________________
બુદ્ધિપ્રભા
તા. ૨૦-૨-૬૬
પરસોતમભાઈ, શ્રી. પોપટલાલભાઇ, શ્રી. જેચંદભાઇ, રમણુકલાલભાઈએ દીપક આદિ નૃત્યથી ખૂબ જ શ્રી. ધરમસીભાઈ આદિ પધાર્યા હતાં અન્ય સ્નેહીમ સારી રીતે સફળ બનાવી હતી અને પ્રભુ ભકિત ને કુટુંબીજને તેમજ સકલ સંઘ પણ આ પુ- અનેરે રસ જમાવ્યો હતો આ સારા પ્રસંગને સવમાં સામેલ થયા હતા,
થશી બનાવવામાં સૌએ સા એ લાભ લીધો હતે. આ પ્રસંગ નિમિત્તે અનિકા મહત્સવ પણ “બુદ્ધિપ્રભા” દક્ષિાથી નીલમબેનનું અભિવાદન ઉજવવામાં આવ્યા હતા. રાતની ભાવનાને વડગામના કરે છે. અને હવે બનવા નવતતસાવીને વંદના સંગીતકાર શ્રી, હરજીવનદાસભાઈએ તેમના સંગીત પાઠવે છે, અને કથાગીતોથી તેમજ પાઠશાળાના અધ્યાપક શ્રી,
એ ગરમ થઈ ગયે, “પસંદ કરી છે. એક બાજુ સબડતું જીવન છે બીજી બાજુ મંગલ દેત.” અને મેં મંગલ મત પસંદ કરી લીધું છે.
સિદ્ધિ માગે છે અથાગ શ્રમ, અખૂટ ધીરજ ને અખંડ શ્રદ્ધા.
સુષ્ટિને આ ક્રમ છે : અંધાર ચીરીને પ્રકાશ આવે છે. બીજી ભૂમાં ઉડે દટાઈને જ કુલ બને છે. વીજ થી વધાઈ ને જ વાદળા વરસે છે. ભાઈ મારા ! મુશીબતે વેઠયા વિના જીવન નંદનવન નહિ બને,
તું કેટલું છે
એ મારે નથી જવું. તું કેવી રીતે છ
એ મને કહે.
“બંધ કરી દે મારી પૂજા. એમ કરી હવે મને વધુ અભડાવ નહિ.” ભગવાન મારો ગુસ્સે થઈ ગયે.
મેં પૂછ્યું : “પણ દેવ મારા ! એનું કારણ તે કહે અને એ બૂલંદ સ્વરે બોલી ઊઠશે ?
“માનવે આજ માનવતા ઈ છે. એની આંખોએ અમી ગુમાવ્યું છે. એના અંતરમાંથી પ્રેમ ઉડી ગયેલ છે. આમાનું એણે જાહેર સલામ કર્યું છે. ધર્મના હવે એ સેદા કરે છે. ચારિત્ર્યના મૂલ્ય એ ચાંદીના ટૂકડાથી માપે છે. મારા મદિરમાં એ ડાહી પણી વાત કરે છે ને બહાર નીકળી એ પાગલ બની છે.
આજના જેટલા જુઠ્ઠો ને દંભી માનવ મેં કયારેય નથી જે. એની પુજ હવે મને ન ખપે. એની ભકિત હવે મારે ન જોઈએ. જા, તારા આ સફેદ વાલાને ઉતારીને અવ. તારા ભગવાનને આતમના ધબાકાર સાંભળવા છે.”
