Jain_Satyaprakash 1946 02

SR No.: 521619
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1946
Total Pages: 36
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 18 MB

Page 21

અંક પ ] નૈતિક સત્યપ્રકાશ
| [ ૧૪૭ શ્રીમાન હીરવિજયસૂર, શ્રીમાન વિજયસેનસૂરિ અને તેમને વિદ્વાન શિષ્યવગ જેવા કે મહોપાધ્યાય શાંતચંદ્ર ગણિ તથા મહોપાધ્યાય ભાનુચંદ્ર ગણિ તથા મહેપાધ્યાય સિદ્ધિચંદ્ર ગણિએ ઉપદેશ અને પ્રેરણાથી મુગલ સામ્રાજ્યમાં દિનેઈલાહીના તહેવારો અને પવિત્ર મહિનાઓ ઉપરાંત જૈન તહેવારો વગેરેમાં અહિંસા પાળવાનાં આજ્ઞા પત્રો મેળવ્યાં હતાં, જેનાથી બાર માસમાં છ માસ અહિંસા પળાવી, તેમજ સમગ્ર જૈન તીર્થો વેરામુક્ત થયાં, અને જે જીજીઆ કરની ૧૪ કરોડ રૂપિઆની ઉપજ હતી તેનાથી સમગ્ર હીંદુ પ્રજાને મુક્ત કરાવી. એ સમર્થ આચાર્યની પાદુકા નડિયાદના સંધ કરાવી છે. પારેખ પુનમના પુત્ર ક્ષત્રપની અધ્યક્ષતા નીચે એની સં. ૧૬૬૬ ના ફા. સ. ૭ શુક્રવારે પ્રતિષ્ઠા કરી હતી.
આ અને આવા બીજા લેખોમાં પુરુષોનાં નામની સાથે સાથે સ્ત્રીઓનાં નામો પણ આપવામાં આવ્યાં છે એ જૈન સંસ્કૃતિની સ્ત્રી સન્માનની દૃષ્ટિને બતાવે છે.
નડિયાદ–નડિયાદ એ પ્રાચીન સમયમાં જેન વસ્તીથી ભરપૂર હોવા માટે નં. ૫ નં. ૧૩. નં. ૧૮-૧૯ એ ચાર લેખ પૂરાવા રૂપ છે, અને તેને દતવાર્તા સંપૂર્ણ ટેકે આપે છે કે આ નડિયાદમાં વગિ જેની સાતસો ઘરની વસ્તી હતી અને સાત જૈન દેવાલ હતાં. તે ઉપરથી પ્રાચીન કાળે પણ નડિયાદ જૈન વસ્તિથી સમૃદ્ધ હોવાનો ચોકકસ પૂરા મળે છે. પરંતુ ત્યાર પછી રાજકીય ફેરફારના સબબે વ્યાપાર તૂટી જવાથી કેટલીક વસ્તી અન્ય નગરમાં જઈ વસવાથી નડિયાદમાં જેની વસ્તીને ઘટાડો થવા પામ્યો છે અને કાંઈક વાયડા વણિગ જેવી જ્ઞાતિ ધર્માતરિત થઈ છે એ જૈન ધર્મોપદેશકની ગેરહાજરીનું પરિણામ છે.
આ લેખમાં પ્રસિદ્ધિમાં મૂકવામાં આવેલા લેખો સિવાય હજુ આ ગમામાં બીજ બે દેવાલો છે, અને તેમની મૂર્તિઓ ઉપર પ્રાચીન લેખો પણ છે, તે યથાવકાશ પ્રસિદ્ધિમાં મૂકવા પ્રયત્ન કરીશું.
સંપૂર્ણ.
નૈતિક સત્યપ્રકાશ લેખક-પૂજ્ય ઉપાધ્યાયજી મહારાજ શ્રીસિદ્ધિમુનિજી સ્વાર્થ ને સ્નેહ સંબંધ નહોતાં છતાંય, ઉત્તમ પુરુષો પુણ્યમનરથથી અને કલ્યાણ ભાવનાથી પરમ હિતનાં વચન ઉચ્ચારે છે. જ્યાં સુધી જીવને અજ્ઞાન ને મેહનું જોર હોય છે ત્યાં સુધી, તેને એ સવચનમાં કડવાશ ને કઠિનતા લાગે છે, પણ જ્યારે જ્ઞાનની આંખ ઊડી જાય અને મેહનું ઘેરું ઘેન ઊતરી જાય ત્યારે તેને એ જ વચનોમાં અમૃતના જેવી મીઠાશ ને ફૂલના જેવી કોમળતા લાગે છે.
જગતની લેણદેણમાં આદિ ને અંતે બધેય ઝેર ભરેલું છે. તેમાંય વળી કેક લેણદેણ એવી હોય છે કે જે હલાહલ ઝેરથી ભરેલી હોય છે. આવા ઝેરને જેટલું વધુ કેળવવામાં આવે તેટલું તે વધારે કાતીલ બને છે અને તે કેળવનારને જ આ ભવ તથા પરભવમાં લાખે દુઓના દવાગ્નિમાં ધકેલી દે છે.