Page Text
________________
૧૭૩
શ્રી સિદ્ધચક્ર
ફેબ્રુઆરી-૩૫ શકાય તેવા એકલા મિથ્યાત્વમાર્ગમાં પ્રવર્તેલા કે જાણ્યા છતાં તે રાવણને કંઈપણ અંગત નુકશાન બીજાઓને પણ દેવ, ગુરુ આદિની નિંદાદ્વારાએ ન કર્યું, પણ માત્ર તે તીર્થને સ્થિર રાખવા અર્થાત્ મિથ્યાત્વમાર્ગમાં પ્રવર્તનારા શાસનદ્રોહીઓને અંગે તરબોળ ન થવા તે તીર્થરૂપ પહાડ ઉપર જ અંગુઠો પણ ઉપેક્ષારૂપ માધ્યસ્થ ભાવના હોવાથી દબાવ્યો અને તે મહાતપસ્વીના તપતેજથી ત્રિલોકનાથ ત્રિશલાનંદન ભગવાન મહાવીર અંગૂઠામાત્રના દબાણથી તે તીર્થ તરબોળ થતું મહારાજની પ્રરૂપણા કે પ્રેરણા ઉપર કોઈપણ બચ્યું એટલું જ નહિ પણ તે મહાતપસ્વીના જાતનો આક્ષેપ આવતો નથી, પણ તે પ્રેરણા અને અંગૂઠાથી દબાણના પ્રભાવથી તે પહાડના ભાગનો પ્રરૂપણામાં ભગવાનની વીતરાગતાની છાયાપૂર્વકનો પ્રાગભાર તે રણરસિક રાવણને અસહ્ય થઈ પડયો યથાસ્થિત વાદિપણાનો પ્રવાહ જ પ્રવતી રહેલો અને તેને લીધે જ તે રાવણ લોહી વમતો થયો, હોય છે. (આ સ્થાને કેટલાકો વેષરૂપી દાવાનળને અર્થાત્ મહાતપસ્વી વાલીજીએ રાવણને શિક્ષા સળગાવવામાં જ માનનારા તથા સાડાત્રણ શ્રાવકની કરવી જોઇએ એમ ધાર્યું નથી, અથવા તો કથંચિત્ જ હયાતીમાં હર્ષ ધરનારા કેટલાક આગ્રહ લાગણીવશ તેવી ધારણા થઇ હોય એમ માની ધરનારાઓ મહા તપસ્વી વાલીજીનું વૃત્તાંત આગળ પણ લઇએ તો પણ તે રાવણને થયેલી શિક્ષાને ધરી અવગુણી અને શાસનદ્રોહીઓ ઉપર દ્વેષ પ્રશસ્તષનું કાર્ય માની નિર્જરાના સાધન તરીકે કરવો જ જોઈએ એવું વિધાન કરવાને તૈયાર થાય માનીને એક અંશે પણ અનુમોદી હોય એવું છે જ છે, તેઓએ તે વાલી મહારાજના ચરિત્રને બારીક નહિ. દૃષ્ટિથી અવલોકન કરી જાણવું જોઈએ કે તે
અવગુણી દ્વેષમાં અનર્થ મહાતપસ્વી વાલીજી સરાગદશામાં હોઇ તેવી પ્રવૃત્તિને તીર્થની લાગણીને અંગે આદરે તેટલા
વળી, વિષ્ણુકુમારે સંઘરણારૂપ મહાકાર્યને માત્રથી તે દ્વેષવાળી પ્રવૃત્તિ સર્વને નિર્જરાના કારણ
અંગે કરેલા ક્રોધ અને વૈક્રિયને માટે જે ઇરિયાવહિ તરીકે કર્તવ્ય જ છે એમ ઠરી શકે નહિ. વળી
પડિક્કમવારૂપ પ્રાયશ્ચિત શાસ્ત્રકાર મહર્ષિઓ ભગવાન મહાવીર મહારાજની પ્રેરણા અને પ્રવૃત્તિ
ફરમાવે છે, વળી, શ્રમણ સંઘના સમુદાયરૂપી વીતરાગ સર્વજ્ઞપણાની અવસ્થાની છે એ વાત
ગચ્છની રક્ષા માટે એક જ રાત્રિમાં ત્રણ સિંહને કોઇપણ વાચકના ધ્યાન બહાર જવી જોઇએ નહિ.
મારનાર મહાયોદ્ધામાંથી થયેલા સાધુને જ
ઇરિયાવહિ પડિક્કમવાનો દંડ આપવામાં આવ્યો વાલીજીની સ્થિતિ
છે, મોટી માંદગીને અંગે ગ્લાન થયેલા સાધુની જો કે આ ઉપરથી મહાતપસ્વી વાલીજીના પરિચારણા જે આધાકર્માદિક આહાર પાણીથી ભક્તિરાગરૂપી પ્રશસ્તરાગને કોઈ ઉતારી પાડતું કરવામાં આવે તેને અંગે જ પંચકલ્યાણ આદિ નથી અને ઉતારી પાડવા માગે નહિ પણ તે પ્રાયશ્ચિતો જણાવવામાં આવે છે, યાવત્ ચારસે ભક્તિરાગની પ્રશંસાને કોરાણે મૂકી લાગણીથી નવાણું સાધુઓને ઘાણીથી પીલી નાખનારા પાલક થયેલા દ્રોહીના ટ્રેષરૂપ કાર્યને નિર્જરાના કારણ ઉપર થયેલા કેષભાવથી આચાર્ય ભગવાન શ્રી તરીકે ગોઠવવું તે શ્રદ્ધાસંપન્નોને સહનીય નથી જ. સ્કંધાચાર્યનું જે વિરાધકપણું શ્રી ભગવતીજી આદિ વળી ધ્યાન રાખવાની જરૂર છે કે તે મહાતપસ્વી શાસ્ત્રોમાં સ્પષ્ટ અક્ષરે લખાયેલું છે તે બધાને વાલીજીએ પોતાનું વેર વાળવા તૈયાર થયેલા વિચરનારો કોઇપણ સુજ્ઞ મનુષ્ય સ્વપ્ન પણ એમ રણરસિક રાવણને અષ્ટાપદતીર્થને તરબોળ કરતો નહિ ધારી શકે કે અવગુણી ઉપર સરાગ દશાને
| SR No. | 520953 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 03 - Pakshik From 1934 to 1935 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 25 MB |