Page Text
________________
૫૮ : શ્રી સિદ્ધચક્ર] વર્ષ ૮ અંક-૩ [૨૬ નવેમ્બર ૧૯૩૯, અને પોતાના અછતા ગુણોનું પ્રગટ કરવું એ બે પ્રશંસાની ઈચ્છા રાખવી તે નીચગોત્રને બાંધવાનું મુદા કહેવાની જરૂર શી? કેમકે પોતાના છતા ગુણો કારણ છે. પ્રગટ કરે તે આત્મપ્રશંસા જ કહેવાય અને તેથી વાચકોને સારી પેઠે ધ્યાનમાં હશે કે ચિત્ર પોતાની ઉત્તમતા સાધીને બીજાની અધમતા ,
છે અને સંભૂતિની જાત અધમ હતી છતાં તેની જાતિ જણાવવાનું થાય તેથી તે પણ સ્વપ્રશંસા અને પરનિંદામાં જ આવે, વળી બીજાના છતા ગુણો
દ્વારાએ નિંદા કરનાર અને તેનો તિરસ્કાર કરનાર ઓળવવાનું કરવાથી અન્ય ગુણવાનની પણ
અને પીડા કરનાર પુરોહિતને અશુભતર ફળો આપે અપ્રશંસા થઈ નિંદા થાય તેનો અપકર્ષ થાય અને
એવું જ કર્મ બાંધવું પડયું. એટલે કહેવું જોઈએ તેના છતા ગુણો ઓળવવાથી પોતાના સામાન્ય
કે જાતિ આદિની હીનતાવાળાને પણ નીંદવાવાળો ગુણોને પણ મોટું રૂપ મળે અને તેથી તેમાં પણ
મનુષ્ય નીચગોત્રના કારણભૂત કર્મને બાંધે છે. આજ આત્મપ્રશંસા અને પરનિંદાનું જ ફલિતાર્થપણું થાય
કારણથી શાસ્ત્રકારો ચોખ્ખા શબ્દોમાં સાધુનો તો આત્મપ્રશંસા અને પરનિંદારૂપી બે કારણો
આચાર જણાવે છે કે - ચોર હોય તો પણ તેને નીચગોત્ર બાંધવાનાં પર્યાપ્ત કારણો આવી જાય છે,
* ચોર કહેવો નહિં, રોગવાળો હોય તો પણ તેને રોગી તેથી બીજાના વિદ્યમાન ગુણોનું ઓળવવું અને
જ કહેવો નહિં, પાવૈયો હોય તો પણ તેને પાવૈયો કહેવો પોતાના અવિદ્યમાન ગુણોનું પ્રકાશવું એ બેને
જ નહિં, અર્થાત્ એ સર્વ કથન નીચગોત્રનું કારણ છે નીચગોત્ર તરીકે માનવાની જરૂર નથી એ પ્રમાણે
છે. તેથી શાસ્ત્રકારોએ એવા કથનને વર્યું છે એટલે બુદ્ધિમાનોથી કહી શકાય તેમ નથી કારણ કે પ્રથમ
તે પહેલાના બે મુદામાં સદ્ભૂત ગુણદ્વારાએ પણ બે નંબરમાં જે આત્મપ્રશંસા અને પરનિંદા જણાવી પોતાની પ્રશંસા કરનાર નીચગોત્ર બાંધે છે અને છે તે પોતાના વિદ્યમાન એવા ઉંચા ગણોથી પણ સંભૂત અધમતા દ્વારા પણ પરની નિંદા કરનારો જો પોતે પોતાની પ્રશંસા કરે અગર પ્રશંસા સાંભળી મનુષ્ય નીચગોત્ર બાંધે છે. એમ જ્યારે જણાવાયું ખુશ થાય અગર પ્રશંસા કરાવવા તૈયાર થાય તો છે ત્યારે આ ત્રીજા અને ચોથા મુદામાં તો બીજા તે મનુષ્ય પણ એટલે વિદ્યમાન એવા ગુણોદ્ધારાએ મનુષ્યોના વિદ્યમાન એવા પણ ગુણોનો જો અપલાપ પણ પ્રશંસા મેળવવાની ધારણાવાળો નીચગોત્ર કરવામાં આવે એટલે ઓળવવામાં આવે તો તે કર્મનો બંધ કરે છે. તેવી જ રીતે બીજાના વિદ્યમાન ઓળવનાર મનુષ્યને નીચગોત્રના કારણભૂત કર્મ અવગુણો હોય છતાં જો તે અવગુણો દ્વારાએ તે બંધાય છે. આ વાત જ્યારે ધ્યાનમાં લેવાશે ત્યારે કુલ જાતિ કે વ્યક્તિને નિંદે તો તે વિદ્યમાન અવગુણ જ શાસ્ત્રકારોએ જે અનુપબૃહણા એટલે ગુણવાળા દ્વારાએ પણ બીજાની નિંદા કરનારો મનુષ્ય સમકિતિની પ્રશંસા ન કરવી તેને સમ્યક્તના નીચગોત્રને બાંધે છે. ધ્યાન રાખવાની જરૂર છે આચારના ભંગ તરીકે જણાવ્યો છે તે સમજાશે. કે જાતિ આદિનો મદ કરવા દ્વારાએ જે વાચકવૃંદ સારી પેઠે સમજી લે કે જૈનશાસનની જાતિઆદિકનું હીનપણું મેળવવાનું કહ્યું છે તે જાતિ મૂળજડ ગુણાનુરાગીપણું જ છે. જો અન્યના ગુણોને આદિની ઉત્તમતાવાળાને અંગે જ છે એટલે એથી ધ્યાનમાં ન લેવાય, પ્રશંસા લાયક ન ગણાય અને સ્પષ્ટ થશે કે પોતાના વિદ્યમાન ગુણોદ્ધારાએ પણ એને ઢાંકી દેવાના હોય તો પછી જૈનશાસનમાં
| SR No. | 520958 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 08 - Pakshik From 1939 to 1940 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 654 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 20 MB |