________________
ଯିଏ ଭୋଗେ ତା’ର ଭୁଲ
। ସାମ୍ବାବାଲା ନ ବୁଝେ ତେବେ ? ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : କିଛି ଲୋକ ଏପରି ଥାଆନ୍ତି ଯେ ପଛେ ଆମେ କେତେ ବି ଭଲ ବ୍ୟବହାର କରୁ, ତଥାପି ସେମାନେ ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ ।
। ଦାଦାଶ୍ରୀ : ସେମାନେ ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ ତେବେ ସେଥିରେ ନିଜର ହିଁ ଭୁଲ ଯେ ଆମକୁ ବୁଝିବା ବ୍ୟକ୍ତି କାହିଁକି ମିଳିଲା ନାହିଁ ! ଆମକୁ ଏହି ମାନଙ୍କର ହିଁ ସଂଯୋଗ କାହିଁକି ହେଲା ? ଯେବେ କେବେ ବି ଆମକୁ କିଛି ଭୋଗିବାକୁ ପଡ଼େ, ତାହା ନିଜର ହିଁ ଭୁଲର ପରିଣାମ ଅଟେ । | ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ତେବେ ଆମକୁ ଏହା ବୁଝିବା ଉଚିତ୍ ଯେ ‘ମୋ କର୍ମ ହିଁ ଏପରି ଅଟେ ?”
। ଦାଦାଶ୍ରୀ : ଅବଶ୍ୟ । ନିଜ ଭୁଲ ବିନା ଆମକୁ ଭୋଗିବାକୁ ପଡ଼ିନଥାନ୍ତା । ଏହି ଜଗତରେ ଏପରି କେହି ମଧ୍ୟ ନାହିଁ ଯିଏ ଆମକୁ କିଞ୍ଚମାତ୍ର ଦୁଃଖ ଦେଇ ପାରିବ ଆଉ ଯଦି କେହି ଦୁଃଖ ଦେବାବାଲା ଅଛି, ତେବେ ତାହା ନିଜର ହିଁ ଭୁଲ । ସାମ୍ବାବାଲାର ଦୋଷ ନୁହେଁ, ସେ ତ ନିମିତ୍ତ ଅଟେ । ଏଣୁ ‘ଯିଏ ଭୋଗେ ତା’ର ଭୁଲ’ ।
। କେହି ସ୍ବାମୀ-ସ୍ତ୍ରୀ ପରସ୍ପର ବହୁତ ଝଗଡ଼ା କରୁଥିବେ ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଦୁହେଁ ଶୋଇଯାନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଯଦି ଆମେ ଚୁପ ଚୁପ ଦେବାକୁ ଯିବା ତେବେ ସ୍ତ୍ରୀ ଗଭୀର ନିଦରେ ଶୋଇଥାଏ ଆଉ ସ୍ବାମୀ ବାରମ୍ବାର କଡ଼ ଲେଉଟାଉ ଥାଏ, ତେବେ ଆମେ ବୁଝିନେବା ଯେ ସ୍ଵାମୀର ସବୁ ଭୁଲ, କାହିଁକିନା ସ୍ତ୍ରୀ ଭୋଗୁନାହିଁ । ଯାହାର ଭୁଲ ଥାଏ, ସେ ଭୋଗେ ଆଉ ଯଦି ସ୍ୱାମୀ ଶୋଇ ଯାଇଥିବ ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀ ଚାହିଁ ରହିଥିବ, ତେବେ ବୁଝିବ ଯେ ସ୍ତ୍ରୀର ଭୁଲ । ‘ଯିଏ ଭୋଗେ ତା’ର ଭୁଲ’ । ଏହା ତ ବହୁତ ଗହନ ‘ସାଇନ୍ସ” ଅଟେ । ପୁରା ଜଗତ ନିମିତ୍ତ କୁ ହିଁ କାମୁଡ଼ିବାକୁ ଦୌଡ଼ୁଥାଏ ।
। ଏହାର କ’ଣ ନ୍ୟାୟ ? । ଏ ଜଗତ ନିୟମର ଅଧୀନରେ ଚାଲୁଅଛି, ଏହା କୌଣସି ଗପ ନୁହେଁ । ଏହାର ‘ରେଗୁଲେଟର ଅଫ ଦି ୱର୍ଲ’ ମଧ୍ୟ ଅଛି, ସେ ନିରନ୍ତର ଏହି ଓକୁ ରେଗୁଲେଶରେ ହିଁ ରଖେ ।
