________________
અને ગામડા એક ૧૯૫૩ના માગસર મુદ્દે અા ગયું !...
ખેડૂત ખાળ વિ. સ. નારાજે જૈન સાધુ
હવે કે છે ળધ નહતાં, મુક્ત વિદુર હત સમ્રુદ્ધનું સર્વ હતું. ચારિત્ર્યના સથાન હતે. તનના વિકાસમાં હવે કાઇ ફકાવક નહતી
અને અલખની ધૂનમાં એ તંગી લાગી ગયા પણ ગુફામાં સામે એ મેસી ત્યાં. પદ્મ સન વાળાને એ અત્ર અભનુ ધ્યાન જ ધરીતે એ યા ન ૉ.
એ વરસાથી શાંખ્યા હતે. મા રે કાં એ માનવ હતી। કાળુ માટે છે. માનવન ઉત્થાન માટે હૈં.
મારૂં
સાધુ બન્યા તે. ઍ. જૈન ધર્મ'ને શ્રમણ્ યેા હતે. પ્રમાદને સ્પ્રે નતા નહતા. પ્રવૃત્તિમાં નિષ્કૃત્તના સમન્વય કરતે હવે..
અંતઃ જીવનમાં એ સદ્દાય જાગૃત રહ્યો છે. અવિત જ્ઞાન, ધ્યાન, લેખનમાં એ મશગૂલ રહ્યો છે. અનધન પછી એ જ એક અલખને
વાર્ષિક
ટાઇટલ પેજ ચાયુ:- ૩૨૫ ઇઃ પેજ ત્રીજુ – ૨૫૦
૧૫
૧૦૦
ના
છે
જ્ઞાન તે
ξα
૩૫
1
૩
܀
૩૫
અવધૂત જોવા મળ્યો છે.
પણ મેં બધું ય છતાં એ યાદ ૧ એની સાહિત્ય સર્જના માટે રહેશે. અને તેમાંય તે એક ક્રાંતિકારી સાહિત્યકાર તરીકે દૃશ્ય અમર રહેશે
વ
એણે નવલકથા એક્રેય નથી લખી, નાને એકેય અક્ષર નથી માંડયો. વાર્તા પણ લખા નથી. માયા પણ મંડાણ નથી કર્યા, પન ના વિહાર ણે નથી કર્યા.
જાહેર ખબરના
છ માસિક
૧૭૫
૧૩૦
તા કાઇ કહે, તા એ સાહિત્યકાર શ તા એણે વમના તત્ત્વનું જે ચિંતત સ એનો કા કોડ નથી. જૈન,દુનિયા સમજી શકે એવી રીતે મૂકવામાં એણે જે અયગ અમ વહ્યા છે. એની કાઈ કીંમત મૂકી શકાય એમ નથી,
માત્ર ગણત્રીના જવામાં એણે સવાસા પ્રથાની સર્જના કરી છે. એણે જે કઈ વળ્યુ છે વિપુ” છે, અનુભવ્યું છે, એની દ્રષ્ટિમાં એણે જે ભાવિ જોયુ છે; એ બધું જ એણે શબ્દમાં ગૂથ્યુ છે.
જૈન તત્ત્વજ્ઞાન એણે ખરા અંતરથી ચાલ્યું છે અને ધર્મના આંધળા ઝનૂનથી નહિ પણું એક
ભાવે
ત્રિમાસિક
250
७०
o
૩૫
२०
૧
વધુ વિગત માટે લખે :શ્રી. તંત્રી, બુદ્ધિમત્તા” કાર્યાલય, ૦ શ્રી જશવંતલાલ ગીરધરલાલ રાહુ
૧૦૯ ૪ ખત્રીની ખડકી, દેરીવાડાન પેળ, માવા
માસિક
: પ
હ્રદય સ
