________________
શ્રી સિદ્ધચક્ર
પાક્ષિક
વીર સંવત ૨૪૬૪
વર્ષ ૬
તા. ૨૯-૫-૩૮
}
. {
વૈશાખ અમાવાસ્યા
વિક્રમ સંવત્ ૧૯૯૪ = આગમોદ્ધારકની
અમોઘદેશના =
(ગતાંકથી પાના ૩૫૦ થી શરૂ - હવે વાત એ છે કે અંતસમયે એ શરીરને વિચારવી જોઈએ. એ કઈ જડ ? એ જડ એ છે તપાસી જોવાનું બની શકતું નથી એટલે તેઓ કે જે માણસો ખાવાપીવામાં જ ગાંડા બનેલા હોય ધબોધબ પાણી નાંખીને અજ્ઞાનપણે હત્યારાપણું છે, ખાવાપીવામાં ભાન નથી રાખતા અને ખાવકણા મેળવે છે. "
બને છે, તેમને અંતાવસ્થામાં પ્રબળદાહ થાય છે, તે શિયાળવો જ થાય.
અને તેને લીધે એણે એ ખૂબ ખાધું હોય, ફાવે તેમ
ઠાંસ્યા કર્યું, હોય. તેનું પરિણામ એ આવે છે કે આ સઘળું શાને અંગે થાય છે. તેનો વિચાર
તેને અંત સમયે દાહની સાથે ઝાડો પણ છુટી જાય કરશો તો જણાઈ આવશે કે એ હત્યારાપણાનું કારણ છે અને તેની સાથે જ તે પ્રાણ મુકી દે છે ! આવી માત્ર શરીરના પવિત્રતામાં ધર્મ માનવામાં આવ્યો હીનદશાએ જેનો પ્રાણ જાય છે તેનો એવો આત્મા છે તેજ છે, બીજું કાંઈ જ નથી. આ શ્રુતિ અજૈનો બીજે ભવે શિયાળ એટલે તિર્યંચ કે જેને રાત્રે જ માને છે, પરંતુ તે આપણને એ કથન માન્ય નથીજ. ખાવાનું હોય તે થાય તેમાં કશી જ નવાઈ નથી! આપણે એ શ્રુતિને માનતા નથી. પરંતુ આ બધા આ સઘળાનો અર્થ એ છે કે આત્માને આવી વિપરીત કથનમાં જે એક જડ છે અને એ જડ આપણે હીનદશાની પ્રાપ્તિ ન થાય તે માટે તેણે આહાર સંજ્ઞા
