________________
| तेहने दीयुं ए ॥ जव मन जाणे तेह तणुं, तव लांच पे ते धन घणुं, एणी परे बुद्धि बले काम निगमे ए ॥ ४ ॥ लुब्धनी देहे उपन्यो, पाप प्रजावे रोग उपन्यो, औषध अनेक कर्यां तोही नवि टले ए ॥ भूमि घाल्यो लुब्धदत्त जेहवे, श्रायुकर्म तु दतुं तेहवे, श्रारतध्यान पाम्यो ते तरफडे ए ॥ ५ ॥ पुत्र कड़े पिताजी सांजलो, चिंतातुर कांइ टलवलो, दान पुण्य जे कहो ते कीजीए ए ॥ वृद्ध पापी ते कहे ताम, धर्म दान नहीं मुज काम, पुत्र तमे सांजलजो जे हुं कहुं ए ॥ ६ ॥ नेम जांग्यो एक मुज तणो, कार्य करो तुमे प्रति घणो, तो वली प्राण जाये सुख माहरो ए ॥ सकल लोक दंगावीया, तुंगनऊ दंग नहीं फावीया, लांच थापीने एणे हुं वारीयो ए ॥ ७ ॥ बाजे काज एहनो सिद्धो, राजदंग शिरमें नवि कीधो, गो महिषी धण कप एहने बे बहु ए ॥ माहरी बुद्धि इश्डे धरो, बकनी वात रखे कंए करो, रोर्ड तो आप देउं बुं मुज तणी ए ॥ ८ ॥ प्राण गया पठी मुज वली, वस्त्र शृंगार पहेरावो वली, पाबली रात्रि मुज लेइ उजो राखजो ए ॥ तुंगनऊ खेत्र सेढे रही, मुज इस्ते काढी ग्रही, गाय भैंस घाली तुमे उलवी रहो ए ॥ ए ॥ कणबी श्रावी मुज लकथमशे, जीव रहित अंग जूमि परुशे, बूम पानी तुमे लोक बहु मेलजो ए ॥ मुज तातनो की धो