Prabuddha Jivan 2012 Year 59 Ank 01 to 12

SR No.: 525997
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2012
Total Pages: 528
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 33 MB

Page 40

પ્રબુદ્ધ જીવન
ફેબ્રુઆરી, ૨૦૧૨
આ માત્ર મેં સાંભળ્યું. અમારા તરફ કોઈએ “દૃષ્ટિ' ફેંકી પણ નહિ. અને તમે લખો.” મેં કહ્યું, ‘તમારા સંવેદનો હું આત્મસાત કઈ રીતે સજ્જન મને ઘરની અંદરની લીફ્ટમાં જ ઉપર લઈ ગયા.
કરી શકું? અને આ પ્રકારનું કામ હું કરતો નથી. હું તમને ‘પ્રોફેશનલ ઘૂઘવતા સાગર સામેની એમની બાલ્કનીમાં અમે ગોઠવાયા, રાઈટર’ શોધી આપીશ.” એમણે નારાજગી વ્યક્ત કરી, બીજી અપેક્ષા અને વાતોમાં પરોવાઈએ એ પહેલાં એમણે મારું ચા-નાસ્તાથી કહી, ‘તમારે અઠવાડિયામાં બે વખત બે બે કલાક મારી પાસે આવવું. આતિથ્ય કરવાનું ઈચ્છયું, ઘંટડી મારી, અવાજો કર્યા. ઈન્ટર કોમ મારી સાથે વાતો કરવી. હું આવવા-જવા વાહન મોકલીશ અને ઉપર થોડો ક્રોધ પણ કર્યો. આવી વીસેક મિનિટની બરબાદી બાદ આપને પુરસ્કૃત પણ કરીશ.’ મેં વિવેકપૂર્વક મારી અસંમતિ દર્શાવી. એક નોકર આવ્યો, અને ક્રોધિત શેઠને પોતાનું જલદી ન આવી એઓ નારાજ થયા, હું પણ એમની પરિસ્થિતિ જોઈ-જાણી નારાજ શકવાના કારણોમાં એ ઘરના અન્ય સભ્યોના કામમાં કેટલો થયો. રોકાયેલો હતો એની યાદી આપી પોતાના શેઠના ગુસ્સાને શાંત આપણા સમાજમાં વાનપ્રસ્થની સંધ્યાએ પહોંચેલા આવા વૃદ્ધો પાડવાના પ્રયત્નો કર્યા. મેં મનમાં વિચાર્યું, આ શ્રીમંત આ અને વૃદ્ધાઓ પણ છે. જે બધી સગવડો અને સંપત્તિ વચ્ચે પણ ‘બાલ્કનીમાં બેસી ઘૂઘવતા સાગર સાથે પોતાના હૃદયનો તાલમેલ ઝૂરાપો અનુભવે છે. એમની પાસે પગારદાર માણસો છે પણ કેટલા સમયથી મેળવતા હશે? સાગરનો ઘૂઘવાટ ક્યારેય શાંત ન પોતાના મનને સમજે એવા પોતાના માણસો નથી. આ શ્રીમંત થાય, એવું જ આ “શ્રીમંત'ના મનનું હશે જ.
સજ્જનને મેં પૂછયું કે તમને બીજો કોઈ શોખ નથી? જ્યાં તમારું ચા-નાસ્તો આવે એ દરમિયાન એઓ વાતે વળગ્યાં. હું આને મન રોકાઈ રહે અને મનનો આનંદ અને મનોવિકાસનો પણ લાભ વાર્તાલાપ તો ન જ કહું કારણકે મારે ધીરજપૂર્વક એમની એકોક્તિ મળે. એઓ કહે, જીવનના પચાસ વરસ પૈસા પાછળ જ એટલું સાંભળવાની હતી જ.
દોડ્યો કે કોઈ શોખનો વિચાર જ ન આવ્યો. અને “ધર્મ' જેવી બાબત કોઈ વૃદ્ધ કે વૃદ્ધાનો તમારા ઉપર ફોન આવે, આ ઊંમરે લાંબી ઉપર તો વિચારવાનો ય સમય મળ્યો ન હતો. આજે પૈસો તો છે અને પોતાની વાતો કરવાની-કારણ કે ઘરમાં એમને કોઈ સાંભળતું પણ “પોતાપણું' ક્યાંય નથી મળતું, હવે કયો શોખ કેળવું? ન હોય-ટેવ હોય, તો શાંતિથી કાન દઈને એમના હૈયાની એકોક્તિ વિચારતંત્ર બોદું થઈ ગયું છે. બિઝનેશ મિત્રો પણ જે થોડાં હતાં સાંભળજો. કંટાળો તો ય કંટાળશો નહિ, અને આવી વ્યક્તિને કાન, તે બધાં પણ ‘બિછડે સભી બારી બાર’ થયાં.' હૃદય અને સમય આપજો, એમનું હૈયું હળવું થશે, તો એ સામાયિક કે પૂજામાં મારા સાહેબ, લગભગ ચાલીશ વરસ પહેલાં આ આંખે એક પસાર થતા સમય કરતાં ઓછું પૂણ્ય નથી જ. ‘ઊઘાડી રાખજો બારી’... ધન્ય દૃશ્ય પણ જોયું હતું, ૩૦મી જાન્યુઆરીના મુંબઈ સ્થિત જ્યાં
આ એકોક્તિનો સાર ટૂંકમાં કહું તો, સ્વબળે એઓ શ્રીમંત પૂ. ગાંધી બાપુનો ઉતારો હતો એ મણી ભવનમાં નિયમિત ગાંધી થયા, બાળપણમાં લગ્ન, ન જામ્યું એટલે બીજા લગ્ન-ધન આવે પ્રાર્થના યોજાય ત્યારે શુદ્ધ ખાદીના વસ્ત્રોમાં એક વયોવૃદ્ધ પિતા, પછી સાથી ‘ગૃહલક્ષ્મીને જાકારો મળે, અને બીજી “ધનલક્ષ્મી’ પ્રવેશ એમનો વયસ્ક પુત્ર અને યુવાન પ્રપૌત્ર નિયમિત સાથે આવે, બેસે, કરી જાય! કારણો તો ઘણાં ગોઠવાઈ જતાં હોય છે. પોતાના કાર્યને પ્રાર્થનામાં સહભાગી થાય. પ્રપૌત્ર ખૂબ જ વિવેક અને વાત્સલ્યથી જસ્ટીફાઈ’ કરવા ઘણી દલીલો કરી, અંતે એ પત્નીના અઢળક પિતા અને દાદાને ગાડીમાં બેસાડે, પોતે ગાડી ડ્રાઈવ કરે. મણી ગુણગાન ગાયા, વગેરે વગેરે. અત્યારે બેમાંથી કોઈ હયાત નથી. ભવનથી નીકળતા સામે બસ સ્ટોપ ઉપર એક વખત હું ચર્ચગેટ બી બીજી પત્નીના ત્રણ સંતાનો, પુત્રી પરદેશમાં સ્થિર થઈ ગઈ છે, રોડની મારી હોસ્ટેલમાં જવા ઊભો હતો, ત્યારે, પછી નિયમિત, બે પુત્રો લડે છે અને એક જ બંગલામાં બે બે માળ વહેંચાઈ ગયા ગાડી બસ સ્ટોપ પાસે ઊભી રાખી વિવેકથી મને આવવા પૂછે અને છે. પુત્રવધૂઓ ફરજના પાસા એકબીજા ઉપર ફેંકે છે, અને આ ૧૦ મિનિટનો આ સંયુક્ત કુટુંબનો ધન્ય સહવાસ મને પ્રાપ્ત થાય. ‘શ્રીમંત'નું જમવાનું કયા રસોડેથી આવે છે એની એમને ખબર નથી. શાળા શિક્ષણ પૂરું કર્યા પછી આશ્રમમાંથી અમે છૂટા પડતા પણ બધું આવે છે ખરું, નોકરો દ્વારા, પુત્રો ક્યારેક હાય-હલ્લો કરવા કે હતા ત્યારે અમારા ગુરુ, દુલેરાય કારાણીએ ત્રણ વાક્યમાં અમને સહીઓ કરાવવા આવે છે એટલું જ. બધાં પોતાના સામ્રાજ્યમાં ખૂબ જીવન સાફલ્યની બહુ મોટી શીખ આપતાં કહેલું કે, ‘તમે ધનની બીઝી” છે. જરૂર જણાય ત્યાં સામાજિક પ્રતિષ્ઠા વધારવા ક્યારેક આ પાછળ પડી ધન કમાજો, એ તમારું કર્તવ્ય છે, પણ કીર્તિની પાછળ બાપ'ને “મોટા ભા’ પણ પ્રસંગ પૂરતા બનાવી દે છે!
ક્યારેય ન પડશો, એ દોડ તમારા સર્વસ્વને ભાંગી નાખશે, અને આ બધી કથની સાંભળી મેં પૂછયું, “મુરબ્બી આમાં હું આપને ધન સાથે કોઈ પણ એક “શોખ' જરૂર કમાજો, જે તમારા જીવનને શું ઉપયોગી થઈ શકું?' મારા આશ્ચર્ય વચ્ચે કહ્યું: “મારી બે વસ્તુની ભર્યુંભર્યું કરી દેશે. એ ‘શોખ” જ તમારી “શાખ' બની જશે.' અને જ તમારી પાસે અપેક્ષા છે” “શી?” ઉત્સુકતાથી પૂછયું. એમણે તમારા શૂન્યને ભરી દેશે. ત્વરિત ઉત્તર આપ્યો. “મારી આત્મકથા લખી આપો.' મેં કહ્યું પાંચેક વર્ષ પહેલાંની ઘટના છે, એ સમયે મુંબઈના નરીમાન આત્મકથા તો વ્યક્તિએ પોતે લખવાની હોય, અન્ય લખે એ જીવન- પોઈન્ટ સ્થિત એન.સી.પી.એ.ના નૃત્ય અને ક્લાસિકલ સંગીતના ચરિત્ર કે જીવનકથા કહેવાય. એઓ કહે, “હા, પણ હું પ્રસંગો કહું લગભગ પ્રત્યેક કાર્યક્રમમાં અમે દંપતી નિયમિત એક વૃદ્ધ યુગલને • ૧ વર્ષનું લવાજમ રૂા. ૧૨ ૫/-(U.S. $ 15) • ૩ વર્ષનું લવાજમ રૂા. ૩૫૦/-(U.S. $40) • ૫ વર્ષનું લવાજમ રૂા. ૫૫૦/-(U.S. $ 65) • ૧૦ વર્ષનું લવાજમ રૂ. ૧૦૦૦/-(U.S. $120) કન્યા કરિયાવર આજીવન લવાજમ રૂા. ૨૦૦૦/-(U.S. $ 150)