Page Text
________________
૧૫૭
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૧-૧-૧૯૩૮ વર્તમાનમાં પણ સંઘયાત્રાની જરૂરીયાત માટે સંઘ સમુદાયે યાત્રાની જરૂર ગણીને સંઘ
સામાન્ય રીતે હરકોઈ મનષ્ય એમ કાઢવાની જરૂર ગણાય, તેવી જ રીતે આખા કુટુંબને સમજી શકે છે કે સકલતીર્થો એકદેશમાં હતાં પણ સાથે જાત્રા કરાવવાની તેવીજ જરૂર છે અને તેવીજ નહિ અને હોય પણ નહિ. અને છે પણ નહિ અને રીતે દરેક ગામે ધર્મક્ષેત્રોના ઉદ્ધારની જરૂર ઓછી એક દેશથી બીજા દેશની વચ્ચે નીતિશાસ્ત્રના નિયમ નથી, વળી જુદા જુદા ગામોના ચૈત્યોનો ઉદ્ધારપ્રમાણે ઘણા ભાગે જંગલ અને પહાડ તથા ઉપાશ્રયનો ઉદ્ધાર સાધર્મિકનો પરસ્પર સમાગમ નદીઓની જ હદબંધી હોય છે. તો એકદેશવાળા પરસ્પર ધાર્મિક પ્રેમની વૃદ્ધિ, ધર્મકાર્યોની પરસ્પર ભાવિકને બીજા દેશમાં તીર્થોની યાત્રા કરવા માટે અનુમોદના, સામુદાયિક દેશને અંગે કે પ્રાન્તને અંગે જવું તે ઘણું દુઃખદાયક હોવા સાથે મુશ્કેલી ભરેલું કે તીર્થને અંગે સીદાતા ધર્મકાર્યોનો ઉદ્ધાર, તીર્થોની હતું. એવા વખતમાં યાત્રા કરવા નીકળવાનું સાહસ આપત્તિઓનું જાણપણું, તીર્થોની આપત્તિઓમાં ખેડવા કોઈપણ અલ્પસંખ્યાવાળી જનતા તૈયાર થાય પરસ્પર સહાયકારિતા, પ્રતિગ્રામ અને પ્રતિનગરે નહિં, એટલે તીર્થોની યાત્રા કરવાનું જનસમુદાય સા
સાધર્મિકવાત્સલ્યનો પરસ્પર લાભ, અનેક સ્થાનોએ બનીનેજ થઈ શકતું હતું. વળી પ્રાચીનકાળમાં મુનમણે
મુનિ મહારાજાઓને વન્દન કરવાનો લાભ અને મનુષ્યોની મુસાફરી પોતાનાને પોતાના દેશમાં કરવી તેમની વાણીને શ્રવણ કરવાનો લાભ મેળવી અને હોય તો પણ ચોર-ધાડપાડુઓ વિરૂદ્ધ રાજ્યો વિગેરે તે દ્વારાએ સમ્યગ્દર્શન જ્ઞાન ચારિત્ર તપ વિનય દુર્નિવાર્ય કારણોથી અત્યંત મુશ્કેલી ભરેલીજ થતી વૈયાવચ્ચ દાન શીલ તપ ભાવ વિગેરે અનેક ધાર્મિક હતી, તેવી વખતે તે ચોર-ધાડપાડુઓ વિગેરેથી કાયના પરિણામોમાં વૃદ્ધિ થવી એ વિગેરે હેતુઓ રક્ષણને માટે બંદોબસ્ત કરવો અગર સમર્થ થવું તે તરફ જો કોઈપણ ધ્યાન આપશે તો એક અંશે પણ એક વ્યક્તિ કે એક કુટુંબને માટે અશક્ય નહિં તો સુન્નતા ધારણ કરનારા મનુષ્ય વર્તમાનકાલમાં પણ દુઃસંભવ તો હતું જ. આવા અનેક કારણોથી યાત્રા સંઘની જરૂરીયાત માન્યા સિવાય રહેશે નહિ. કરવાના મનોરથવાળાઓ પોતાના યાત્રા સંબંધીના “વર્તમાનકાળમાં સંઘની જરૂરીયાત નથી' એમ મનોરથો પૂર્ણ કરવાને ભાગ્યશાળી થઈ શકતા કહેનારાની સ્થિતિ. નહોતા. આ વસ્તુસ્થિતિને વિચારનારો મનુષ્ય હેજે સમજી શકશે કે ભાવિકજીવોને તીર્થની યાત્રા કરવાનું ઓછી ગણનારાઓને એટલુંજ તપાસવાની જરૂર છે
વર્તમાનકાલમાં સંઘની જરૂરીયાત સાધન તેવા કોઈ સમર્થ અને રાજ્યમાં કે સંઘ કહાડવાની લાયકાત ધરાવનારા અને લાગવગવાળા હોવાની સાથે કુટુંબ અને સાધન સંઘપતિના બિરૂદને લેવાવાળા કરતાં ઘણાજ ઉંચા સંપન હોય તેવા સંઘપતિદ્વારાએજ બની શકતું હતું. સાધનને ધારણ કરનારા એવા કયા લક્ષ્મીપતિએ આ ઉપરથી પ્રાચીનકાલમાંજ સંઘદ્વારાએ તીર્થયાત્રાની પોતાના ગામથી તીર્થ સુધીના દરેક ગામોમાં જરૂર હતી. પરંતુ વર્તમાનમાં તેવી કોઈપણ જાતની સ્વામિવાત્સલ્યો કર્યા? કયા લક્ષ્મીપતિએ પોતાના મુશ્કેલી નથી માટે સંઘસમુદાયે યાત્રા કરવા માટે ગાળી તીર્થ સધીની દરેક ગામમાં ચૈત્યની ભક્તિ સંઘો કાઢવા એ જરૂરતું નથી એમ ધારવા કોઈએ કરી? સાધર્મિકોને અંશે પણ મદદ કરવા માટે કયા મનને મોકળું કરવું નહિં. કારણ કે જેવી રીતે સંઘમાં લક્ષમીપતિએ તીર્થ સુધીના દરેક ગામોમાં હાથ યાત્રા કરવા આવનારાઓના લાભ અને સગવડતા લંબાવ્યો? ક્યા મૂડીદાર તીર્થ સુધીના ગામોમાં
| SR No. | 520956 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 06 - Pakshik From 1937 to 1938 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 674 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 20 MB |