________________
ਅੰਤ:ਕਰਣ ਦਾ ਸਵਰੂਪ
| ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖੀ ਜਾਵੇ ਇੰਨੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਕ ਵਿੱਚ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਐਪੀਨੀਅਨ ਇਜ਼ ਦਾ ਫਾਦਰ ਐਂਡ ਲੈਂਗੁਏਜ ਇਜ਼ ਦ ਮਦਰ ਆਫ ਮਾਈਂਡ (ਅਭਿਪ੍ਰਾਏ ਮਨ ਦਾ ਪਿਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਉਸਦੀ ਮਾਤਾ ਹੈ)। ਮਰਾਠੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਹਾਂਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਨ ਹੋਵੇਗਾ। ਅੰਗ੍ਰੇਜੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅੰਗ੍ਰੇਜੀ ਮਨ ਹੋਵੇਗਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ?
ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਐਪੀਨੀਅਨ (ਅਭਿਏ) ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਦੋ ਚੀਜਾਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਰੀਅਲ ਹੈ ਉਹ ਖੁਦ ਭਗਵਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਰਿਲੇਟਿਵ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਐਪੀਨੀਅਨ ਕਿਵੇਂ ਰਹੇਗਾ? ਐਪੀਨੀਅਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਹੀ ਦਿਖੇਗਾ। ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਕੀ ਹੈ ਕਿ ਜਗਤ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਹੈ। ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਵਲਡ (ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ੀ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਦੋਸ਼ੀ ਦੇਖਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਗਾਲ਼ ਕੱਢੇ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖਦਾ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰਤਾ : ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਖੁਲ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਬੰਧਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ।
ਦਾਦਾ ਸ੍ਰੀ : ਓਏ, ਫਿਰ ਤਾਂ ਮਾਈਂਡ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ।
ਲੈਂਗੁਏਜ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ ਐਪੀਨੀਅਨ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਐਪੀਨੀਅਨ ਬੋਲੇਗਾ, ਉਦੋਂ ਲੈਂਗੁਏਜ ਬੋਲਣੀ ਹੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਐਪੀਨੀਅਨ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮਾਈਂਡ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ? | ਇੱਕ ਜੈਨ ਦਾ ਲੜਕਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਪੁੱਛੋਗੇ ਕਿ, “ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਮਾਂਸਾਹਾਰ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ? ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲੇਗਾ, “ਕਦੇ ਆਇਆ ਨਹੀਂ। ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਪੁੱਛੋਗੇ ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲੇਗਾ, “ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼
