________________
निवेदन
संशोधनना अनेक प्रकार होय छे, अने ते विविध प्रकारो विषे आ पृष्ठ पर वारंवार विमर्श थयो पण छे. जोके ए विषयने जेम वधारे चूंटीए तेम कांई ने कांई नवी वात सांपडती ज रहेवानी. आथी, निरन्तर, के सतत, नवूनQ संपडाव्या करे ते संशोधन - एवो निष्कर्ष काढी शकाय खरो.
भायाणी साहेब शब्दोनां मूळ शोधतां. तेमनी 'शब्दकथा' एक रसिक अने अनोखी जणस छे. प्रचलित शब्द केवी रीते नीपज्यो अने तेनां मूळ क्यां - तेनी खोज तेओ करता रहेता अने आपणने भाषाओना महासागरमां नानीनानी सहेलो करावता रहेता.
पूज्य पुण्यविजयजी पाठ-शोधनना महान् निष्णात हता. प्राचीन ग्रन्थोना पाठ क्यां खोटा छे, अल्प के अधिक छे, प्रक्षिप्त छे, आ बधुं तेमनी अनुभवी नजरनी तेमज परिकर्मित मति-प्रतिभानी पकडमां शीघ्र आवी जतुं, अने तेओ द्वारा थता/थयेला पाठ-संशोधनना परिणामे, ते ते ग्रन्थने, ग्रन्थगत अंशने परिपूर्णता तेमज सुसंगतता प्राप्त थती.
. मात्र पाठ ज नहि, ग्रन्थोनी बाबतमां पण तेमनी नजर तीक्ष्ण रहेती. अनेक अनेक ग्रन्थभण्डारो तेमज अनेक सूचिपत्रो तेमनी नजरतळे पसार थयां होई, कोई ग्रन्थ के प्रकरण, नाम तेमनी समक्ष आवे के तत्क्षण तेओ नक्की करी आपता के आ वस्तु प्रगट छे के अप्रगट; जाणीती छे के अजाणी वगेरे. स्वाभाविक
रीते ज, दीर्घकालीन अने गुरुपरम्पराप्राप्त आ अनुभवने प्रतापे, कोई कृति जाली .. अर्थात् नकली होय तो तेनी परख पण तेमने तरत थती. . - जैन आगमो सहित विविध विषयना ग्रन्थोनी असल वाचना, कोई पण कारणसर लुप्त थई होय, त्यारे पाछळना समयमां कोईक व्यक्तिए ते नामना ग्रन्थनी नवी रचना करी होवाना अनेक दाखला छे. हवे बसो-चारसो वर्षना गाळामां आवी काल्पनिक रचना करी, तेने जूना ग्रन्थनुं नामाभिधान आपी, तेने प्राचीन असल ग्रन्थलेखे खपाववामां आवे, त्यारे तेनी असलियत शुं छे ते शोधी काढवी अने तेने जरापण साहित्यिक के शास्त्रीय महत्त्व न आपq - ए पण संशोधननो ज एक प्रकार छे, ए स्वयंस्पष्ट छे. श्रीपुण्यविजयजीनुं संशोधन आ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org