Page Text
________________
• • • • • • •
૨૯૯
શ્રી સિદ્ધચક્ર એપ્રિલ, તથા ૧૮મી મે - ૧૯૩૫ ખર્ચ આ વાડી, ગાડી ને લાડીની મોજ શ્રદ્ધા અને સરણીને અનુસરનારા મહાનુભાવો માણનારાઓને ખટકે છે. તત્ત્વથી વિચારીએ તો ઉદ્યાપની શક્તિ ન હોય તો પણ શ્રી નવપદ મોજનાં સાધનોમાં માચી રહેલા એવા લોકોને (ઓળીજી)ની તપસ્યા કરે છે એ વાત કોઈ અન્ય નામધારી જૈનોની ગરીબાઈની પંચાત નથી, પણ પુરાવાથી સાબીત કરવી પડે તેમ નથી. તેઓને તો ધર્મરતે ખર્ચાય, ધર્મ પરાયણોની ધાર્મિક કાર્યોમાં જ ગરીબાઈને આગળ ભક્તિ થાય, અથવા ધર્મિષ્ઠોના ધર્મને પોષણ મળે
કરવી એ શું? એ જ માત્ર ખટકે છે, કેમકે એમ ન હોય તો તેવા મોજીલા મનુષ્યોએ પ્રથમ વિચારવું જોઈએ કે આ વળી, તેવી પવિત્ર ધાર્મિક ક્રિયાને તોડી ઉજમણા વિગેરેની ક્રિયાનો આડંબર કોઈને પણ પાડવા કે ઉતારી પાડવા માટે જે ગરીબાઈનું શિર ફરજીયાત તરીકે નાખવામાં આવેલો હોતો બહાનું આગળ કરવામાં આવે છે તે પણ માત્ર નથી. આ ઉજમણાની ક્રિયાનો આડંબર તો તેઓ બહાનું હોવાથી ધર્મિષ્ઠોએ ગણકારવા જેવું નથી, જ કરે છે કે જેઓ સર્વ પ્રકારે સાધનસંપન્ન હોવા કેમકે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર મહારાજની હયાતિ સાથે આવતી જીંદગી અને મોક્ષને માનનારો હોઈ વખત પણ શ્રાવકધર્મમાં શિરોમણિ ગણાતા પણ ભવિષ્યની આત્માની સદગતિ માટે હું જે કંઈ કરું પુણ્યા શ્રાવક જેવા મહાનુભાવ શ્રાવકો માત્ર તે બધું આ જીંદગીમાં મળેલા અને જરૂર ઠેલવા સાડીબાર દોકડા એટલે બે આનાની પૂંજી ધરાવતા પડે એવા પદાર્થોથી સારરૂપ છે. અર્થાત્ તે જ હતા અને આર્દ્રકુમારની સ્ત્રી સરખી સ્ત્રીઓ રેંટિયો મારી મિલકત બચેલી ગણું છું કે જે શુદ્ધ દેવ, કાંતીને જ પતિથી નિયુક્ત થયેલી સ્ત્રીઓએ પેટ ગુરુ, ધર્મના આરાધનમાં અને સમ્યગ્ગદર્શન, જ્ઞાન, ભરવું પડે છે એમ સ્પષ્ટ જણાવ્યું હતું, એટલે તે ચારિત્રના પોષણમાં તથા તેને ધારણ કરનારાઓની વખતે સાચા જૈનોમાં પણ ગરીબાઈનો પ્રવેશ હતો ભક્તિમાં ઉપયોગી થાય.
એમ માન્યા સિવાય ચાલે તેમ નથી. છતાં તેવી
વખતે પણ મહારાજા શ્રેણિક અને મહારાજા ઉજમણું જરૂરી પણ ફરજીયાત નહિ
કોણિક ત્રિલોકનાથ તીર્થકર ભગવાન મહાવીરના . ધર્મિષ્ઠોના આ વિચારો જાણવાની સાથે વિહારસ્થાનની જ માત્ર ખબર રખાવવામાં મોજીલાઓએ એ પણ સમજવાનું છે કે તપસ્યાની લાખ્ખોનો ખર્ચ પ્રતિવર્ષ કરતા હતા અને પૂર્તિને અંગે ઉજમણું જરૂરી કર્તવ્ય તરીકે હોવા ભગવાનના આવવાની વખતે તો દરેક વખતે ક્રોડા છતાં પણ તે ફરજીયાત ન હોવાથી સેંકડો અને રૂપિયા વધામણીમાં દેતા હતા. આ કહેવાનો હજારો મનુષ્યો તપસ્યા કરે છે તેમાંથી હજારે એક આશય એ નથી કે ધર્મિષ્ઠ પુરુષોએ સાધર્મિકોનો ટકો પણ સાધનસંપન્ન હોવા છતાં પણ ઉજમણું ઉદ્ધાર કરવો જોઈતો નથી. સાધર્મિકોની ભક્તિ કરનારો હોતો નથી. મોજીલાઓને એ વાત તો કરવી અને બહુમાન કરવાં એને માટે તો શાસ્ત્રકારો અનુભવસિદ્ધ છે કે હજારો સ્થાને સેંકડો મનુષ્યો સ્થાન સ્થાન ઉપર ઉપદેશ આપે છે, અને વર્તમાન આસો અને ચૈત્રની ઓળીઓ કરવાવાળા હોય છે,
મુનિ મહારાજાઓ પણ તે જ શાસ્ત્રના ઉપદેશને અને જ્ઞાનપંચમીને અંગે પંચમીની તપસ્યા અનુસરીને સાધર્મિકોની ભક્તિ આદિનો ઉપદેશ કરનારાઓ તો ઘણા જ મોટા પ્રમાણમાં હોય છે, સ્થાન સ્થાન ઉપર આપે છે, અને કોઈપણ છતાં તેના ઉજમણા કરનારા તો માત્ર કોઈક
વ્યાખ્યાતા મુનિ મહારાજે શ્રી જિનમંદિર આદિ કોઈક ઠેકાણે ગણ્યાગાંઠ્યા જ હોય છે. શાસનની
સાત ક્ષેત્રોમાંથી શ્રાવક, શ્રાવિકારૂપ સાધર્મિકના બે
| SR No. | 520953 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 03 - Pakshik From 1934 to 1935 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 25 MB |