Page Text
________________
૧૬૩
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૧-૧-૧૯૩૮ અર્થાત્ અનંતા પુદગલપરાવર્તો આ જીવે સંસારમાં મહાપુરૂષોને પણ અનંતકાળ સુધી નિગોદમાં રખડતાં રખડતાં કર્યા છે, પરંતુ દરેક જન્મો વસવાટ કરવો પડે છે. આટલા બધા વિચિત્ર અને અનાદિસંસારની રખડપટ્ટીને પોષણ કરનારાજ ભયંકર સંસારસમુદ્રના પવનના ઝપાટામાં આ જીવ નિવડયા છે. કેમકે જો તેમ ન હોય તો આટલો બધો પણ અનંતી વખત આવી ગયો, અનંતી વખત ચઢી કાળ સંસારમાં રખડવાનું બનતજ નહિં. સમુદ્રમાં ચઢીને પાછો નિગોદસ્થાનમાં નિવાસ કરનારો થયો. જે પવન વાય છે. તેની દિશા નિયમિત હોય છે માટે તે આત્મા આ વખતે તને મળેલી સામગ્રી અને તેથી તેમાં પૂર્વ છેડે ઘૂસવું અને પશ્ચિમના છેડે મોક્ષને મેળવવાને લાયકની છે, તો તે પવનના સમીલા નાંખી હોય તોપણ તે કાળક્રમે એકઠાં થવાનો ઝપાટામાં ન તણાઈ જાય એની ખરેખર સાવચેતી અને સમીલાના યુગનો છિદ્રમાં પ્રવેશ પામવાનો કરવાની જરૂર છે. જેમ પવનનો સખ્તમાં સખ વખત આવે, પરન્તુ આ સંસારચક્રનો પવન એવો ઝપાટો મેરૂપર્વતની આગળ કંઈપણ પ્રતિકૂલતા કરી વિચિત્ર છે કે રૈવેયક સુધી ચઢી ગયેલાને તો કાંઠા શકતો નથી, તેવી રીતે આ મનુષ્યભવની અંદર તરફ લઈ જવાને માટે પ્રેરક બનેઅ ખરો અને ન સતત શુભયોગે અને ધર્મધ્યાને વર્તવાવાળા પણ બને. ચૌદપૂર્વ સુધીના શ્રુતજ્ઞાનને ધારણ કરનારા મહાનુભાવને આ સંસારસમુદ્રનું પવનચક્ર કોઈપણ મહાનુભાવો કે જેઓ સંસારસમુદ્રથી ભવ્યજીવોને પ્રકારે સપડાવી શકે તેમ નથી, માટે આ આત્મા તરવા માટે યાનપાત્રની ગરજ સારે છે, અને જેઓ એ સતત શુભયોગમાં અને ધર્મધ્યાનના ચાતુરંગચક્રને નિશ્ચયથી સમ્યગ્દષ્ટિ હોય છે, તેવાઓને પણ હાથમાં લઈને વર્તવાની જરૂર છે. સંસારસમુદ્રનો પવન કોઇક કોઇક વખત એટલી કઇ ગતિનું પંચેન્દ્રિયપણું ઉત્તમોત્તમ ? બધી ઉલ્ટી દશામાં લઈ જાય છે કે “ધયું સોનું
આ જીવને નારકીની ગતિમાં ધૂલમાં અને બધી મહેનત પાણીમાં” થવાની પ્રગટ
પંચેદ્રિયપણું અનંતી વાર મળેલું છે, પરંતુ તે કહેવતની માફક પાછા નિગોદવાસમાં તેને ફેંકી દે
પંચેન્દ્રિયપણામાં આંખ મીચી શકાય એટલી વખત
પણ શાંતિ હતી નહિં, તો પછી તેવા વખતે સતત સંસારચક્રના પવનની પરીસ્થિતિ
શુભયોગ અને ધર્મધ્યાનનું ચક્ર પ્રવર્તાવવાનું બનેજ | મન પર્યવ સરખા અતીન્દ્રિપદાર્થને કેમ ? એટલે મોક્ષની સાધ્યદ્રષ્ટિની અપેક્ષાએ દેખાડનારા જબરજસ્ત જ્ઞાનને પામેલા મહાત્માઓને નારકીપણામાં મળેલું અનંતી વખતનું પંચેન્દ્રિપણું પણ આ પવન એટલો બધો પ્રતિકૂલતા કરનારો થાય કલેશરૂપી ફળ દેવામાંજ ગયું છે, પરંતુ કોઇપણ છે કે તે મહાત્માઓને પણ નિગોદવાસમાં જવું પડે અંશે ઉપયોગી થયું નથી. તેવીજ રીતે તિર્યંચગતિમાં છે. વળી મોહનીયકર્મ કે જે સર્વકર્મના રાજારૂપ છે, પણ અનંતી વખત પંચેન્દ્રિપણું પ્રાપ્ત થયું, પરંતુ તે અને જેનું નચાવેલું આખું જગત્ નાચી રહેલું છે, તિર્યચપણાની દશા એવી વિચિત્ર હતી કે જે દશા તેવા મોહનીયના બંધ અને ઉદયથી ફેંકી દેનારા અને ભાષામાં અને જે સ્થિતિમાં ધર્મની પ્રવૃત્તિ હોય અને કેવલજ્ઞાની સર્વજ્ઞ વીતરાગ ભગવાન્ જેવા તે દશા વગેરે તેને સ્વપ્ન પણ મળે નહિ. પવિત્રચારિત્રને પામેલા મહાપુરૂષોને પણ આ ધર્મસ્થાનોની જ્યાં પ્રવૃત્તિ હોય એવા ક્ષેત્રોમાં જો સંસારચક્રનો પવન એવાં ગોથાં મુહપત્તિ અને દાંડા તે તિર્યંચ હોય તો તે કાં તો પરાધીનતામાં જકડાયેલો જેવી વસ્તુકારાએ ખવડાવે છે કે જેને લીધે તેવા હોય, કાં તો વ્યવહાર બહાર હોય, અને જ્યાં
| SR No. | 520956 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 06 - Pakshik From 1937 to 1938 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 674 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 20 MB |