Jain_Satyaprakash 1943 08

SR No.: 521592
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1943
Total Pages: 36
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 16 MB

Page 17

સ્થાનક્વાસી સમાજનું નવું ૩૩મું આગમ
સમુસ્થાન-સૂત્ર
લેખકઃ–પૂજ્ય મુનિ મહારાજ શ્રી જયાનંદવિજયજી
[ પૂ. પં. શ્રી. ધર્મવિજયજીગણિશિષ્ય. ] સ્થાનકવાસી સમાજ મૂળ ૩૨ આગમો માને છે તે જગજાહેર વાત છે. તે સંપ્રદાયે ૩૨ આગમમાં સ્પષ્ટતયા મૂર્તિપૂજાનું વિધાન હોવા છતાં તેને વિરોધ કરેલ છે. સ્થા. સંપ્રદાય એક બાજુ જોરશોરથી ડિડિમનાદે જાહેર કરે છે કે મૂલ ડેર સિવાય કંઈ પણ આગમ વિદ્યમાન નથી, કારણ કે મૂલ ૩૨ આગમ સિવાયના બીજા બધા આગમો વિચ્છેદ ગયા છે. ત્યાં બીજી જ બાજુ તે સંપ્રદાયવાળાઓ નવું ૩૩ મું આગમ “સમુત્થાન-સૂત્ર' હયાતીમાં લાવ્યા છે. આ સમુOાનસૂત્ર” પ્રસિદ્ધિમાં ક્યાંથી આવ્યું તેનું કારણ જાણવું જોઈએ.
આજે સ્થા. સમાજને કેવળ ૩૨ આગમ, ટીકાઓને છોડીને, કેવળ મૂળમાત્ર માનવાથી ચાલે તેવું નથી. કેટલાય ક્રિયાકાંડે અને બીજી ઘણી પ્રચલિત વસ્તુઓ ૩૨ આગમમાં નહિ હોવા છતાં તેમને સ્વીકારવી પડી છે.
સ્થા. સમાજને મૂર્તિપૂજાના વિષયમાં તથા મુખે મુહપત્તિ બાંધવી વગેરે સાંપ્રદાયિક વિષયની ચર્ચામાં અવસરે પ્રમાણન અભાવે મૌન સ્વીકારવું પડયું છે. અને તે જ મૌનના પ્રતાપે ઘણું લોકેની તે મત ઉપરની શ્રદ્ધા ઊડી ગઈ છે. અને અનેક પાપભીરુ આત્માઓ તે સંપ્રદાયના દીર્ઘકાળના દીક્ષિત હોવા છતાં, અવસરે સત્ય જણાતાં તે મને છોડી ગયા છે. અને અનેક આત્માઓ બધિ-બીજની પ્રાપ્તિના કારણભૂત એવા જિનેશ્વર ભગવંતની પ્રતિમાના પૂજન-દર્શનના અનુરાગી આજે બની રહેલા જોઈ શકાય છે.
. સાચી પરિસ્થિતિ આવી હોવાથી તે દિવસે સ્થા, સમાજ નામશેષ ન થઈ જાય તેવી દાઝને ધારણ કરનાર બોટાદ સંપ્રદાયના સ્થા. સાધુ માણેકચંદ્રજીના શિષ્ય મુનિ શ્રી શિવલાલજીએ પોતાની જે જે માન્યતાઓ ૩૨ આગમમાં શોધી જડતી નહતી અને પોતે જે વસ્તુ માનતા હતા તેની સિદ્ધિ માટે નક્કર (2) પુરાવા તરીકે તેમણે આ “સમુત્થાનસૂત્ર'નું સંપાદન કર્યું છે. સંપાદક મહાશય પિતાની પ્રસ્તાવનામાં લખે છે કે –
“એક યતિના ભંડારમાં ઘણી થિીઓ હતી. તે દરેક પિથીમાં છૂટો છૂટાં પાનાં હતા, અને સમુદ્રમાંથી જેમ મેતી મેળવે તેની માફક મહામહેનતે કરી દરેક પાનાં ભેગાં કર્યા, કે જેના યોગે “સમુત્થાન–સૂત્ર”ની હયાતી થઈ” વગેરે વગેરે. - પ્રશ્ન અહીં એ જ થાય છે કે તેમને આ પ્રત કયા યતિછના ભંડારમાંથી મળી? આ સૂત્રની પ્રત ક્યારે અને કયાં લખાઈ? પ્રતના પ્રાતે પ્રશસ્તિ હતી કે નહિ? પ્રશસ્તિ આદિ હતું તે પ્રસિદ્ધ કરવામાં શું વાંધો આવ્યો ? વગેરે શંકાઓનો પ્રાદુર્ભાવ થાય છે.
- વિચક્ષણ પુરુષો સમજી શકે છે કે દરેક પ્રતોમાંથી પાનાં મેળવવામાં તે કઈ જાતની મહેનત કહેવાય? ખરેખર, અજ્ઞ લેકને આંખે પાટા બાંધવા માટે જ મુનિશ્રીએ મહેનત લીધી લાગે છે. અને પિતાના સંપ્રદાયનું કઈ રીતે અસ્તિત્વ રહે તે જ જાતની તમન્ના સેવનાર મુનિશ્રીએ આ પરિશ્રમ કર્યો લાગે છે. તે મુનિશ્રીએ કેવી કુનેહભરી રીતે એ સંપાદનકાર્ય કર્યું છે તે સૂત્ર વાંચતાં જ જણાઈ આવે તેવું છે. અસ્તુ..