________________
तरंगलाला
जोइज्जति य सयरं जणेण तत्तो मार वि पट्टविया । निय-चित्त-पडं घेत्तु सारसिया साहियमिमं च ।।१४८ जइ होही आयाओ पिओ महं सो इहं पुरवरीए । दठू[ग] तो पडमिण सरिही पोराणियं जाइ ।।१४९ त[१४७ B]ओ मुच्छ गंतुं पुच्छेही सो इमस्स ठिव्यवगा (चितकर) तं च मुणिय पिय मे साहेज्जसु माणुसा (?) ।।१५० एवं च समाइट्ठा सारसिया जाइ तो [अहं सरे । अस्थमिए पडिकंता विहिणा सुत्ता य धरणीए ।।१५१ रयणी सेसे अम्मा-पिइं बेमि सुसाहखत्त (?) खेत्त । दिटुं पहाय-कालम्मि जं मए किल हसंतोए ॥१५२ बहु-रयण-धाउ-चित्त दिव्योसहि-देवरुक्ख-चिंचइयं । तुंग-गिरि चडिया हं तस्स वि सिहर समारूढा ।।१५३ पडिबुद्धति य दाही किं मे फलमेस सुमिणओ कह[ह] । तो भणइ तत्थ ताओ पुत्ति सुभो ते इमो सुमिणा ।।१५४ उत्तुंग सिहरारुहणे उत्तम-गुण-रूव-संपया सारो । कण्णाए पइ-लाभो सेसस्स जणस्स धण-लाभो ॥१५५ सत्त-दिणमंतरओ होही ते पुत्ति पहरिसो बिउलो । किंतु स-हासो होस्सइ सोओ चे विचितेमि ॥१५६ जइ लहिहमण्ण-पुरिसं ता किं मम जीविएण अहवा हं। ताव धारेमि पाणे जा सारसिया वि कहइ किं चि ।। १५७
तत्तो हमम्म-तायाभिमंदिया उद्विया स-सयणाओ। सिद्धे नमंसिऊणं करेमि राइय-पडिक्कमण ॥१५८ गुरु-चंदणं च काउं आरूढा सम्म-हम्मिय-तलम्मि । दंतमय-पेढियाए तस्स निसन्ना य जावाहं ।।१५९ ता वाम कण्ण-पिलका जाया भमुह तर च मे पुरियं । तो पुव्व-सूरि-भणियं पिलकञ्झायं(?) विचित्तं ।१६० जह वाम कण्ण-पिलका पिय-वयण-सुणावया महिलियाए। भमुहंतर फुरणे पुण इट्ट-जण-समागमो होइ ॥१६१ एवं च चिंतयंती जा हं चिट्ठामि स हरिसा ताव । उवसरिया सारसिया मज्म समीवं विसाहेइ ॥१६२ लद्धो सो ते रमणो चिर-नट्ठ। आसि नट्ट(?) बेंतीय । तुझाए समवगूढा सारसिया सा मए गाढं ॥१६३ भणिया य वयंसि कहं मह ता होसी तप कह सु दिवो। सा भणइ सुणसु साहेम सुयणु जह दंसणं तस्स ।।१६४