Shubh Sangraha Part 07

SR No.: 035270
Original Sutra Author: N/A
Author: Akhandanand Bhikshu
Publisher: Sastu Sahitya Vardhak Karyalay
Publication Year: 1931
Total Pages: 640
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 43 MB

Page 239

શુભસંગ્રહ-ભાગ ૭ માં અછી તરહ કર સકતી હૈ. મેં કુકર્મી દૂ. જિસ પશે મેં દૂ ઉસમેં કુકર્મ કિયે બગેર કામ નહીં ચલ સકતા. જૂઠી શહાદતે બનાની હી પડતી હૈ, નિરપરાધે કે ફંસાના હી પડતા હૈ. આત્મા ઇતની દુર્બલ હો ગઈ હૈ કિ પ્રલોભન મેં પડ હી જાતી હૈ. જાનતા હૂં કિ બુરાઈ કા ફલ બુરા હી હોતા હૈ, પર પરિસ્થિતિ સે મજબૂર દૂ. અગર ઐસા ન કરું તે આજ નાલાયક બન કર નિકાલ દિયા જાઉં. અંગ્રેજ હજારે ભૂલેં કરે, કોઈ નહીં પૂછતા. હિંદુસ્તાની એક ભૂલ ભી કર બૈઠે તે સારે અફસર ઉસકે સિર હા જાતે હૈં. હિંદુસ્તાનિય છે તો કોઈ બડા પદ ન મિલે વહી અચ્છા. પદ પા કર તો ઉનકી આત્મા કા પતન હે જાતા હૈ. ઉનકે અપને હિંદુસ્તાનિયત કા દોષ મિટાને કે લિયે કિતની હી ઐસી બાતે કરવી પડતી હૈ જિનકા અંગ્રેજ કે દિલ મેં કભી ખયાલ હી નહીં પૈદા હો સકતા. તે બાલ સ્વીકાર કરતી હે?
માધવી ગદ્ગદ્ હો કર બાલી–બાબુજી ! આપકી યહ ઈચ્છા હૈ તો મુઝસે ભી જે કુછ બન પડેગા આપકી સેવા કર દૂગી. ભગવાન બાલક કો અમર કરેં મેરી તે ઉનસે યહી બિનતિ હૈ.
માધવી કે ઐસા માલૂમ હો રહા થા કિ સ્વર્ગ કે દ્વાર સામને ખુલે હૈ ઔર સ્વર્ગ કી દેવિયાં ઉસે અંચલ જૈલા ફેલા કર આશીર્વાદ દે રહી હૈ, માન ઉસકે અંતસ્થલ મેં પ્રકાશ કી લહરેંસી ઉઠ રહી હૈ. ઈસ સ્નેહમય સેવા મેં કિતની શાન્તિ થી.
- બાલક અભી તક ચાદર ઓઢે સે રહા થા. માધવી ને દૂધ ગર્મ હે જાને પર ઉસે ઝૂલે પર સે ઉઠાયા, તે ચિલ્લા પડી. બાલક કી દેહ ઠંડી હો ગઈ થી ઔર મુખ પર વહ પીલાપન આ ગયા થા, જિસે દેખ કર કલેજા હિલ જાતા હૈ, કંઠ સે આહ નીકલ આતી હૈ ઔર આંખ સે આંસૂ બહને લગતે હૈં. જિસને ઉસે એક બાર દેખા હૈ ફિર કભી નહીં ભૂલ સકતા. માધવી ને શિશુ કે ગેદ સે ચિમટા લિયા, હાલાં કિ નીચે ઉતારી દેના ચાહિયે થા. મિ. બાગચી ઉસકા રાતે દેખ કર ઉઠે ઔર બચ્ચે કે દેખા. માં ને બચ્ચે કે ગેાદ લે લિયા ઔર ઉસકી એાર દેખ કર રોને લગી. કુહરામ મચ ગયા. મેં બચ્ચે કે ગલે સે લગાયે રાતી થી, પર ઉસે જમીન પર ન સુલાતી થી. ક્યા બાતેં હો રહી થી ઔર
ક્યા હો ગયા ! મૌત કો દેખા દેને મેં આનંદ આતા હૈ. વહ ઉસ વક્ત કભી નહીં આતી, જબ લોગ ઉસકી રાહ દેખતે હેતે હૈ. રોગી જબ સંભલ જાતા હૈ, જબ વહ પથ્ય લેને લગતા હૈ, ઉઠને બૈઠને લગતા હૈ, ઘર પર ખુશિયા મનાને લગતા હૈ, સબકે વિશ્વાસ હે જાતા હૈ કિ સંકટ ટલ ગયા. ઉસ વક્ત ઘાત મેં બેઠી હુઈ મૌત સિર પર આ જાતી હૈ. યહી ઉસકી નિહુર લીલા હૈ!