Prabuddha Jivan 2007 Year 18 Ank 01 to 12

SR No.: 525992
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2007
Total Pages: 246
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 156

૧ ૪ ના, જી જ હોઈ શકે તે છે. પ્રબદ્ધ જીવન
ર જ કય . તા ૧૮
- તા. ૧૯ ઓગસ્ટ, ૨૦૦૭ વધારીઆ'નો વધારો.
9 ડો. રણજિત એમ. પટેલ (અનામી) પ્રબુદ્ધ જીવન’ના તા. ૧૫-૫-૨૦૦૭ના અંકમાં પ્રગટ થયેલ મારા નર્ક ઊંચે આકાશમાં કે નીચે પાતાળમાં નથી-આપણા મનમાં, હૃદયમાં જ વધારીઆ' શીર્ષક-વાળા લેખને ધાર્યા કરતાં વધુ આવકાર મળ્યો છે. એનું અસ્તિત્વ છે. The mind is its own place and can make A હાલ પાલીતાણામાં ચાતુર્માસ ગાળતા આચાર્ય કલાપ્રભાસાગરસૂરિજીએ Heaven or Hell, aHell or Heaven. તારનાર કે મારનાર ખુદ આપણે એ લેખ વાંચી, મારું બીજું સાહિત્ય પણ વાંચવાની ઈચ્છા દર્શાવી છે. જ છીએ. કંસ નામના કાલ્પનિક નરકમાંથી તારનાર પુત્ર નહીં પણ.... આને હું પ્રમાણપત્ર કરતાં પણ વિશેષ તો મારું સદભાગ્ય સમજું છું. સમગ્ર સમઝ સાંઈ મેરા, તું હિ કીસ્તી તું હિ હલેસાં તેરાં. પ્રબુદ્ધ જીવન’એ મને વર્ષોથી લખતો કર્યો છે, લખતો રાખ્યો છે એ આપ તરેગા આપ હિ ડૂબેગા, તારક કો નડુબાડનહારા તેરા.. બદલ એનો પણ આભાર માનું છું.
જો આટલું સત્ય સમજાય જાય તો પુત્રેષણાની ઘેલછા નિર્મૂળ નહીં તો “વધારીઆ લેખની નક્કર વાસ્તવિક્તા અનેક સહૃદય ભાવકોને સ્પર્શી નિર્બળ થાય. ગીતા પણ ગાઈ વગાડીને કહે છે : “આત્મા જ આત્માનો ગઈ છે. આપણી કથા-વ્યથા કે વ્યથા-કથા કેવળ આપણી જ નથી પણ બંધુ, આત્મા જ આત્માનો રિપુ.” અનેકોની છે ને કાળક્રમે ઘટવાને બદલે એમાં ઉત્તરોત્તર નિરંતર વધારો આપણી ભારતીય સંસ્કૃતિમાં આદર્શોનાં ગૌરીશંકર ઝાઝાં છે, પણ થયા કરે છે, એ એની કરુણતા છે. આપણે ત્યાં ભલે કરોડપતિઓની એની ખીણોય અતાગ છે. માતૃદેવો ભવ, પિતૃદેવો ભવ, આચાર્ય દેવો સંખ્યા વધે પણ લોકસંગ્રહ ને લોકકલ્યાણની બાબતમાં શિક્ષિત પ્રજા કે ભવ, અતિથિદેવો ભવ... અને ‘અડસઠ તીરથ માતાપિતાના પગ નીચે સરકાર પ્રમાદીને બેપરવા છે. કલ્પનાજન્ય સહૃદય સહાનુભૂતિના અભાવે છે', આવી સુક્તિઓ આજે તો પોથીમાંનાં રીંગણાં જેવી બની ગઈ છે. એમાં વેગ આપનાર નથી એ નક્કર વાસ્તવિક્તાનો સમજણપૂર્વક સ્વીકાર કાર્તિકેયે દુનિયાની દોડ લગાવી, ગણપતિએ માતાપિતાની પ્રદક્ષિણા કરીને કર્યા વિના ચાલવાનું નથી. રાષ્ટ્રીય આયુષ્ય-આંકની વૃદ્ધિ સાથે વૃદ્ધોની કાર્તિકેય કરતાં અધિક પુણ્યપ્રાપ્તિ કરી એમાં તાત્ત્વિક સત્ય હોવા છતાં સમસ્યાઓમાં પણ વૃદ્ધિ થનાર છે એ વરવી વાસ્તવિક્તાનો સ્વીકાર કરીને એનો સ્વીકાર કેટલા કરે છે ? આજે તો ‘અર્થ' કેન્દ્રમાં છે ને કામ, ધર્મ ને આપણે જીવવાનું છે-મરીએ ત્યાં સુધી જીવવાનું છે તો શું કરવું? જો હોય તો મોક્ષ પણ પરિઘમાં છે ! ભૌતિકવાદ-ભોગવવામાં સબસે
પ્રથમ તો આપણે પુત્રની ગાંડી ઘેલછામાંથી મુક્તિ મેળવવાની છે. બડા રૂપૈયા! શું મહાભારત કાળમાં કે શું આજે બધે જ અર્થદાસોની પુત્રેષણ, વિષણા, લોકેષણા અને રસેષણા-માનવપ્રકૃતિનાં કેટલાક બલિહારી છે. “સર્વ અર્થદાસ, અર્થ કોઈન દાસ નહીં,” ભીખ, દ્રોણ, વ્યાવર્તક લક્ષણોની પક્કડમાંથી મુક્તિ મેળવવાની છે. પુત્રેષણા જ શા કૃપાચાર્ય આજે પણ જીવંત છે, વૃદ્ધોએ અર્થ-મહિમા સમજી એનો રસાયણની માટે? વંશવૃદ્ધિ, કાયદાની દૃષ્ટિએ મિલકતનો વારસદાર, પિતાએ આદરેલાં જેમ ઉપયોગ કરવો જોઈએ. પૂરાં કરનારને ‘પુ’ નામના કાલ્પનિક નરકમાંથી ‘ત્ર' એટલે તારનાર–માટે પુત્રો પાસેથી કાયદાકીય રીતિએ આજીવિકા પ્રાપ્ત કરી શકાય એ વાતમાં પુત્રની “એષણા' આ બધામાં તથ્ય કેટલું?
ઝાઝો દમ નથી. કાયદાનો કડક અમલ ક્યારે થાય છે ? દારૂબંધીનો કાયદો વર્ષો પૂર્વે પ્રો. રામનારાયણ પાઠકે(દ્વિરેફ) મુકુન્દરાય” નામે એક છે, દહેજનો કાયદો છે, બાલિકાભૂણ હત્યાનો કાયદો-આ બધા કાયદા હૃદયસ્પર્શી વાત લખી છે. જેમાં એક ગરીબ વિપ્ર વિધુર પિતા ને વિધવા કેટલા કારગત નીવડ્યા છે? હાથે કંકણ ને અરીસામાં શું જોવું? દીકરી, પેટે પાટા બાંધી એકના એક દીકરાને (વિધવા ગંગાના ભાઈ ફરમાન સે પેડ પે કભી ફુલ નહીં લગતે મુકુન્દને) કૉલેજ કરાવે છે. પોતાની આર્થિક સ્થિતિનો વિચાર કર્યા વિના તલવાર સે મોસમ કોઇ બદલા નહીં જાતા.” મુકુન્દરાય મિત્રોમાં પ્રભાવ પાડવા બિનજરૂરી બેફામ ખર્ચા કરી ગરીબ મહારાજા સયાજીરાવ વિશ્વવિદ્યાલય- વડોદરાની પ્રખ્યાત સંસ્થા “પ્રાપ્ય પિતા ને વિધવા બહેનને તંગ કરે છે. પિતાની વાસ્તવિક સલાહ શાંતિપૂર્વક વિદ્યામંદિર’ તરફથી ‘ધર્મવર્ણન' નામે આચાર્ય શ્રી આનંદશંકર ધ્રુવનું એક સાંભળવા, સમજવાને બદલે, મિત્રો સમક્ષ અપમાન થયું માની લઈ, પુસ્તક પ્રગટ થયું છે. તેની તૃતીય આવૃત્તિના દ્વિતીય પુનઃમુદ્રણના મૃ. ૧૯૦ ઉદંડતાપૂર્વક ગૃહત્યાગ કરે છે, ત્યારે કકળતી આંતરડીએ વૃદ્ધ નિર્ધન ઉપર, “મોઝીઝ (મુસા)નો ધર્મોપદેશ' નામના પ્રકરણમાં એક વિચિત્ર વાત પિતા દેવ સમક્ષ ત્રણ ત્રણ વાર “નખોદ’ માગે છે. મારા એક વિદ્વાન આવે છે. મોઝીઝ વિષે એવી દંતકથા છે કે પૂર્વે ઇજિપ્તમાં કેટલાક યહુદી
જ્યોતિષી-મિત્રનો રીડર- પુત્ર પિતાને તંગ કરતો હતો ત્યારે મેં એમને લોકો જઈને વસ્યા હતા. તેઓમાં એક લેવિ(ધર્મગુરુ)ના કુટુંબમાં પૂછેલું-આ ક્યા પ્રકારનો પુત્ર? તો કહે, જ્યોતિષમાં એને પુત્રરિપુ કે મોઝીઝનો જન્મ થયો. વિચિત્ર વાત એ છે કે તે કાળે ઇજિપ્તના રાજાએ રિપુ-પુત્ર કહે છે; પુત્રરૂપે દુશ્મન. આવા કપૂતોની વંશવૃદ્ધિ કરતાં નખોદ એવો ઢંઢેરો કાઢયો હતો કે છોકરી જન્મે તેટલીને જીવતી રાખવી અને શું ખોટું? અને કપૂતના હાથમાં ગયેલી લક્ષ્મીની શી દશા થાય? અને છોકરા જન્મે તેટલાને નદીમાં નાખી દેવા. આ ઢંઢેરા પાછળનો આશય ગમે સ્વર્ગ તથા નર્ક- એ તો કેવળ તરંગતુક્કા-નવલકથાની કલ્પના માત્ર છે. તે હોય પણ આજે પરિસ્થિતિ એથી વિપરીત જોવા મળે છે ! કેટલાક વર્ષો ચિત્તની પરમ શાંતિ એ સ્વર્ગ, અશાંતિ ક્ષોભ, કકળાટ એ નર્ક. સ્વર્ગ કે પૂર્વે, જ્યાં દહેજનું દૂષણ પ્રબળ હતું તેવી જ્ઞાતિઓમાં, જન્મની સાથે જ
જડ ને ચેતનની વિવેક કરવો અને પોતાના આત્મા બ્રહ્મસ્વરૂપ જોવો, એ જ બધાં પવિત્ર શાસ્ત્રીનું ધ્યેય છે.