Buddhiprabha 1960 10 SrNo 12

SR No.: 522112
Original Sutra Author: N/A
Author: Chabildas Kesrichand Sanghvi, Bhadriklal Jivabhai Kapadia
Publisher: Buddhiprabha Samrakshak Mandal - Khambhat
Publication Year: 1960
Total Pages: 56
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Buddhiprabha, & India
File Size: 1 MB

Page 27

1
2
નાબહત્તા”
નોતિને પ્રજાહિત કરનાર છે. કર્મરૂપી ઈશ્વરે છે. . તેવી જ રીતે જે રીઓ માટે ધર્મના સંયમ યોગર પતિ સૂત્ર છે તે વખતની. મિાજના દ્વાર બંધ હતા તેના ભાણા ની રમુખત્યારયાદી અને સ્વાર્થની ચક્કીમાં પીસાતા કરીને મુખ જેટલે સમાન અધિકાર છે. માનવ સમુદાયની રિયતિ જે મહાવીર ખૂબ મારી પણ પિતાના આત્માની કક્તિને વિકસાવી ચિતન કર્યું. ખ બની છે. તે પાર કરી
નિવ7 વિનમ્ એ વ પ્રગટાવી અને સ્ત્રીને ગુલામીના બે ખાડામાંથી ઊંચકી
અહિંયાની વાતને ફેરવી શેડા વખત પહેલાં ભારતની વધી . આજ કારણથી આજે ભારતમાં કેવળ જણાયનમાં જમા રાખી એનું મહત્વનું સ્થાન
મુલાકાતે આવી ગયેલ અમેરીકાના પહાન પ્રખર એ જ છે...ગન ધર્મમાં નારીને તા તરીકે , માયાવાદી માર્ટીન લ્યુથર કીંગ જુવ્યું હતું કે “આ પણ છે, પણ તેનું ગૌરવ વંટો, જારે મહાવીરના ભૂમિમાં હું પગ મૂકું છું ત્યારે મને થાય છે સંયમ ત ની સ્વતંત્રપણે મહાન બને છે. જાણે મારે પુનર્જન્મ થઈ રહ્યો છે. આ જ મહાવીર જેવી બની એ છે.
માટીમાંથી પેદા થલ ગાંધીને બ્રિટિશ સલ્તનતની સામે જે હિંસકે નાત દ્વારા સ્વરાજ્ય મેળવ્યું
છે તે અજોડ છે એટલું જ નહિ પણ જગતના રાજકીય ક્ષેત્રમાં એ વખતે યુદને મહત્વનું
* ઇતિહાસમાં સદા અમર રહેશે. શાન મળ્યું હતું અને એમની પાવક પ્રકૃતિને
જ રાખવા “yતમાં મને રવ સંપરે” જ્યારે મેં જોયું કે મહાત્મા ગાંધીજી પહેલાં એવી માન્યતા પ્રચલિત કરવામાં આવી હતી. અનેક ઋષિ-મહર્ષિએ અને બુહ મહાવીર જેવા મોએ ભાવનાથી રંગાઈ એકદા મનુષના સ્વાર્થ સંતોએ અહિંસાનો ભંગ પ્રસરાવ્યો છે. ત્યારે અને પિતાની સરિતા વહેવઘવતા હતા. આ ભૂમિના સૌભાગ્યને હું વંદુ છું. ”
શ્રીમહાવીરે એ ભાવમાં કાતિ કરતાં અને પાત્ર પાલક” મહાવીર એક જણાવ્યું કે “દુ સંસામાં દશ લાખ એવી વિશિષ્ટ કોટિના સંત હતા. મહા માનવ ભલાઓ સામે યુદ્ધ કરવા કરતાં એક આત્માની હતા, એમના જીવનના બધાં પાસાઓને સમજવા સાથે તાદ્ધ કરીને જવ મગર એ વધારે ઉત્તર કે માનવ બુદ્ધિથી પર વસ્તુ છે. છે” લે ભાઈ ભક્તી સાથે લાવા કરતાં મહાવીરે મહાભિનિષ્ક્રમણ (દીક્ષા) કપ બાદ વાયના સામે લડવાનું મહત્વ જમજવા લાગ્યા. છઘા વસ્થા કાળના સાડાબાર વર્ષના સાધના કાળમાં * અહિંસાની તાકાત
પણ તેઓ કેઇ એક જ રસ્થાને રહ્યા નથી. તેઓ
ગામા ને ઘાઢ જંગલ સ્મશાન ભૂમિમાં વિચમાં 2 વખતે હિં યો મેટા પ્રમાણમાં થતા અનેક વખત રાંઢ જેવા જંગલી મુલકમાં પણ જણે હતા. લેકે માનતાએથી સ્વર્ગનું સુખ પ્રાપ્ત થાય
આવ્યા. તેમણે તેમની સાધના કાળના ૪પ૧૫ છે. એથી લાખે નિર્દોષ પશુઓની કતલ થતી. દિવસમાં ફકત ૦૪૯ વિજ ભોજન લીધુ અને
શ્રી મહાવીર એ બધી છેષણા કરી કે તે પણ કેવું ઢવિહીન,! સ્વાદ વિહીન! તેમના જિ: જોતિ છે. આ એ જ્યોતિ રથાન છે. શરીર પર માર, મધમાખી, ભમરા, સાપ, વિછી કામ, વાણી અને મનના યોગે કડછી છે, સરીર
(અનુસંધાન પાન ૧૮ }