________________
३६
अनुसन्धान-६८
४९५ समाधि०
समाधे० ५१३ तदन्याभावनादेव तदन्याभाववादे वा ५२१ ततश्चिन्त्यो
ततश्चिन्त्या आ नोंध फक्त नमूना पूरती ज रजू करी छे. आ बधा शुद्ध मूळ पाठोथी ग्रन्थकारनो आशय केटली सरस रीते जाणी शकाय छे ते वात अभ्यासीओ ते ते स्थाने टीका जोईने समजी शकशे.
• अत्रे योगबिन्दु-टीका अंगे जे चिन्तनीय बिन्दुओ रजू कर्यां छे, ते बधां साचां ज छे ओवो आ लेखकनो दावो नथी. श्रीहरिभद्रसूरिजीओ अनेक योगपरम्पराओने अवगाहीने तेनां रहस्योने आत्मसात् करीने पोताना ग्रन्थोमां गूंथ्यां छे. तेथी जैनदर्शननी साथे ने साथे अन्य योगपरम्पराओने अवलोकीने ज तेओना योगग्रन्थोने योग्य न्याय आपी शकाय. तेथी जो कोई प्राज्ञपुरुष योगपरम्पराओना अवगाहनपूर्वक पूर्वापरना अनुसन्धान तपासीने जो आ टीकाने जोशे तो तेने अनेक स्थानो अवश्य विचारणीय जणाशे.
ओक वात खास ध्यान आपवा जेवी छे के आपणे त्यां टीकाओ के अनुवादोनुं अध्ययन करती वखते ओनी सङ्गति के शुद्धि अङ्गे भाग्ये ज विचारवामां आवे छे. आनुं मुख्य कारण ओ लागे छे के टीका के अनुवाद करतां जु, विचारवामां ते रचनारा भगवन्तोनी आशातनानो भय जणाय छे. पण बधी वखते आवो डर राखवो वाजबी नथी होतो. छद्मस्थसुलभ अनाभोगजन्य क्षतिनी सम्भावना तो कोई पण काळे रहेती ज होय छे. जोके प्राचीन महषिओनी बहुश्रुतता प्रश्नातीत होवाने लीधे आवी सम्भावना बहु ज ओछी होय छे, तोपण सामग्रीनी ते काळे प्रवर्तती दुर्लभता बहु मोटो भाग भजवती होय छे. तेथी वधु प्रमाणभूत सामग्री उपलब्ध थाय त्यारे, ते टीकाकार के अनुवादक प्रत्ये अखण्ड बहुमान जाळवी राखीने, जो योग्य रीते विचार करीओ तो अमां आशातना नहीं, पण आराधना ज छे. अलबत्त उपा. श्रीयशोविजयजीओ साचुं ज कह्यु छ के -
अरथकारथी आजना, अधिका शुभमति कोण ? तोले अमियतणे नहि, आवे कहिये लोण...
(३५० गाथा- स्तवन)
