________________ હી. અમે બાળક હતા તોપણ શિણના સમૂહ જેવા ઉજળ, આકાશચારી, ચરણરુપી આયુધવાળા, સ્વજાતિનું પોષણ કવામાં તત્પર, યુદ્ધ કરવાની બુદ્ધિમાં સ્થિર ચિત્તવાળા અને કાળને જાણનાર જેમ દરેક પ્રહરે બેલતાં હતાં. . આ દશા પામેલા અમે હમેશાં કીડાનું ભક્ષણ કરતાં હતાં. પહે! માંસ ભક્ષણથી અમે નિર્ધચપણું પામ્યા અને તિર્યચપણમાં જે જે કર્યો તે ભેગવવાને માટે પણ નિર્ધચ થયાં ! તિર્થી અવસ્થા પામીને દુર્ગતિમાં પડનારા જીવ તે ભવમાં પાપકર્મ આચરે છે અને તેથી પાછા પશુજ થાય છે. એવી રીતે કર્મના દુયપણાથી અને જેના પ્રમાદીપણુથી આ શૃંખલવત સંબંધને પાર આવતો નથી." અમે બંને કુટ (કુકડા) પણામાં દુરસ્ત કષ્ટ સમુદ્રમાં પડેલાં હતાં અને પાપ વ્યાપાર કરતાં હતાં. આવી રીતે અમારે કેટલાક કાળ વ્યતિપે. એક દિવસ મૃગયા (શીકાર ) માં પ્રવીણ, ચર્મ વસ્ત્ર ધારણ કરનાર અને વિરૂપનેવાળ અણુહલ નામના માન્મત્ત માતંગપુને સદ્ભાગ્યના યોગથી અમારી ઉપર દ્રષ્ટિ કરી અમને ઉછે. અનુક્રમે વન પામ્યાં તેણે ઇનામનાં દ્રવ્યની ઇચ્છાથી કાળદંડનમના કેટવાળને અર્પણ કર્યા તે કેટવાળે અમને રાજાને દેખાડયાં, અમને બન્નેને જોઈને તે ગુણધર રાજાએ સ્મિત હાસ્ય યુકત કહ્યું કે મેં કદી 1 કદરૂપા. P.P. Ac. Gunratnasuri M.S. Jun Gun Aaradhak Trust
