________________
जएयो सार, रूपे जाणे नागकुमारहे ॥ स० ॥ तव चंद्रमती एम कहे माय, पुत्र तुं तात | जोवाने जायदे ॥ स० ॥ सा० ॥ ४ ॥ मजूस मांहे सुत घाट्यो जाम, गंगा प्रवाहे मेल्यो तामहे ॥ स० ॥ प्रवाह मांदे मजूस ते चाली, उदायिने दीठी काली हे ॥ स० ॥ सा० ॥ ५ ॥ श्राणी ठाम उघामी जाम, पिताए पुत्र दीठो निरामहे ॥ स० ॥ सुत देखी उपन्यो बहु नेह, चंद्रमती श्रावी तव गेहरे ॥ स०॥ सा० ॥६॥ कुंवरी कन्या कडे बे सार, उदायिन तुं मुज जरतारहे ॥ स० ॥ विवाह करी तुमे परणो थाज, जेम सरे बेहुनां काजदे ॥ स० ॥ सा० ॥ ७ ॥ उदायिन तव बोल्यो जति, ए वात श्रमने नहीं घटती हे ॥ स० ॥ तुज पिता परणावे सोय, ते तारो जरतारज होय ॥ स० ॥ सा० ॥ ८ ॥ तापसे जइ माग्यो रघु राय, बेटी श्रमने करो पसायदे ॥ स० ॥ नहींतो श्रापीने नस्मज करूं, के तुज मारुं के हुं मरुंदे ॥ स० ॥ सा० ॥ ए ॥ राजा कहे बेटीने वरो, उदायिन तमे कोप परिहरो || स० ॥ तापस तव जमा कर्यो, चंद्रमतीने वेगे वयो॑हे ॥ स०॥ सा० | ॥ १० ॥ वेद पुराणे बोल्यो एम, चंद्रमती परणी ते केमहे ॥ स० ॥ पुत्र जणे कन्या जे होय, पढी विवाह करो ते जोयदे ॥ स० ॥ सा० ॥ ११ ॥ जेम चंद्रमती कन्या कही सार, तेम मुज मातानो कशो विचारहे ॥ स० ॥ सूत्रकंठ कहे साची वात, तुमे कयुं
