Page Text
________________
૩૪૫
શ્રી સિદ્ધચક્ર એપ્રિલ, તથા ૧૮મી મે - ૧૯૩૫ સર્વવ્યાપકતા જણાવવા માટે જેમ નિબંધમાળાઓ, જ્યારે જગતના જીવો પુણ્ય, પાપ, બંધ અને વ્યાખ્યાનમાળાઓ વિગેરે ગોઠવી લોકો પાસે નવા મોક્ષને જાણે ત્યારે જ આ જગતના જીવો જે નવા નિબંધો અને ગ્રંથો લખાવે છે. આવી રીતે જે મનુષ્ય અને દેવતાઈ સુખોની પ્રાપ્તિ માટે તલસી ગ્રંથોનું કરાવવું થાય તે જો કે સાહિત્યનો ઉદ્ધાર રહેલા છે તે તેની તૃષ્ણા રોકાઈ જાય એટલું જ કરનાર અને પ્રચાર કરનાર હોવા છતાં નહિ પણ તે પૌગલિક સુખોની ઇચ્છા, પ્રાપ્તિ જ્ઞાનઆરાધનની દૃષ્ટિએ તેટલું બધું ઉપયોગી થાય અને તેની ઉપભોગદશાને આત્મસ્વરૂપને બાધ નહિ. જ્ઞાન આરાધનની દૃષ્ટિએ તો જે તત્ત્વની કરવાવાળી હોવા સાથે દુર્ગતિમાં દોરી જનારી પોતાને રૂચિ હોય અને જે તત્ત્વથી પોતે બને, અને એવી રીતે જ્યારે જીવો પૌદગલિક અવ્યાબાધપદ મેળવવા માટે છાંડવાલાયકને સુખોથી તૃષ્ણા રહિત થઈ વિરક્ત થાય ત્યારે જ છાંડવાલાયક તરીકે અને આદરવાલાયકને
આરંભ, પરિગ્રહ, અને વિષય, કષાયમય એવા આદરવાલાયક તરીકે માનવા અને મનાવવાના
સંસારના સર્વ બાહ્ય અને અત્યંતર સંજોગોને સાધનભૂત જ્ઞાનને જ સમ્યગૂજ્ઞાન તરીકે માની
છોડવાને તૈયાર થાય, અને જ્યારે સંસારના જગતના જીવો પણ પોતાનું હિત, અહિત સમજે,
પાપરંભમય સર્વ બાહ્ય અત્યંતર સંજોગોને છોડીને જીવ, અજીવ વિગેરે તત્ત્વો સંબંધી બોધ પામે, અને
આત્માને નવા પાપથી બચાવનારો થાય ત્યારે જ સસ્પ્રવૃત્તિમાં કટિબદ્ધ થવા સાથે અસહ્મવૃત્તિઓને
કુટુંબ, કબીલો, માલમિલકત અને ઘરબાર છોડીને રોકવાવાળો થાય એવી ધારણા કરી જે તત્વજ્ઞાનના
ત્રિવિધ, ત્રિવિધે છોડનારો થાય અને જે જીવો સુબોધપણા આદિને માટે સિદ્ધાંત કે શાસ્ત્રનું કરાવવું
બાહ્ય અત્યંતર સંજોગને છોડવાવાળા થઈ
સંસારનો સર્વથા ત્યાગ કરી અણગારદશાને જેઓ થાય, તેને ખરેખર ઉપયોગી ગણી શકીએ. તેવી જ રીતે રાજા, મહારાજાઓ રાજ્યશોભાની દૃષ્ટિએ
પ્રાપ્ત કરી શકે છે, તેઓ જ આ ભવના કે
પહેલાના ભવના કર્મો કે જે અજ્ઞાન અને કષાયથી પંડિતોની શરમથી, લોકોની અનુવૃત્તિર્થી કે બીજા
કરવામાં આવેલાં હોય છે તેનો નાશ કરવા માટે કોઈપણ દુન્યવી કારણથી નવા નવા સાહિત્યોની
તે ઉત્કૃષ્ટ સંવરને પામેલો મનુષ્ય જ તૈયાર થઈ રચના કરાવવા સાથે તેનો ફેલાવો કરવા માટે
શકે છે અને એવી રીતે ઉત્કૃષ્ટ સંવરરૂપ ધર્મને સીરીઝ, વોલ્યુમ, ગ્રંથમાળા એવા એવા રૂપે
પામી કર્મને નાશ કરવા જે તૈયાર થાય છે તેઓ બહાર પાડે છે, પણ જ્ઞાનઆરાધનની અપેક્ષાએ એ
જ આત્માના ગુણોને રોકનાર ધાતિકર્મ આદિનો ધારણા ઉપયોગવાળી નથી. જ્ઞાનઆરાધનની દૃષ્ટિએ
સર્વથા ક્ષય કરી સર્વકાળ સંપૂર્ણપણે ફેરફેર થયા તો જગતના જીવો હિત અને અહિતને જાણવાને
વગર રહેવાવાળું અને સર્વ દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, કાળ અને માટે તત્પર થાય અને તે હિત, અહિત જાણવાને ભાવને જણાવવાવાળું કેવળજ્ઞાન અને કેવળદર્શન તૈયાર થયેલા જીવો જીવ અને અજીવના સ્વરૂપને પ્રાપ્ત કરી શકે છે, અને આવી રીતે ધાતિકર્મનો જાણે અને જીવ અને અજીવના સ્વરૂપને જાણવાથી ક્ષય કરી સર્વવ્યાપક જ્ઞાન, દર્શનને પામનારો જીવ જ તે જીવની અનેક પ્રકારની દેવ, તિર્યંચ, યોગથી બંધાતાં કર્મોને પણ રોકવા તૈયાર થઈ શકે મનુષ્યાદિક ગતિઓ જાણે અને દેવ, તિર્યંચ, છે, અને યોગથી પણ બંધાતાં કર્મો જે જીવન મનુષ્ય વિગેરે વિવિધ ગતિઓ જાણવાથી પુણ્ય રોકવાં હોય છે તે જીવને અનાદિકાળથી આત્માની અને પાપનું કારણ, તેનો ઉદય, તેનાં ફળો, તે બે સમય સમય પ્રત્યે જે ચંચળદશા પ્રવર્તેલી છે તે છૂટવાનાં કારણો વિગેરે જાણવામાં આવે અને સર્વ રોકી દઈને મેરુની માફક આત્માને નિશ્ચળ
| SR No. | 520953 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 03 - Pakshik From 1934 to 1935 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 25 MB |