________________
તા. ૨૦-૧-૬૦
——————---
મુસ્પ્રિભા -----------
અમેને જણાવતાં હર્ષ થાય છે કે આ અંકથી અમે “ઊંડા અંધારેથી” નામને વિભાગ શરૂ કરીએ છીએ આ વિભાગનું એક આગવું આકર્ષણ છે. તે એની નવીનતા, આધુનિક શૈલી, આતમ જુને અને કલેવર નવું. આ વિભાગની અંદર આપણ થઈ ગયેલા અને વિદ્યમાન આચાર્ય ભગવંત પુણ્યક શ્રાવ વ. ના જીવનના એકાદ પ્રસંગને વણવામાં આવશે.
આ વિભાગનું સંપાદન કરવા શ્રી ગુણવંત શાહ તયાર થયા છે. તેઓશ્રી અમારા સહકાર્યકર છે અને તેમને વધુ પરિચય આપીએ તેના કરતાં તેમની કલમ જ તમને વધુ
NEVMALITY
આશા રાખીએ છીએ કે વાચો આ વિભાગને વધાવશે. આ અંગેના અભિપ્રાય મેકલવા આમંત્રણ છે
-તંત્રીએ
ઢી
ના''
ઊંડા અંધારેથી...
વિદાયની છેડી જ વાર હતી. એણે શેતરંજીમાં બે ચાર જે ખરી બિસ્તર તૈયાર કરી દીધા લેને વેરી બધી દીધી માથે ફાળયું વીંટી દીધું અને હરીનામ જપા એ તવાર થઈ ગયો.
કેને ગિર એ ક્યારે ફરી આ ગુરુકુળને જગે ? એણે એના સાગાયીઓને મળી લીધું અને છેલ્લી નજર બણે એની આસન તરફ માંડી લીધી. વિરહની એ નજર હતી જુની એ મીટ હતી અને એક કરૂણ આંખે એ ને અને મનમાં સમાવી લીધી ફરી ફરી આ બધે જોઈ લીધું.
વિરમે છે ત્યાં ગાયાં હતાં. અનેક સાથે સંબંધ વિતે. મકાનની ઘટે ઈટ રડતી હતી. કારણ એ જ . હર હંમેશ માટે એ વિદાય થત કતા.
સભ્ય છે તે નહિં. એ જલ્દી જ શીતમાં માં અને બાંગ પ્રણામ કર્યા. જીવન સમાપ્ત બ અને શાંતિ માટે એણે પ્રાર્થના કરે,
અને એ ગુની વિદાય લેવા ગયો.
" પ્રણામ મુકદેવ ! હું જાઉં છું. આના આશીર્વાદ આપી”
સંપાદક :
ગુણવંત શાહ અને નિર્મળ આંખે હસી ઉડી કમળદંડ ફ એ ભાવતા સભર હેડ ઉઘડી ગયાં.
બેટા! મુખે જા, તારા જીવનનું મંગળ થાવ.”
અને મંગળા આશીષ લઇ એણે ગુરુકુળને છેલ્લા પ્રણામ કર્યા.
એ સોળ વરસ જ્યાં ગાળ્યા, રમ્યા, ભાણા, આદના ન ગાયા, ભાવનાના ય કર્યા એ જ છેડતા, એ બેઓને મૂકી જતાં અંતર નું રુદન કરી રહ્યું હતું.
અને મને બિસ્તર લટકાવી, એક હાથમાં લે પકડી અને બીજા હાથમાં લાકડી પકડી હો ગ ભરવા સંખ્યા - દરેક ગલે એની ઉર્મિઓ છઘાતી હતી. લાગ મા દોડવામ કરતી હતી, વરના વ્હાણાં વહી ગયાં એની મ ને મળી ન હતી. એના બાપને એ
ન ના ભાઈ એ સાંભળ્યો ન હતો.
એ હે અનો કવ અધર બને તે, પિતાના પૂજન માટે કે તરફડતો કે, નાના ભાઈm વહાલ માં તે ઉતાવળું બન્યું હતું.
છે જલ્દી ચાલવા માંડયું.
