________________
धर्मपरी०
४२ ॥
माजा ॥ प्रोहीत प्रधान कोटवाल, तेहने काढी मूकुंरे ततकाल ॥ हो ला० ॥ सु० ॥२०॥ हुं थापुं करी पटराणी, वीजी तुम आये पाणी ॥ तव सुंदरी कहे तुमे राय, चोथे पोहरे मुज घर मांय ॥ दो ला० ॥ सु० ॥ २१ ॥ त्यांथी श्रावी निज घर मांहे, पाडोसप डोसी बे त्यां ॥ तेने ते मी समजावे एम, कागल लखी यापुं जेम ॥ हो ला० ॥ सु० ॥ २२ ॥ बीजा खंमनी सातमी ढाल, नेमविजय कहे उजमाल ॥ तुमे सुणजो बाल गोपाल, आगल कहुं वात रसाल ॥ हो ला० ॥ सु० ॥ २३ ॥
उदा.
कागल लइ उतावली, रात रहे घमी चार ॥ रोती रमती श्रावजे, करती ति | पोकार ॥ १ ॥ समजावी पामोसणी, घरमां एक मजूस ॥ तेहमां खानां चार बे, चोखी करी लइ लूस ॥ १ ॥ एम करतां संध्या थइ, थाव्यो प्रोहीत जाम ॥ आदरमान दीधो घणो, लटपट करती ताम ॥ ३ ॥ जोजन जाजन करे घणां सजी सोल शणगार ॥ हाव जाव देखामती, पोहोर रात तेणी वार ॥ ४ ॥ कोटवाल रही बारणे, कहे कमाड उघा ॥ मांहीं थकी बोली तिहां, हुं जोतीती वाट ॥ ५ ॥ तव प्रोहीत नारी जणी, कहे दवे कोण हेवाल | जो जाणे मुजने सही, टाले वाम ततकाल ॥ ६ ॥
खं श
॥ ४२
