________________
१४॥
तेहनो श्रावे ॥॥ चिंते चित्तमा एम, अहो अहो ए नोजन॥करी कोइ दाय उपाय, जमीए तो धन दिन ॥ ए ॥ साली दाली घृत गोल, नात जातनां व्यंजन ॥ बेसी राजा साथ , जमे नयन करी अंजन ॥ १० ॥ रसलंपट थयो चोर, स्वाद ते न मूकाए ॥ खा जाये नित्य, राजा उर्बल थाये ॥ ११ ॥ मतिसागर परधान, पूरे नृपने नाखो ॥ देव उबला कांय, कारण मुजने दाखो ॥ १२ ॥ श्रन्न अरुचि तुम कोय, अथवा बीजी चिंता ॥ कहेवा सरखी वात, होये तो कहो गुणवंता ॥ १३॥ तुजयी बगनी वात, मारे नहीं कहे नूप ॥ पण ने अचरिज एक, सांजलो तेह सरूप ॥ १४ ॥ घणुं जमुं दिन दिन, तृप्ति न पामे देह ॥ हास्य वचन ए मांहे, कडुं न जाये तेह् ॥ १५ ॥ सांजली ए विरतंत, मंत्री चित्त धरेरी ॥ अदृश्य थको नर कोय, नोजन नक्की करेरी ॥ १६ ॥ निश्चय करी परधान, नोजन मंझप आगे॥सूका अर्कनां पान, फूल विखेाँ विजागे ॥ १७ ॥ श्राप रह्यो परदन, जोजन अवसर आयो ॥ चरणे चाप्यां पान, मंत्रीसर मन जायो ॥ १७ ॥ दीधां दृढतर बार, सुजट चिहुं दिश मूक्या ॥ करीख तणां जे गम, धूम श्ररथे ते फुक्यां ॥ १५ ॥ धूम तणे संजोग, नयन अंजन सवि नागे ॥ रूपषुरो प्रत्यद, सघले सुनटे दीगे ॥॥ पालेवा बांध, आएयो|
॥१४॥