Page Text
________________
પ૩૪
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૧૨-૯-૧૯૩૫ કહેવાય, પણ તે સ્નાત્રાદિકથી કરાતી પૂજા કપિલને છેવટે પણ રૂત્થfપ રૂદપિ એ વ્યતિરિક્ત દ્રવ્યપૂજા ત્યારે જ કહેવાય કે સર્વવિરતિ સમ્યકત્વવાળાને નહિ બોલવા લાયક વચન બોલી મેળવવાની ઇચ્છાવાળો મનુષ્ય ભગવાનના ત્યાગ પોતાના મતમાં લીધો વાસુદેવથી પહેલાના ભાવમાં અને ભગવાનના ત્યાગના ઉપદેશને અંગે અત્યંત સાધુપણામાં છતાં ગાયને શિંગડાંમાં પકડી વીંઝી, બહુમાન ધરાવતો જે સ્નાત્રાદિકથી પૂજન કરે તે બલપરાક્રમવાળા થવાનું નિયાણું કર્યું, વાસુદેવના જ દ્રવ્યશબ્દના કારણે અર્થવાળું પૂજન હોઈ ભવમાં સિંહને માર્યો, રાણીનું અપમાન કર્યું,
વ્યાજન કહેવાય. ભગવાનના ત્યાગના ઉપદેશ શપ્યાપાલકના કાનમાં તરસ રેડ્યું વિગેરે બનેલા અને ભગવાનના ત્યાગના બહમાન સિવાય તથા આચરણો પરાર્થ ઉપકારી કહી શકાય નહિ, પણ તથી થનારી સર્વવિરતિ (સાધુપણા)ની ઇચ્છા તે તે વખતના સંજોગો અને સામગ્રી વિચિત્ર હતી સિવાય કરાતું સ્નાત્રાદિકધારા એ પૂજન તે અપ્રધાન, એ વાત ભગવાન મહાવીર મહારાજના જીવનને ગૌણ કે લૌકિક પૂજન છે એ હિસાબે જ દ્રવ્યપૂજન જાણનારાઓથી અજાણી નથી, પણ જે જે વખતે ગણાય છે, છતાં તે સર્વવિરતિની ઈચ્છાએ સંયોગ અને સામગ્રી અનુકૂળ થઈ છે, તે તે વખત ભગવાનનો ત્યાગ અને તેમના ત્યાગના ઉપદેશના અને તેમાં ખુદ તો તીર્થકર નામકર્મ નિકાચિત ક્યા બહુમાનને અંગે કરાતું સ્નાત્રાદિકે પૂજન ત્યારે જ પછી પરહિતરતપણાનો વધારે સંયોગ કહેવાય, વ્યતિરિક્ત દ્રવ્યપૂજામાં ગણાય કે જ્યારે ભગવાનના અને તે અપેક્ષાએ ભગવાન્ હરિભદ્રસૂરિજીએ અનુપકૃત છતાં બીજાના હિતમાં તત્પર રહેવા રૂપ સામાન્ય બોધિલાભ નહિ વાપરતાં વરબોધિલાભ ભગવાનનો ગુણ આત્મામાં ઓતપ્રોત કરવામાં શબ્દ વાપર્યો હોય તો તેમાં કાંઇ નવાઇ પામવા આવ.
જેવું નથી, પણ તેવા ઉંચી તથા ભવ્યતાવાળા તીર્થકર ભગવાનોમાં પરહિતરતપણાનો વિચાર
તીર્થકર ભગવાનના જીવોને અશુભ સંયોગ, સામગ્રી
ઘણી જ થોડી વખત હોય, અને પરાર્થ સાધનનીજ તે પરહિતમાં રક્તપણાના ગુણનો વિચાર
સામગ્રી વધારે વખત હોય, અને તેથી સર્વતીર્થકરોને કરતાં શ્રીહરિભદ્રસૂરિજીએ વરઘોધિત માર... એ
પરાર્થ વ્યસની તરીકે અને પરાર્થોત તરીકે વચન કહી દરેક તીર્થકરો સમ્યકત્વ પામે ત્યારથી
ગણવામાં આવે તો આશ્ચર્ય નથી. વિશેષ અધિકાર જગતના સર્વ જીવોના હિતને સાધવાને માટે
તો ખુદું તીર્થકરના ભવને અંગે છે, અર્થાત્ વ્યસનીની માફક તત્પરતાવાળા હોય છે એમ જે.
તીર્થકરના મનમાં તો અનુપકૃત પરહિતરતપણાનો જણાવ્યું છે તે ઉપરથી તેમજ તે જ હરિભદ્રસૂરિજીએ
સતત પ્રભાવ હોય છે એ વાત સામાન્ય રીતે શ્રીલલિતવિસ્તરા નામની ચૈત્યવંદનની વૃત્તિમાં
સમજવા જેવી છે. પાર્થવ્યનનઃ ઇત્યાદિ કહી સર્વ તીર્થકરોનું જગજજીવના હિતમાં તત્પર રહેવાપણું જણાવેલું
આકાલ'પદના કૂટ અર્થનો સ્ફોટ. છે, તેથી સર્વ તીર્થકર મહારાજાઓ સમ્યકત્વ કેટલાક અણસમજુ લેખકો લલિતવિસ્તરાના પામ્યા પછી જગતના જીવોનું હિત કરવામાં તત્પર માહ્નિ એ પદને વ્યવસ્થિતપણે નહિ સમજતાં રહે તે સ્વાભાવિક છે. જો કે આ સામાન્ય વ્યાખ્યા સર્વકાલ એટલે અનાદિથી ભગવાન તીર્થંકર પર તેવી તેની દશા અને સામગ્રીને આધીન છે, અને ઉપકારમાં લીન હોય છે એમ ગણાવવા માગે છે તેથીજ ભગવાન મહાવીર મહારાજાએ મરીચિના તો જો કે સર્વ તીર્થકર ભગવાને અનાદિથી એવા મવમાં સાધુપણું છોડી પરિવ્રાજકપણું આદર્યું. ગુણવાળા હોય તો તેમાં કોઇપણ જેનીને નાકબુલ
| SR No. | 520953 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 03 - Pakshik From 1934 to 1935 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 25 MB |