Page Text
________________
૨૦૩
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૭-૨-૧૯૩૬ સૂત્રરચનામાં ઓત્પત્તિક્યાદિ કેમ નહિ ? સ્વયંબુદ્ધ એમ બે વિભાગ પડે છે, તેમાં તીર્થકર
જો કે ઉત્પત્તિઆદિ ચાર બુદ્ધિને ધારણ સ્વયંબુદ્ધને ગૃહસ્થપણામાં પણ મતિ, શ્રત અને કરનારાઓ જબરદસ્ત અક્કલવાળા હોય છે. છતાં અવધિજ્ઞાનની સાથે જાતિસ્મરણ જ્ઞાન હોય છે અને સામાન્ય બુદ્ધિ કે ઉત્પત્તિ આદિ બુદ્ધિની સાથે દીક્ષા લીધા પછી તો મતિ, શ્રુત, અવધિ, અને અક્ષરાદિ રૂપ શ્રુતજ્ઞાન જોકે જરૂર હોય અને જ્યાં મન:પર્યવની સાથે પણ જાતિસ્મરણ જ્ઞાન હોય છે, શ્રુતજ્ઞાન હોય ત્યાં મતિજ્ઞાન પણ જરૂર હોય છે. છતાં તીર્થકરના કલ્પને લીધે બીજાઓને દેશના પણ લોકોત્તર જે આચારાદિ શ્રતજ્ઞાન તે ન હોય સરખી પણ દેતા નથી તો તે છઘસ્થપણામાં ગ્રંથો તો સૂત્રનું રચવું બને નહિ, માટે મતિજ્ઞાનવાળો ચાહે રચવાનું તો હોયજ ક્યાંથી ? તેવો જબરદસ્ત હોય તો પણ તેના રચેલા ગ્રંથને સૂત્ર છદ્મસ્થતીર્થકરો શા માટે સૂત્રો ન રચે ? તરીકે ગણ્યું નથી.
વળી સામાન્ય જગતના સ્વભાવથીજ પ્રત્યેક બુદ્ધના શાસ્ત્રો કેમ સૂત્ર ? તીર્થકરોને અર્થથી આત્માગમનીજ પ્રરૂપણા કરવાની
અહીંપ્રત્યેકબુદ્ધના રચેલા ગ્રંથને જે સૂત્ર તરીકે હોય તો હવે તેઓ છવસ્થપણે કેવળજ્ઞાનની સ્થિતિ ગણવામાં આવ્યું છે, તેનું કારણ એજ જણાય છે કે ન હોવાથી લોકાલોકના સર્વ સ્વભાવો પોતે જાણી પ્રત્યેકબુદ્ધપણું પામતી વખતે દરેક મહાપુરુષ શકે નહિ અને તેથી તે અનંત સ્વભાવને જાણીને જાતિસ્મરણને પામે છે અને તે જાતિસ્મરણથી અનંત અર્થને જણાવનાર તરીકે ઉચ્ચારાતો શબ્દ તે પ્રત્યેકબુદ્ધને પૂર્વભવમાં શ્રુતજ્ઞાનનો અભ્યાસ જરૂર છદ્મસ્થપણામાં બોલી શકે નહિ અને છાસ્થપણામાં હોય એવો નિયમ હોવાથી તે પર્વભવનું ભણેલું શ્રત આ કાંઇ પણ કહે કે રચના કરે તો તે પૂર્વભવમાં થએલા ભવમાં યાદ આવે છે. કેટલા તેતલિપત્ર અમાત્ય જેવા પરંપરાગમને અનુસારેજ કરવી પડે, તેથી મહાપુરુષને તો જાતિસ્મરણથી પૂર્વભવમાં જાણેલાં આત્માગમના નિરૂપણની કેવળજ્ઞાનની અવસ્થા ચૌદે પર્વો યાદ આવે. જો કે દેવતા ત્રણ જ્ઞાનવાળા હોવા થાય ત્યારે જ અર્થરૂપેજ શાસ્ત્રનું કથન કરે, પણ સાથે જાતિસ્મરણવાળા પણ હોય. છતાં ચૌદ પર્વને સૂત્રરૂપે રચવાનું ન હોવાથી સૂત્રના રચનાર તરીકે ધારણ કરવાવાળા મહાપુરુષો દેવભવમાં ગયાપછીતે તે તીર્થંકર સ્વયંબુદ્ધોને લેવાય નહિ. જગતમાં પણ દેવભવમાં તો વધારેમાં વધારે અગીઆર અંગજ તરવારથી જે કામ થવાનું હોય છે કે કામ તરવારની સંભારી શકે. આ શાસ્ત્રીય હકીકત વિચારતાં કે અવિધજ્ઞાની મન:પર્યવજ્ઞાનીના રચેલા ગ્રંથોને સત્રો જે તરવાર મળવી શકે તેવો પુરુષ તે તરવારનું કામ તરીકે નહિ ગણાવતાં પ્રત્યેક બુદ્ધના રચેલા ગ્રંથોને
છેદાતરડાથી કરવા જતો નથી, તેવી રીતે તીર્થકર સૂત્રો તરીકે નહિ ગણાવતાં પ્રત્યેક બુદ્ધના રચેલા
ભગવાનો કેવળ જ્ઞાન મેળવીને આત્માગમથી શાસન ગ્રંથોને સૂત્રો તરીકે નહિ ગણાવતાં પ્રત્યેક બુધ્ધના
સ્થાપવાના છે એ નક્કી જ છે માટે છઘસ્થપણામાં રચેલા શાસ્ત્રોનું સૂત્ર તરીકે ગણાવેલાં છે.
શ્રુતજ્ઞાન અને જાતિસ્મરણ છતાં પણ દેશના આપતા
નથી. વળી તીર્થકર ભગવાન દીક્ષા ગ્રહણ કરે સૂત્રોના રચનારાઓમાં સ્વયંભુદ્ધ કેમ નહિ? ત્યારથી જ માત્ર કેવળજ્ઞાનની ઉત્પત્તિને માટેજ
જો કે કેટલેક અંશે પ્રત્યેકબુદ્ધ કરતાં કટિબદ્ધ હોય છે તેથી તેમને તે સિવાયનું ઝવેરીને સ્વયંબુદ્ધોની અધિક્તા હોય છે, પણ તે સ્વયંબુધ્ધોમાં કોલસાના વેપારમાં જેમ નીરસપણું લાગે તેમ અન્ય એક તીર્થકર સ્વયંબુદ્ધ અને બીજા તીર્થંકર સિવાયના કાર્ય નીરસ લાગે તેમાં નવાઈ નથી અથવા કુદરતેજ
| SR No. | 520954 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 04 - Pakshik From 1935 to 1936 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 26 MB |