્ત્વ ઘણું જ હતું. આજે આપણે ફક્ત ભારત જ નહિ પણ બુદ્ધિનો માણસ એ કોઈ કાળે સમજી ન શકે અને મોંઘવારીના સમસ્ત વિશ્વ એક તરફ મોંઘવારીના ભરડામાં ડૂબી રહ્યું છે ત્યારે ભરડામાં ભીંસાતો રહે. દેખાતા વિકાસની સામે આપણે વિનાશ એક નગણ્ય વર્ગ એવો છે કે જે નાણાંની પથારીમાં નાચે છે. પ્રશ્ન તરફ દોડી રહ્યા છીએ એવું લાગે છે ખરું? કોઈ નવી વિચારણા ઊઠે છે કે આવું કેમ? જવાબ એ છે કે નાણું આજે સસ્તું થયું છે. કરવી જ પડશે. ઉધાર લો. અમેરિકાએ જાહેર કર્યું કે મકાન ખરીદવા વગર વ્યાજે ડેફીસિટ ફાયનેન્સિંગ એટલે દેવાદાર બનવું. દેવું ચૂકવી ન ડૉલર લઈ જાવ. કોણ ન લે મફતમાં મળતું હોય તો? અને પછી શકાય તો ધીરનારનો વિશ્વાસ જતો રહે. મોટા ભાગનું વ્યવહારમાં ડૉલર પાછા આવતા અટકી ગયા અને આવી મંદી. આપણે આ રોકાયેલું ધન બૅન્કોના હાથમાં છે એટલે એક બૅન્ક નિષ્ફળ જાય તો જાણીએ છીએ કે આ નાણાં પાછાં નથી આવવાના તો પછી એ જ પળે બધી બૅન્કો પરનો વિશ્વાસ ઊઠી જાય અને ધીરનારા મક્તમાં જ શા માટે ન આપવા? આધુનિક અર્થશાસ્ત્રીઓ કહે છે પોતાનાં નાણાં, કદાચ નુકસાન ભોગવીને પણ, પાછા મેળવવા કે વિકાસ સાધવા માટે ડેફીસિટ ફાયનેન્સિંગ’ જરૂરી છે. ડેફીસિટ દોડે તો બૅન્કો અંદરોઅંદર પણ ધીરધાર કરી ન શકે. બૅન્કો નિષ્ફળ ફાયનેન્કિંગનો અર્થ સામાન્ય વ્યક્તિની દૃષ્ટિએ એટલો જ કે નાણાં જવાના પ્રસંગો બન્યા પણ છે અને એની ઘેરી અસર સમાજ પર ચૂકવી ન શકાય તો વધુ નોટો છાપો. પરિણામ નાણું સસ્તું અને રોજિંદા વ્યવહારમાં ભોગવવી પડી છે એ અનુભવની વાત છે. ચીજ વસ્તુ મોંઘી. આ વિષયચક્ર ફરતું રહે.
તેથી પ્રત્યેક બૅન્ક જેટલું કરજ હોય તેટલા પ્રમાણમાં બચત ફરજિયાત સ્વતંત્રતા પહેલાં બ્રિટિશ સરકારની ઈમ્પિરિયલ બૅન્ક હતી. રિઝર્વ બેન્કમાં રાખવી જોઈએ અને એથી વધારે કોઈ પણ બૅન્ક સ્વતંત્રતા પછી આપણે એને “રિઝર્વ બૅન્ક ઓફ ઈન્ડિયા'' નામ ડિપોઝિટ લઈ ન શકે એ જોવાની જવાબદારી રિઝર્વ બૅન્કની બનવી આપ્યું. રિઝર્વનો અર્થ એ છે કે બૅન્ક જે નાણાં આપે છે તે કોઈ પણ જોઈએ. બૅન્ક કે નાણાંનું સંચાલન કરનાર કોઈ પણ સંસ્થા જ્યારે સંજોગોમાં પાછા ન મળે તો બૅન્ક પાસે એટલી અનામત છે કે તે અતિ વિશાળ બની જાય ત્યારે શાખાના સંચાલક પર આધાર પૈસા ભરપાઈ કરી શકે કેમ કે બૅન્ક પાસે જે નાણાં છે તે આખરે રાખવો પડે. એ જાણતા કે અજાણતા પણ જો ભૂલ કરે તો એની તો પ્રજાના જ છેને?
જવાબદારી મુખ્ય સંચાલકોની બને પણ એ સંચાલકો શાખાના હવે એક બીજી વાત વિચારીએ. આપણે ત્યાં જે રૂપિયાનું સંચાલકોને કાંઈ પણ કરી ન શકે એટલા માટે કે એથી સંસ્થાની ચલણ હતું તે ચાંદી (સિલ્વર)નું હતું. જ્યારે બીજા વિશ્વયુદ્ધ વેળાએ શાખને ધક્કો લાગે અને શાખાના અન્ય કાર્યકરો પણ હળતાળ પર કે એ પહેલાં નોટ છાપવાનું શરૂ થયું ત્યારે એમાં છપાતું કે “આઈ ઊતરે એટલે વાત છુપાવવી પણ પડે. પરિણામે સંચાલન નબળું પ્રોમિસ ટુ પે ધ બેરર ધ સમ ઓફ વન હન્ડેડ રુપીસ’’ અને તેમાં પડે અને વધુ ડૂબતું જાય. રૂપિયા પરનો વિશ્વાસ ત્યારે જ બની રહે સરકારી ઑફિસરની સહી થતી. આજે પણ એમ જ થાય છે પણ જ્યારે કરજ ન હોય પણ બચત હોય અને ત્યારે રૂપિયાની પ્રતિષ્ઠા અગાઉ જે વચન હતું કે સો કે બીજી ગમે તે રકમની નોટ હોય જામે.. કરજમાં ડૂબેલો દેશ સ્વતંત્રતા જાળવી ન જ શકે. ધીરનારના એટલી રકમ ચાંદીનાં રૂપિયા રૂપે આપવા બંધાયેલો છું. આજે ગુલામ પણ બનવું પડે. આવું ક્યાંક કયાંક બની પણ રહ્યું છે. શ્રમ
પ્રબુદ્ધ જીવન
જુલાઈ - ૨૦૧૯ ).
| SR No. | 526132 |
| Book Title | Prabuddha Jivan 2019 07 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Sejal Shah |
| Publisher | Mumbai Jain Yuvak Sangh |
| Publication Year | 2019 |
| Total Pages | 52 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India |
| File Size | 10 MB |