Prabuddha Jivan - Tarun Jain 1937 Year 11 Ank 24

SR No.: 525922
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrakant V Sutariya
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1937
Total Pages: 92
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 7 MB

Page 81

+
સિંહાવલોકન
Regd. No 3220
તરણ જેની
* શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘનું મુખપત્ર,
વાર્ષિક લવાજમ ૧-૮-૦ :: તંત્રી : ચંદ્રકાન્ત સુતરીયા. વર્ષ ૩ જુ. અંક ૨૨-૨૩-૨૪ છુટક નકલ ૦-૧-૦ આજની સાધુતા (!)
રવીવાર તા. ૧-૮-૩૭. [માજી રક્ષક વિજ્યજી જેઓ સાધુતાના સ્વાંગને દુર કરી સંસારી બન્યા છે તે ભાઈ રતીલાલ મોતીચંદે કરેલા એકરાર પરથી સાધુતાના સ્વાંગમાં ચરી ખાતા મુંડાઓની ગુંડાગીરીનો ચિત્તાર ભાઈ રતીલાલના શબ્દોમાંજ નીચે મુજબ રજુ કરીયે છીયે.]
અમદાવાદથી વિહાર વખતે મારી સાથે પ્રેમસૂરિ તથા જંબુવિજયજી આદિ સાત આઠ સાધુઓ હતા. વિહારના દિવસથી આક દિવસ પહેલાં પ્રેમસૂરિ તથા જે બુવિજયજીને વિન દીક્ષીત (એટલે હું પિત) ચાલ્યો જવાને છું તે બાબતની કુદરતી તેમજ આડકતરી રીતે માહીતી મળી હતી, જેથી કહેવાતા શાસનરસિક સાધુઓએ પિતાનું પહેલું વ્રત પ્રાણાતિપાત બાજુ પર રાખીને બે ધારીયાવાળા તેમજ બીજા ૫દરેક માણસે વિહારમાં સાથે રાખેલા હતા; જેઓ મારા ઉપર સખ્ત જાતે રાખી રહ્યા હતા. આ વખતે મારા મનમાં હું વિચાર કરો કે આ સાધ છે કે શ્રમણ ભગવાન મહાવીરના વેષમાં રહેલા......છે ? તેએાનું પહેલું વત શું કહે છે કે કેાઈ જીવની હિંસા કરવી નહિ. કરાવવી નહિ, તેમજ કરતાને અનુમોદન આપવું નહિ. તે પછી આ સાધુઓને ધારીયાવાળા રાખવાની શી જરૂર હતી. આ ઉપરથી જનતા સમજી શકશે કે આ સાધુ કે કેટલા દંભી અને નિર્દયહુદયના છે. વિહારમાં તેઓએ સ્થાને એવાજ નક્કી કરી રાખ્યા હતા કે જ્યાં સાધુના નિમિતે જ રસોઈ બનાવવામાં આવતી હતી. કેમે કરીને અમે બધા આણંદ રાતના આઠ લગભગ પહોંચ્યા
અને બહારની ધર્મશાળામાં ઉતારો મેળવ્યો. બીજે દિવસે સવારમાં લગભગ સાડા પાંચના નિકવી નવદસ વાગતા વાસંદ આવી પહોંચ્યાં મારા પ્રથમના સંકેત મુજબ મારા પિતાશ્રી તથા મારી સ્ત્રી વાસદમાં આવેલા હતા; જેઓને મેં વાસદની ભાગોળમાંજ નીહાળ્યા હતા.
અમદાવાદમાં રતનબાઈ પ્રકરણ અને ખંભાતમાં કાંતિવિજય પ્રકરણથી પ્રસિદ્ધ થએલા આ સાધુઓને વાસદમાં ઉતારો મેળવતા મુશ્કેલી પડી છેવટે દેરાસર પાસેના ઉપાશ્રયમાં સ્થાન મેળવ્યું.
અહિંયા અમે ચા પાણી વાપરતે બેઠા હતા. તે વખતે અમારી સાથે રહેલા અમદાવાદીઓ તથા ધારીવાળા ગામમાં એક સ્થાને રાઈ પાણી કરવામાં રોકાયેલા હતા. વૈશાખ માસની સીઝન હોવાથી શીખંડ પુરીનું જમણ બનાવવાનો વિચાર રાખે અને તેમાં શીખંડ પણ અમદાવાદથી લાવવામાં આવ્યા હતા.
અહિંયા મારા પિતાશ્રી ઉપાશ્રયમાં આવ્યા અને મને સેપી દેવા સાધુ પાસે આગ્રહ પૂર્વક વિનંતી કરી; પણ તેઓએ ઘણે ઉદ્ધતાઈ ભર્યો જવાબ આપ્યો એટલે ત્યાંથી બહાર ગયા. તે પછી સાધુઓ માંહમાંહે વિચાર કરવા લાગ્યા. “મોતીલાલ (મારા પિતાશ્રી) એકલા છે, એટલે એમનાથી કંઈ નહિ વળતા કંટાળીને પાછા ચાલ્યા જશે અને કદાચ કાંઈ ધમાલ કરશે તો આપણે સાત જણા છીએ, એટલે તેમને પોંચી વળીશ' મારા પિતાના મનમાં હું અહિંયાથી જઇ શકીશ એવું ચેકસ હોવાથી શાંતિથી બેસી રહ્યો હતે. ઉપરની વાતચીત ચાલતી હતી તેવામાં જ મારા પિતાશ્રી અને મારો સ્ત્રીને દૂરથી આવતા અમારામાંના સાધુએ જોયા. અમદાવાદીઓને ઓ સમાચાર પહોંચાડવાને ટાઈમ નહિ હોવાથી આ સાધુઓએ ઉપાશ્રયનાં બારણાં બંધ કરી દીધાં.
હવે આ શાસન રક્ષકે પિનાનું કરેલું કૃત્ય ઢાંકવા આ. પ્રેમસૂરિ અને જંબ્રુવિજયજી આદિ સાધુઓ બીજાના મારફતે જે આ પ્રકરણમાં બીલકુલ જાણતા નથી તેમજ જેમને લેશ પણ હાથ નહેત; એવા આચાર્યવિજયનેમિસૂરિને તદ્દન ગલીચ ભાષામાં ખાટા આક્ષેપ છાપાઠારા કરે છે તે ઘણુંજ નીંદનીય તેમજ શાસન હેલના કરનારું છે.
હવે પ્રેમસૂરિ જંબુવિજય આદિ સાધુઓ શુરવીર લડવૈયાની માફક હાથમાં ડાંડા લઇને ખભા આગળ ઉચા રાખીને ઉંધા ધુંટણે દ્વાર આગળ બેસી ગયા. આ વખતે તેઓને ચહેરે તથા આંખે વિકરાળ તેમજ ભયાનક બની ગઈ હતી ઉપશ્રયના બારણુ જુના થઈ ગએલા હોવાથી તેમાંથી સાંધે છૂટી પડેલી હતી કે જેથી બહારથી કેણ આવે છે તે રીતસર દેખી શકાતું હતું. મારા પિતાશ્રી તથા મારી સ્ત્રીને બારણુની લગોલગ આવતા જોયા કે પાછળથી દાદર આંગળ થઈને આવીને હું એક નાની બારીની સાકળ બેલી નાંખી કે તરતજ પ્રથમ મારી સ્ત્રી દાખલ થઈ ગઈ; પરંતુ મારા પિતાશ્રી અંદર આવી શકયા નહિ. જેવી મારી શ્રી અંદર દાખલ થઈ કે તરતજ આ સાધુઓમાંના એકે મારી સ્ત્રીને ખભા ઉપર દાંડાને પ્રહાર કર્યો અને બીજાએ પગ ઉપર કર્યો. માર એટલો સખત લાગે કે દાંડાના ટુકડા થઈ ગયા અને મારી સ્ત્રી બેભાન બની ગઈ અને મને પણ અંધારા આવવા લાગ્યા. જેને કાણે કે અહિંસાના બુરખાધારી આ સાધુઓ કેટલે દરજે પોતાના ચારિત્રને ઠોકર મારે છે. આ ઘટના મારી પોતાની પ્રત્યક્ષ અનુભવેલી છે. છાપાઓમાં એને અંગે , જે ખેતી વિગતે પ્રકટ થાય છે તે પ્રત્યક્ષ અનુભવીઓએ બહાર પાડેલી હોતી નથી માટે જનતા તેઓથી ચેતતી રહેશે.
- પછીની બીના ઘણીજ હૃદયદ્રાવક, જુલમી અને સાધુઓને લાંછન લગાડનારી છે; જે જાહેરમાં મુકના મને શેચ થાય. માટે અટલેથી સંતોષ માની કોઇપણુ બીના વાસદ પ્રકરણને અંગે સામા પક્ષ તરફથી પ્રગટ નહિ થાય તે હું આટલેથી સમાપ્ત કરીશ.
જામનાથી કઈ નહિ
મનમાં
ન કરી માત રે દીધાંબીનના મારફતેગા
"
:.