________________
સંધસહિત ભરતચક્રીને જમાડે. રેવતાચલનેદુર્ગમ જાણીને ભરતચક્રીએ હજાર યક્ષ પાસે પગથીના ચાર મેટા રસ્તા કરાવ્યા ને દરેક રસ્તાને મુખે નગર વસાવ્યાં. પંથી જનને વિશ્રામ લેવા માટે વાપી અને વનપ્રાસાદ બંધાવ્યાં. દાન, શીલ, તપ ને ભાવ વડે જેમ મેક્ષિસ્થાનમાં જવાય છે તેમ સઘળો સંધ સુખેથી તે ચાર પાજ (૫વા)ની સહાયતાથી ગિરિનાર ઉપર ચઢ. ર૨ મા તીર્થંકર શ્રી નેમિનાથનાં ત્રણ કલ્યાણક રેવતાચલે થવાનાં છે, એમ જાણીને વાર્ધિકરવડે નેમિનાથને મહાપ્રાસાદ ભરત રાજાએ કરાવ્યો. વિવિધ વર્ણનાં મણિરના કિરણેથી તે જીનપ્રાસાદમાં અનાયાસે ચિત્રામણ થયાં તથા તેની ધ્વજાઓ ચક્રવર્તીની કીતિના ભંડારની વાનગી દેખાડતી હોય એમ ફરકવા લાગી. પ્રત્યેક દિશાએ અગીઆર એમ ચુમાલીસ મંડપે કરીને તે સુરસુંદર નામે જીનાલય દીપતું હતું. ગવાક્ષ તેમજ કમાનેએ કરી મનહર એવા તે ત્રિજગદીશ્વરના મંદિરની આસપાસ સર્વ ઋતુને અનુકૂળ એવા ઉદ્યાન આવી રહ્યા છે. આવા સ્ફટિક પાષાણના ચિત્યની અંદર શ્રી નેમીશ્વરની નીલમણિમય મૂર્તિ ચક્ષને વિષે કીકી શેભે છે એમ શોભી રહી હતી. આ જનમંદિર મુખ્ય સંગની નીચાણમાં એક યોજનને અંતરે આવેલું હતું. વળી ભરતચક્રીએ સ્વસ્તિકાવર્ત નામે ત્યાં શ્રી આદીશ્વરનું દેવાલય કરાવ્યું. પછી ગણધર પાસે વિમળાચળની પેરે માણિક્યની, રત્નની, સેનાની, રૂપાની તેમજ અન્ય ધાતુની બનાવેલી અરિહંતની મૂર્તિઓની પ્રતિષ્ઠા કરાવી. આ શુભ પ્રસંગે ઈદ્રમહારાજ ઐરાવણ હાથી ઉપર બેસી શ્રી નેમિનાથનું વંદન કરવા આવ્યા. જે સ્થાને તે હાથીએ પિતાના એક પગે ભૂમિનું આક્રમણ કર્યું તે સ્થાને છે ગજપદ
Aho ! Shrutgyanam
