Page Text
________________
૨૩૬
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૨૨-૨-૧૯૩૬ સુખ છે. બધા જ પુદગલો સુખનાજ મળ્યા કરે, કે એ ખાંડનો લાડવો તો અંદરખાને હળાહળ ઝેરથી દુઃખનું નામનિશાન પણ ન હોય અને જીવાત્મા સુખી ભરેલો છે તો પછી ખાવાના પદાર્થોનો ગુલામ દેખાતો નથી તો પણ તેનું એ સુખ તે આત્માનું સુખ બનેલો એનો એજ કુતરો લાડવાની સામે પણ જોવાને નથીજ. આત્માના સ્વભાવનું સુખ તે એને આ માર્ગે ઇચ્છતો નથી. કતરાને મિઠાઈનો સ્વાદ ખબર છે, કદી મળતું જ નથી. જે આત્મા, આત્માના સુખોને 'મિઠાઇ મીઠી છે એમ તે જાણે છે, સાકરના લાડવાની પસંદ કરે છે તે આત્મા સંસારના આવા સુખોને મિઠાસ તેના ખ્યાલની બહાર નથી છતાં તે સમજે કદી ઇચ્છતો નથી પરંતુ તેને તે ધિક્કાર આપે છે કે આ મીઠો લાડવો મહાભયાનક ઝેરથી ભરેલો છે. ગુલામી દશામાં જો શેઠ બહુ શ્રીમંત મળી ગયો છે અને તેથી જ તે એ મીઠા લાડવા માટે હવે આગળ હોય તો સેવકને પણ નિત્યના મેવામિઠાઇ અને ધપતો અટકીજ જાય છે. જેમ મીઠો લાડવો એ માલપુડા ઉપર હાથ મારવાનું મળે છે પરંતુ આ કુતરાને માટે ખરેખરો મીઠો નથી એ તેમાં મિઠાશ મેવામિઠાઇને પણ સજ્જનો પસંદ કરતા નથી. અને પ્રાણહારકતા બંને રહેલાં છે તેજ પ્રમાણે જેમને કુતરાની માફક ગુલામીમાંજ પડ્યા રહેવાની સંસારમાં મળતા પૌદગલિક સુખો એ પણ ટેવ છે તેમનેજ ગુલામીના મેવામિઠાઈ પસંદ પડ મ્યુનિસિપાલિટિએ તૈયાર કરેલા ઝેરના લાડુ જેવા છે. જેને ગુલામીની આદત નથી, જેના સ્વભાવમાં જ છે. કુતરાઓ એકલું ઝેર ખાતાજ નથીએકલા ગુલામી પચી ગઈ નથી, જેના હૃદયમાં ગુલામી ઝેરને જોઇને તેઓ સો ગાઉ દૂર ભાગે છે તેથી ઉપરજ હાર ભરાયો નથી તેવા આત્માઓ તા જ મ્યુનિસિપાલિટિ તેમને માટે ખાંડ અને ઝેર એ સ્વપ્નામાં પણ ગુલામીની મિઠાઇ ચાટવાને માટે બંનેના ભેગા લાડુ બનાવે છે તે જ પ્રમાણેની અપતૈયાર થવાના નથી એ નિશ્ચય છે.
ટુ-ડેટ ગોઠવણ જીવાત્માઓને માટે કર્મરાજા પણ ખાંડના લાડવામાં ઝેર
કરી રાખે છે. આ જીવ અનાદિકાળથી કર્મપ્રવૃત્તિમાં કર્મરાજાનો કપટ પાશ જોડાએલો છે, જેથી તે પૌદગલિક સુખો મેળવે છે કર્મરાજા જાણે છે કે જો તે એકલું દુઃખ જ અને એ સુખોમાં રાચતો તે આનંદ પામે છે પરંતુ આપ્યા કરશે તો આ સંસાર ચાલશે નહિ. સંસારમાં જ્યાં આત્માને પુદગલોનો સ્વભાવ માલમ પડી આવે
પાવે સર્વત્ર એકલુંજ દુઃખ ભરેલું છે તો ત્યાંથી બધાજ
એ હં કે તેજ ક્ષણે આત્માએ પણ મ્યુનિસિપાલિટિના ઝરના ભાગી જશે. આ સ્થિતિ ન ઉભી થાય તે માટે લાડુ સમજીને એ સુખનો ત્યાગ કરવો ઘટે છે. કર્મરાજા પણ સુખ અને દુઃખ એ બંને ભેગાં કરીને મ્યુનિસિપાલિટિવાળાઓ કુતરાને ઝેર આપીને મારે આપે છે! કુતરાને હણવાને માટે જેમ મ્યુનિસિપાલિટે છે પરંતુ તેઓ ચોકખું ઝેર આપતા નથી. ખાંડના ખાંડ અને ઝેરના ભેગા લાડવા બનાવે છે તેજ રીતે લાડવામાં ઝેર ભેળવીને તેઓ તે કુતરાને ખવડાવે
માણસોને કર્મબંધમાં નાખવા માટે કર્મરાજા પણ છે. કુતરો પ્રથમ તો એ ઝેરને પારખી શકતો નથી.
નથી. માણસોને દુઃખમિશ્રિત સુખોજ આપે જાય છે. તે એને મીઠો લાડુજ માની લે છે, તેની મિઠાશ કર્મરાજા સારી રીતે જાણે છે કે આ જગતરૂપી ચોક ઉપર મોહ પામે છે, તેને ખાધ સમજે છે, લાડવો છે એ જાતરી થો
છે. એ જગતરૂપી ચોકમાં ભવજીવરૂપ કુતરાઓ ખાવા યોગ્ય છે એમ માને છે અને તે લાડવો ખાવાની
ભરેલા છે. એ કુતરાઓને જો દુઃખરૂપી ઝેર એકલુંજ પ્રવૃત્તિમાં જોડાય છે, પરંતુ જો તેને ખબર પડી જાય આપ્યો જઇશ તો તેઓ એ ઝેર ખાવાના નથી માટે
| SR No. | 520954 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 04 - Pakshik From 1935 to 1936 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 26 MB |