________________
નાટક જોવા અજબ-ગજબની ભીડ જામી. સ્ત્રીઓ માય નહીં. પુરુષો સમાય નહીં. બાળકોનો સુમાર નહીં. નાનેરાં બાળકોનું અનેરું નાટક.
બંગાળના સારા-સારા માણસો પણ જોવા આવ્યા. નાટક શરૂ થયું. તખ્તા ઉપર નીલસાહેબ આવ્યા. શો એનો રોફ !
શો એનો મિજાજ ! જાણે હમણાં દુનિયા ડુલાવી દેશે ! અબઘડી પૃથ્વીનો પ્રલય કરશે !
મોંમાંથી ચિરૂટનો ધુમાડો નીકળે. દેશી લોકો માટે ગાળોનો ફુવારો છૂટે.
ગર્વનો પહાડ ગર્જે. ડગલે ને પગલે દોરદમામ
બતાવે. વાત એની તુમાખીભરી.
દેશી માણસ એટલે ડુક્કર !
દેશી માણસ એટલે જંગલી !
ગોરા એટલા પ્રભુના પનોતા પુત્ર !
અંગ્રેજ એટલા ભગવાનના દૂત ! ગોરાનો ઘોડો ચાલે, આખી ધરતી ધમધમે. એનો કોરડો વીંઝાય, ભલભલાની ફેં ફાટે. કોઈ ફરિયાદ કરવા જાય કે મર્યો જ છે ! આઝાદીની વાત કરી કે એનું આવી જ બન્યું છે.
-===== ૦–૦— હૈયું નાનું, હિંમત મોટી
c:\backup~1\drive2-~1\Bready Haiyuna.pm5
!
નાદિરશાહી જેવા નીલસાહેબના જુલમ ચાલે. ઔરંગઝેબની જેમ અરજદાર પર હાથી ચલાવે. કોઈને તોપના ગોળે ઉડાડે, કોઈને બંદૂકના મોઢે
નીલસાહેબનો તાપ આકરો ! નીલસાહેબનો જુલમ
દેશના લોકો નીલસાહેબ પાસે ગયા ને પૂછ્યું, “સાહેબ ! તમને તમારો દેશ ગમે ?” નીલસાહેબ બૂટ પછાડી, બૂમ પાડીને બોલ્યા, “ઓહ ! મેરા દેશ ! હમારા વતન !” લોકોએ પૂછ્યું,
આકરો.
“જેમ તમને તમારો દેશ ગમે એમ અમને અમારો દેશ ન ગમે ?”
સાહેબ કહે,
“તુમ્હારા દેશ ? જંગલી દેશ ! હિંદુસ્તાન શું કોઈ દેશ છે ? ઓહ ! કાલા આદમીનો દેશ !”
લોકોમાં એક જુવાનિયો હતો. એણે કહ્યું, “સાહેબ ! તમારી મા વરવી-કદરૂપી હોય તો તમે કોઈ રૂપાળી સ્ત્રીને મા કહેશો ખરા ? તમારી માતાને માતા નહીં કહો ?”
નાટક કરીએ
0-0-0
