Buddhiprabha 1961 06 SrNo 20

SR No.: 522120
Original Sutra Author: N/A
Author: Chabildas Kesrichand Sanghvi, Bhadriklal Jivabhai Kapadia
Publisher: Buddhiprabha Samrakshak Mandal - Khambhat
Publication Year: 1961
Total Pages: 48
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Buddhiprabha, & India
File Size: 1 MB

Page 19

અધ્યાત્મજ્ઞાનદિવાકર
અ
-
લેખકઃ-મણીલાલ હાકેમચંદ ઉદાણી, એમ. એ. એલએલ. બી. એડકટ-રાજકોટ, દુનિયા માં જેટલા મહાન પુરો થયા છે તે દસ પાડવામાં આવેલ છે. તેમને જખ માં સભા બધા પુર્વજન્મના ગીઓ હોવાથી તેમનું અધુરૂં તાલુકામાં વિજાપુર નામ- સોના ,મમાં છે રહેલું કાર્ય પુરૂ કરવાને જ આવે છે. તેઓ હતા. માતાપિતા શીવ અને વિશ્વ ' પાળના પૂર્વજન્મના સરકાર અને જ્ઞાન લઈને જ જન્મે છે હતા. ધડ હતા અને એને બંધ કરી દ અને તેમના અદ્ભુત કાર્યોથી અમર થઈ જાય છે. જીવન ગુજારતા હતા. બાળક જેમ જ તેજથ્વી શ્રીમદ્ બુદ્ધિસાગરસુરીશ્વરજી તેવાજ એક મહાપુરુષ હતા. એક ડીવામાં મા લાવી હતી ત્યારે હતા, અને તેમનું જીવન આદર્શ છે. જોવા મળતો નાગ કીયા પર જ છે. માતાજી હેમચંદ્રાચાર્ય અને આનંદઘનજી મડાન કાર્ય કરી રાડ પડી ગઇ પરંતુ કોઇ ન ગ અને ગયા. ત્યાર પછી આ શ્રીમદ બુધિસાગરસૂરીશ્વરજીનું તેવામાં એક મેર ના રસ નીકળવે છે રથાને અગ્રસ્થાને આવે છે. તેમનો જન્મ એક કહ્યું કે “ી: તેરા ફ બ 'મારા જ કણબી કુટુંબમાં થયો હતો. પિતાનું નામ શવદાસ,
તે છતા બાવા. આ બસ મા અને તે સાચું પડવું. માતાનું નામ અંબાભાઈ અને તેમાં નામ બહેચર
ગામડામાં ભગવા i સાપ . પરંતુ જન્મથીજ
મા સરસ્વ ને યા હોવાથી તેઓ જોવા મળે ત્યાંથી (પાન ૧૬ નું અધુરૂ)
જ્ઞાન મેળવવા લાગ્યા. બાળપણમાં પિતાને બંધ તે હું યે બે હતા, પણ એ તે એ ખેતનિ છે !ા દર ચારવા નથ. માતાને દળણું શબ્દ મેં ગેખી નાખ્યા હતા એટલે એના બાવામાં મદદ કરે. એવી રીતે ઘરકામ પણ કરતા. જેવી શબ્દ સાધના તે મેં કરી જ નહતી. જરા થયા ત્યારે જેનોના પ્રસંગમાં અાવ્યા. મેં સાધના કરી હતી, પણ ધ્યાન
મુનિઓને ત્યાં જવા લાગ્યા અને તેમનું મન જૈન
ધર્મ પ્રત્યે આવું. માતાપિતા મુળી ગયા. વિનાની, તપ કર્યું હતું, પણ ભાવના વિનાનું.
જૈન કુટુંબ માં તેને માટે માન હવાર્થ ત્યાં આંખ મીંચી હતી, પણ મન તે જાગ્રત હતું.
ઉછળ્યાં. પરંતુ પુર્વ કર્મના ચાની હોવાથી સંસારના એણે રાધનામાં પ્રાણ પૂર્યો હતે. ઉપા
કોઈ કાર્ય કે ર તેમનું મને લાગ્યું નહિં જેથી સનામાં ચેતન રેડયું હતું એણે ભાવના ભાવો સંસાર ત્યાગ કરવાનો વિચાર કરી જૈન મુનિશ્રી હતી અંતરની ઉંડી આરતેથી એણે આરે સુખસાબરછ પાસે દિક્ષા લીધી. દિક્ષા મહેસ ધના કરી હતી. દેહ એકલે નહિ, મનના પાલનપુરમાં થશે ત્યારે હાથીની અંબાડી ઉપર વિકાર પણ એણે એ ખલા કર્યા હતા. બેસાડીને તેમને વરેડ કરવામાં આવ્યું તુ જ્યારે હું તે એનું નિર્જીવ પ્રતિબિંબ જ
તેમને કશામાં મેહ ન હતો. પીઠી ચાને માટે
બાળકીઓને પણ તેમના શરીરને બની રહ્યો હતો. પ્રાણહીન એવી એક નકલી
સ્પર્શ કરવાની
ના પાડી અને જીવનપર્યત અખંડ બ્રહ્મચારી રહ્યા. આકૃતિ જ બની રહ્યું હતું.
તે બધા.. તેથી છેવટ સુધી તેમની આંખમાં ખરેખર, આ બધું તે મને વિષાદના અપાર તેજ અને શકિત રહી. જૈન સાધુઓનું જીવને ઘેરા, અતિશેરા, ઊંડા ને ઝીણા અવાજે એવું હોય છે કે તેમને સિને એક વખત કીધું ત્યારે જ સમજાયું .. ..
ઉપદેશ આપવામાં જાય છે. કેટલાક વેબ ધર્મ.