________________
હંલકાઇપણું પ્રાપ્ત થાય છે–અન્યના દે ઉધાડા પાતાં પોતાના દે પણ સામે ઉધાડે છે. પરિણામ એ આવે છે કે તે એક બીજાને તેઓ શ= બુદ્ધિથી દેખે છે. પરસ્પર એક બીજાને મારી નાખવા વિચારે ચલાવે
–માટે અન્યમાં અનેક દે હોય પણ તેની નિંદા કરવી નહીં–શ્રીવીર પ્રભુ સર્વજ્ઞ હતા. લાખ મનુષ્યમાં લાખે દે રહેલા એક કાળમાં જ
તા હતા પણ કોઈ વખત ભાઈને કહ્યું નથી કે બારામાં આવા ખરાબ દુર્ગુણો છે--ઉપદેશ પણ એવી શૈલીથી આપતા હતા કે સર્વ મનુષ્પો પોતાના સણોને ઓળખી શકે.
કોઈપણ ક્ષેત્રમાં કઈપણ કાળમાં દોષ દષ્ટિથી આત્માની ઉન્નતિ થઈ નથી અને થવાની નથી. દાધદષ્ટિથી દેખનારા પુરૂષો સંયુકવરનને પ્રાપ્ત કરી શકતા નથી, આત્માને ખરેખર દયદષ્ટિ પ્રાપસમાન છે. આત્માની નીચદશામાં દેવદષ્ટિએ જેટલું ખરાબ કર્યું છે તેટલું કાઈ ખરાબ કર્યું નથી. આત્માની ઉચ્ચ દશા વિધિનો નાશ કરવા માટે દેવદષ્ટિ એ ફટાર સમાન છે.
હે દેવદ, તું નીચ છે તે પણ હું હને દયાથી કહું છું કે હવે તું મારા આમામાંથી દૂર થા, હે દેવદર હું તારા ઉપર કાધ કરતો નથી તેમ રાગ પણ કરતો નથી, ત્યારથી હું આમા ભિન્ન છું. અમ હું દઢ સંકલ્પથી સ્વીકારું છું, સર્વ જીવોનું હવે હું સદ્દગુણ દૃષ્ટિથી ભલું કરીશ. માનવ બંધુઓમાં અનેક પ્રકારના ગુણ છે પણ તે સદણુણ દષ્ટિ વિના અંધારામાં પડ્યા હતા. હવે તે સર્વ દેખાય છે. મનુષ્યવર્ગ એકદમ કંઈ સર્વગુણી બની શકતો નથી. ધીમે ધીમે સર્વમાં તરતમ ગુણો ખીલે છે, કાઈ વખત લેખક તથા શ્રાતા, વાચકોના આમા પણ એવી સ્થિતિમાં હશે તે કને
ગુણોનું સાક્ષાતરૂપ દેખાય તો શું મનમાં વિચારે ! !ઉત્તમ મહાત્માઓની કૃપાથી અભ્યાસના બળગે દુર્ગુણોનો નાશ થતો જાય છે. પરભવમાં જે દેવેનું આસકિત સેવન કરવામાં આવ્યું છે, તે દધા હાલ પણ અન્યના ગુણ બીહ્યા છતાં જતા નથી. કેટલીક વખત પાછા શાંત થઇને હદયને વિકારી બનાવે છે, કેટલીક વખત મનમાં કામ ક્રોધાદિક દુર્ગણો ઉત્પન્ન થઈને એવું અકય કરાવે છે કે પશુના કરતાં પણ નીચોટીને આમ ગણાય. ક્ષણમાં જ્ઞાન અને વૈરાગ્યની જતિ થતાં નદીનું પુર જેમ ઉતરે છે વા વીછીંનું વિષ જેમ ઉતરે છે તેમ કામાદિક વિકારે પણ ઉતરે છે અર્થાત્ નાશ પામે છે. મોટા મોટા ભાગી ગિના મનમાં પણ અનેક
