Page Text
________________
૫૯
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૧૦-૧૧-૧૯૩૫ વિના બરાબર અંજ પ્રમાણેની છે. શ્રોતાઓ દારૂતાડી અને બૈરીઓ જ આપે છે ! આવા બધા કથા ભાગમાં રસબોળ થઈ જાય છે, પરંતુ જ્યાં મત એ નિર્બળ બળહીન પશુઓ છે, અર્થાત્ કે તત્વવિભાગ આવે છે કે તે તરફ થોડાજ ખેચાવા આવા પશુઓ જૈનધર્મરૂપી સિંહના શબને તો પામે છે. કથા કહેવાની હોય ત્યારે અહીં માણસો પોતાની સત્વહીનતાને લીધે જોઈ પણ શકવાના નથી ટોળે મળીને ભેગા થશે પરંતુ જો નિગોદનું સ્વરૂપ જ, પરંતુ જૈનમતરૂપી સિંહના શરીરમાં અંદર અહીં વર્ણવવામાં આવતું હશે તો જરૂર અહીંથી પાકેલા જીવડાઓ એટલે જૈનલિંગધારીઓ અને નાસભાગ થઈ રહેશે !
ભેખધારીઓ શાસનની ખરાબી કરી નાંખશે. ભરતક્ષેત્રને જંગલ કહ્યું છે તેનો અર્થ એ છે ભેખધારીઓ શુદ્ધ બુદ્ધિવાળા હશે છતાં પણ કે જંગલમાં મનુષ્ય જેમ અશક્ય છે તેજ પ્રમાણે પહેલાનો સારો પ્રભાવ પડેલો હોવાથી અન્ય આ ભરતક્ષેત્રમાં પણ ધર્મને જાણવાવાળો એવો મતવાળાઓ તેમની સામે પણ જોવાના નથી ? મનપ્ય અશક્ય બની જશે. આ રીતે ભરતક્ષેત્ર શૂન્ય હવે આગળ ચાલતાં સ્વપ્નમાં કમળનું વન થઈ જશે એટલા જ માટે ભરતક્ષેત્રનું જંગલ કહ્યું દેખાય છે પરંતુ તેમાં કમળ દેખાતું નથી એનો છે અને જે જંગલમાં સિહનું મડદું પડેલું હોય છે કળાદેશ જોઈએ એનો કળાદેશ એ છે કે ઉંચા કળમાં તેજ પ્રમાણે ભરતક્ષેત્ર રૂપી જંગલમાં વિશષજ્ઞાની જન્મવા છતાં પણ જીવો ધર્મથી શૂન્ય થવાના છે. આત્માઓ વિનાનું જૈનશાસન શબરૂપ પડેલું હશ. બાપ ધર્મનિષ્ઠ હશે તો છોકરાં ધર્મમાં શૂન્ય જવા હવ આગલ એમ કહેવામાં આવે છે કે અરણ્યમાં
પાકશે. દેવતાઓના બાળકો ધગધગતા અંગારા જેવા સિંહનું શબ પડેલું છે પરંતુ બીજા પશુઓ એ શબને
પાકશે અને તેઓ પોતાના પિતાના જેવા ધર્મનિષ્ઠ જોઈ શકતા નથી, પરંતુ એ શબમાં જ ઉત્પન્ન થએલા
થશે નહિ. પેઢી ઉતાર ધર્મ પ્રાયે નહિ રહે. લાલચોળ કીડાઓ એ શબને ખાઈ જશે અને તેની ખરાબી
દેવતાના છોકરા કાળા કોયલા થશે. કરશે. એનો ફળાદેશ એ છે કે જૈનશાસન એ સિંહ સમાન છે અને બીજા શાસન એ અન્ય પશુઓ સુસંગતિ છોડવાનું દુષ્પરિણામ સમાન છે. બીજા પશુઓ જેમ સત્વહીન હોવાથી કેટલીક વખત ભવ્ય આત્માઓ સારા કુળમાં સિંહના શબને નીહાળી શકતા નથી તેજ પ્રમાણે જન્મશે તે છતાં પણ તેમને સારી સોબત, સારો અન્યમતો પણ પશુઓ જેવા બળહીન હોવાથી તેઓ ઉપદેશ શ્રવણ કરવાની તીવ્રતા અને સારા સંસ્કારો જૈનમત રૂપ સિંહના શબને જોઈ પણ શકવાના નથી! પડેલા ન હોવાથી તેઓ પણ અધર્મને માર્ગે પ્રેરાશે. બીજાં દર્શન તરફ દૃષ્ટિપાત કરશો તો ખરેખર પહેલાં સ્થિતિ એ હતી કે ભવ્ય આત્માઓ તીર્થને તેમની એવી જ દશા દેખાય છે. બીજા શાસનોના માટે પોતે છે એમ માનતા હતા. તીર્થની સેવામાં ગુરુઓ જોશો તો ભોગી અને બાયડી છોકરાંવાળા, જીવ આપવો હોય તો તે પણ કબુલ. પોતાના તેમના દેવા જશો તો તે પણ પરણેલા અને હૈયાં મરણથી તીર્થની રક્ષા થતી હોય તો સર્વસ્વના છોકરાંવાળા ! એક ધર્મના ઈશ્વરને ચાર સ્ત્રીઓ ભોગે પણ તીર્થરક્ષાની તમન્ના હતી. એ સ્થિતિ હવે હતી. તે કોઈના ઈશ્વર ભીલડીને જોઈને તેને જ રહેવાની નથી-રહી નથી. લાલભાઈ શિખરજી પરથી પરણવા તૈયાર થઈ ગયો હતો, તો કોઈનો ધમ ચાર સરી પડયા ને પગ ભાંગ્યો પણ પાછળ સંસર્ગ નથી બાયડી પરણવાની રજા આપે છે અને સ્વર્ગમાં પણ તે કહે : “જયુ, આ શિખરજી ઉપર જવાનું ફળ,
| SR No. | 520954 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 04 - Pakshik From 1935 to 1936 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 26 MB |