________________
સતીઓની સઝાય
૧૦ [૨૩૭૦]. દેવ શાલ રે નગરઈ વિજયસેન રાજીયો રે કલાવતી તસુ હાઈ પુત્રી રે પરણાવી શંખ રાયનઈ રે શીલ ભાગિણી સાઈ (સુધઉ૦) ૧ સૂધ ૨ સમતિ શીલ સદા ધરઉ રે જેહથી સંપદ થાય પાતિક પૂરિ પુલાઇ, સઘલઈ સુજસ ગવાય. બાપ રે પુત્રી જાણી ગુર્વિણું રે મોકલીયા પરધાન તે સાથઈ રે ભાઈ મોકલઈ બહિરખા રે બહિન લઇ બહુમાંનિ. સતીઈ રે બાહઈ બાંધ્યા બહિરખા રે સખી પ્રતિ કહઈ સોઈ બહિરખા રે પ્રેષણહારઉ દેખાણ્યું રે સા વેલા કદિ હેઈ.. એહવઉ રે વચન સુણ્યઉ સંખરાઈ રે મનમઈ થયઉ સંદેહ તે કલેણ રે એહ જેહનઈ મનમઈ ધરઈ રે પરનર રાતી એહ... ૫ તેણુઈ રાઈ રે વનમઈ મેલ્હાવી સતી રે છેદાવ્યા બેઈ હાથ તિણિ દુખિ રે વિલવઈ નારી એકલી રે તેમજ વન મૃગ સાથ... , પ્રસવ્યઉ ર પુત્ર હિવઈ કહઈ મહાસતી રે જેહથી લડીઈ લીલા એહવું રે જિનધર્મ મઈ આરાધીઓ રે ત્રિવિધિઈ પાલ્યઉ સીલ... , ૭ તલ મુઝ રે રૂડા બેઈ કર આવ રે સમરઈ શ્રી જગનાથ તતક્ષણ રે કનકિ મંડિત ભલા રે પ્રગટ હુઆ બેઈ હાથ , અનુક્રમિ રે પહુતી તાપસ ઓડવઈ રે હિવઈ તિણિ રાય દીઠ બહિરખઈ રે નામ સતી ભાઈ તણું રે પામ્યઉ દુઃખ અનીઠ... મંત્રી રે રાજા દુઃખ દેખી કરી રે સઘલઈ જોઈવા જઈ - તાપસ રે એડવિ તિણુઈ પામી સતી રે આણુ ઘણુઈ ઉછાહિ... રાજા રે સઘલઉ લેક આણંદીએ રે આવ્યા મુનિવર કઈ ભૂપતિ રે વાદી પૂછઈ મુઝ પ્રિયા રે કર છેદન સ્વઈ હોઈ.. , શ્રી ગુરૂ રે કહઈ ભૂપતિ પહિલઈ જવાઈ રે તું હું તઉ શુક સાર વઝ પ્રિયા રે રાજપુત્રી સુચના રે કર્યું પ્રેમ અપાર... , શડઉ રે શ્રી જિનપ્રતિમા વાંદવા રે ઉડી વનમાં જઈ તેહનઈ રાખવા રે ઉપાડી બિઈ પાંખડી રે સૂડઉ દુઃખી થાઈ , તે પોપટ રે અણસણ લેઈ સુરવર થય રે તિહાંથી તું નૃપ હેઈ કુમરી રે અણસણ કરી દેવી થઈ રે કલાવતી એહ જોઈ... ૧૪ પાતા રે પંખતણું કરનઈ થય રે એવી સાંભળી વાણિ બિહું જણિ ૨ સંયમ લેઈ રૂઅડઉ રે પહંતા બિહુ નિરવાણિ.... , ૧૫
