________________
ଯିଏ ଭୋଗେ ତା’ର ଭୁଲ
ଏବେ ସେହି ମାଲ୍ ତୁମକୁ ଫେରାଇବାକୁ ଆସିଛି ।’ ଏ ଅନ୍ୟ ତିନୋଟି ପୁଅ ଭଲ ଅଟନ୍ତି, ତାଙ୍କର ଆନନ୍ଦ ତୁମେ କାହିଁକି ନେଉନାହଁ ? ସବୁ ନିଜ ଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଇଥିବା ଦୁଃଖ ଅଟେ । ଏ ଜଗତ ବୁଝିବା ପରି ଅଟେ !
ଏ ବୁଢ଼ାର ବିଗିଡ଼ା ପୁଅକୁ ମୁଁ ଦିନେ ପଚାରିଲି, ‘ତୋ ବାପକୁ କେତେ ଦୁଃଖ ହେଉଛି, ତୋତେ କିଛି ଦୁଃଖ ହେଉନାହିଁ ?’ ପୁଅ କହିଲା, ‘ମୋତେ କି ଦୁଃଖ ? ବାପା କମାଇ କରି ବସିଛନ୍ତି ପୁଣି ମୋତେ କି ଚିନ୍ତା ! ମୁଁ ତ’ ମଜ୍ଜା ଉଡ଼ାଉଛି ।’ ଅର୍ଥାତ୍ ଏ ବାପ-ପୁଅ ମଧ୍ଯରେ କିଏ ଭୋଗୁଛି ? ବାପ । ଏଣୁ ବାପର ହିଁ ଭୁଲ । ଯିଏ ଭୋଗେ ତା’ର ଭୁଲ । ଏ ପୁଅ ଜୁଆ ଖେଳୁଥାଉ, କିଛି ବି କରୁଥାଉ, ତଥାପି ତା’ ଭାଇମାନେ ଆରାମରେ ଶୋଇଗଲେ ନା! ତା’ ମା ମଧ୍ୟ ଆରାମରେ ଶୋଇପଡ଼ିଛି ନା! ଆଉ ଏ ଅଭାଗା ବୁଢ଼ା ଏକୁଟିଆ ଚାହିଁ ବସିଛି । ଏଥିପାଇଁ ତା’ର ଭୁଲ । ତା’ର କ’ଣ ଭୁଲ ? ତେବେ କୁହେ, ଏ ବୁଢ଼ା ଏ ପୁଅକୁ ପୂର୍ବଜନ୍ମରେ ବିଗାଡ଼ିଥିଲା । ସେଥିପାଇଁ ପୂର୍ବଜନ୍ମରୁ ଏପରି ଋଣାନୁବନ୍ଧ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି, ଯେଉଁ କାରଣରୁ ବୁଢ଼ାକୁ ଏପରି ଭୋଗବଟା ଆସୁଛି ଆଉ ପୁଅ ଯେବେ ନିଜର ଭୁଲ ଭୋଗିବ, ସେତେବେଳେ ତା’କୁ ନିଜ ଭୁଲର ଅନୁଭବ ହେବ । ଦୁହିଁଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କିଏ ଦୁଃଖୀ ହେଉଛି ? ଯିଏ ଦୁଃଖୀ ହେଉଛି, ତା’ର ଭୁଲ । ଏ ଏତିକି, ଗୋଟିଏ ହିଁ କାନୁନ ବୁଝିନେବ ତେବେ ପୁରା ମୋକ୍ଷମାର୍ଗ ଖୋଲା ହୋଇଯିବ ।
ପୁଣି ସେ ବାପକୁ ବୁଝାଇଲି, ‘ସେ ସିଧା ହେଉ, ଏପରି ରାସ୍ତା ତୁମେ କରିଚାଲ । ତା’କୁ କେମିତି ଫାଇଦା ହେବ, ତା’କୁ କ୍ଷତି ନ ହେବ, ଏପରି କିଛି କରୁଥାଅ । ମାନସିକ ଉପାଧ୍ (ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା) କର ନାହିଁ । ତା’ ପାଇଁ ଶାରୀରିକ ଶ୍ରମ ଆଦି ସବୁ କର । ପଇସା ଥିବ ତେବେ ଦିଅ, କିନ୍ତୁ ମନରେ ଦୁଃଖୀ ହୁଅ ନାହିଁ ।
ନହେଲେ ତଥାପି ଆମର ଏଠି ନିୟମ କ’ଣ ଅଛି? ଯିଏ ଭୋଗେ ତା’ର ଭୁଲ । ପୁଅ ମଦ ପିଇ ଆସିଲା ଆଉ ଆରାମରେ ଶୋଇଗଲା ଆଉ ତୁମକୁ ରାତିସାରା ନିଦ ଆସୁନାହିଁ । ସେତେବେଳେ, ତୁମେ ଯଦି ମୋତେ କହିବ ଯେ ‘ଏ ମଇଁଷି ଭଳି ଶୋଉଛି, ମୋତେ ନିଦ ଆସୁନାହିଁ ।’ ତେବେ ମୁଁ କହିବି, ତୁମେ ଭୋଗୁଛ ଏଥିପାଇଁ ତୁମର ଭୁଲ । ସେ ଯେବେ ଭୋଗିବ, ସେତେବେଳେ ତା’ର ଭୁଲ ।
