________________
आगम (४०)
[भाग-३१] "आवश्यक"- मूलसूत्र-१/४ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्ति:)
अध्ययन [४], मूलं [सू.] / [गाथा-], नियुक्ति: [१३१७] भाष्यं [२१२...],
प्रत
सूत्रांक
दीप अनुक्रम [२६]
आवश्यक- देई, भणइ-एसो ठियगा बंदह, आयरिया वाउला, अण्णया ते अवरोप्परं मंतंति-किं मण्णे होजा गवेसामोत्ति, एगो ४ प्रतिकहारिभ- ओवरगबारे ठिओ निवन्नेइ, चिरं च ठिओ, आयरिओ न चलइ न भासइ न फंदा ऊसासनिस्सासोवि नस्थि, सुहमो किरमणाध्य. द्रीया
तेसिं भवइ, सो गंतूण कोइ अण्णसिं, ते रुहा, अजो तुमं आयरिए कालगएवि न कहेसि ?, सो भणइ-न कालग- योगर्स० ॥७२२॥ है यत्ति, झाणं झायइत्ति, मा वाघायं करेहित्ति, अण्णे भणंति-पवइओ एसो लिंगी मन्ने बेयालं साहेउकामो लक्खणजुत्ता २८ आयरिया तेण ण कहेइ, अज्ज रत्तिं पेच्छहिह, ते आरद्धा तेण सम भंडिलं, तेण वारिया, ताहे ते राया ऊस्सारेऊण |
संवरयोगः कहित्ता आणीओ, आयरिया कालगया सो लिंगी न देइ नीणेऊ, सोवि राया पिच्छा, तेणवि पत्तीयं कालगओत्ति, पूसमित्तस्स ण पत्तियइ, सीया सज्जीया, ताहे णिच्छयोणायो, विणासिया होहिंति, पुर्व भणिो सो आयरिएहिं-जाहे अगणी अन्नो वा अच्चओ होजत्ति ताहे मम अंगुढए छिवेजाहि, छिन्नो, पडिबुद्धो भणइ-कि अज्जो ! वाघाओ कओ?, पिच्छह
ददाति, भणति-भत्र स्थिता बन्दध्वं, भाचार्या न्यायुताः, अन्पदा ते परस्परं मनयन्ते-कि मन्ये भवेद् गवेषयाम इति, एकोऽपवरकद्वारे स्थितो निभाळयति, चिरं च स्थितः, आचार्यों न चलति न भाषते न सन्दते उरासनिःश्वासाबपि न स्तः, सूक्ष्मौ किल तेषां भवतः, स गत्वा कथति अन्येषां, ते | रुष्टा, आर्य ! समाचार्यान् कालं गतानऽपि न कथयसि, स भगति-न कालाता इति, ध्यान पायन्ति, मा बाधात काति, अन्यान् भवन्ति-प्रबजित एष
७२२॥ लिङ्गी मन्ये वैतालं साधयितुकामो लक्षणयुक्ता भाचास्तेिन न स्थति, अद्य रात्री प्रेक्षवं, ते मारब्धाम्तेन सम भण्डयितुं, तेन चारिताः, तदा ते राजानमपसार्य कथयित्वाऽऽनीतवन्तः, आचार्याः कालगताः स लिही न ददाति निष्काशयितुं, सोऽपि राजा प्रेक्षते, तेनापि प्रत्ययितं कालगत इति, पुष्यमित्राय न प्रत्यापति शिक्षिका सजिता, तदा निश्चयो ज्ञातो, विनाशिना भविष्यन्ति, पूर्व मपितः स आचार्य:-पदामिन्यो वाऽत्ययो भवेद् सदा ममाष्टः स्पष्टम्यः, स्पृष्टः, प्रतिबुदो भणति-किमार्य ! पायातः कृतः', प्रेक्षध्यमेवै
~134