________________
धर्मपरी०
॥ ३७ ॥
कोपे चड्यो, तेमावी ततकाल ॥ जाणेज जणी ढींक पाटुए, मार दीधी तेणे ताल ॥ १२ ॥ घरथी काढी मेलीयो, लोक करे अपवाद ॥ वांक नहीं जाऐजनो, विष वांके कीधो वाद ॥ १३ ॥ लोके मली विचारीने, माधवनो दीयो नाम ॥ श्रतिमोही नर एहवो, संहु कहे ठामोाम ॥ १४ ॥ ढाल पांचमी.
जंबूद्वीपना जरतमां, एलावरधनपुर सारोरे - ए देशी.
मनोवेग कहे सांजलो, विप्र विचारो जेमरे ॥ श्रतिमोही नरनी परे, तुमे करशो वली तेरे ॥ सूरिजन सांजलजो कथा ॥ ए यांकणी ॥ १ ॥ जे जेणे वस्तु मोहीया, ते जाणे एह साररे ॥ शुभ अशुभ जाणे नहीं, मूला जमे गमाररे ॥ सू० ॥ २ ॥ वेद पुराण जे तुम तषां तेणे मोह्या अपाररे ॥ वचन तेह तणां श्रादरी, घटतुं करे संसाररे ॥ सू० ॥ ३ ॥ यथार्थ वचन मुज जाखतां, जो होय शिक्षा पातरे ॥ जाणेज महाबुद्धिनी परे, ( केम न ) होये काम तो घातरे ॥ सू० ॥ ४ ॥ न अन अंतर कह्यो, पेय पेय विचाररे ॥ अनाचार याचार नहीं, ते नर मूढ गमाररे ॥ सू० ॥ ५ ॥ ब्राह्मण वयण तव बोलीया, सांजलो नाइ जीलोरे ॥ श्रम मांहीं मूढ को नहीं, अतिमोही कुशीलोरे ॥ सू० ॥ ६ ॥ वाव कहे जाए सांजलो, मंजारमां एक
खं
॥ ३७
